Οι Έλληνες υποφέρουμε εδώ και 40 χρόνια από τους οργανωμένους και σφιχτά αγκαλιασμένους μεταξύ τους κομματικούς ηγετίσκους, που μας έχουν γεμίσει ψέμματα, πως τάχα νοιάζονται για το καλό της Πατρίδας μας, ενώ στην πραγματικότητα νοιάζονται μόνο για τα τομάρια τους!
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στη Βουλή 5 κόμματα, που δείχνουν να έχουν μεταξύ τους ιδεολογικές διαφορές, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν καμμία διαφορά. Παράδειγμα το Πασόκ μας είπε ότι είναι σοσιαλιστές και μόλις του δόθηκε η ευκαιρία να κυβερνήσει αυτομάτως μεταμορφώθηκε σε νεοφιλελεύθερο! (Σημίτης, ΓΑΠ). Η ΝΔ σε αριστερό, κ.λ.π.
Αν έβγαινε πρώτο κόμμα το κομμουνιστικό ΚΚΕ, ή ο ΣΥΝ ή ΔΗΜΑΡ ή οτιδήποτε αριστερό είμαι βέβαιος πως θα κυβερνούσαν νεοφιλελεύθερα…και πάλι ληστεύοντας το λαό.
Όλοι οι πολιτικοί μιλούσαν και μιλούν τελευταία για εκλογές. Όλοι κλαίγονται επειδή το
Πασόκ δεν τις κάνει. Όμως αν πράγματι ήθελαν εκλογές μπορούσαν τόσο καιρό να συνεννοηθούν παραιτούμενοι να ρίξουν την κυβέρνηση, οπότε αυτομάτως θα γίνονταν εκλογές!
Εδώ και αρκετό καιρό διαβάζουμε, μαθαίνουμε ότι δημιουργούνται ομάδες, κινήσεις, κόμματα που υπόσχονται αληθινή Δημοκρατία. Ελπίζω πως τα περισσότερα έχουν καλές ιδέες και αγνές προθέσεις, αλλά είναι τόσα πολλά που μπερδεύομαι ποιό να πρωτοδιαλέξω. Εκτός αυτού μου δημιουργείται μια μεγάλη απορία: Αφού όλα ισχυρίζονται ότι θέλουν το καλό της Ελλάδας, αφού όλα μιλούν για ισονομία, αξιοκρατία κ.λ.π. γιατί δεν ενώνονται σε ένα κόμμα και με εκλογές μεταξύ τους ή με κλήρωση να εκλέξουν τον αρχηγό τους;
Αυτό θα διευκόλυνε στο να κατέβουν στις εκλογές με αξιώσεις επιτυχίας με υψηλό ή υψηλότερο ποσοστό, θα μείωνε τα έξοδα προβολής θα είχαν μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα.
Και κάτι ακόμη σπουδαιότερο: Θα ήταν μια απόδειξη ότι έχουν μέσα τους πρόσωπα με ανιδιοτέλεια, χωρίς προσωπικούς εγωισμούς αλλά η Ελλάδα μας είναι το ζητούμενο.
γ.κ.