Ο Πειραιάς ανοίγει τον δρόμο και για την ποιότητα ζωής, με ορθολογισμό και αρμονικές συνεργασίες.

Εάν υπάρχει η πολιτική αποφασιστικότητα και το ήθος που γεννά η πραγματική διάθεση τέλεσης του καθήκοντος και όχι εκμετάλλευσης αξιωμάτων, τότε η διοικητική επιτυχία και δημιουργία είναι φυσικό επακόλουθο.
Αυτό έγινε και στον Πειραιά για πρώτη φορά στην ιστορία του, με ένα μοντέλο που ανοίγει δρόμους για όλες τις παραλιακές ζώνες ειδικά στην Αττική.
Χωρίς δαπάνη για τον Δήμο, χωρίς μπάρες και εισιτήρια αλλά με την σύμπραξη του ιδιωτικού τομέα, οι νεκρές και εγκαταλλελειμένες παραλίες του Πειραιά, παίρνουν ζωή. Την ίδια στιγμή, άλλοι “ευαίσθητοι και προοδευτικοί” της αυτοδιοίκησης, παίρνουν βαλίτσες για να στερήσουν την ζωή από τις πόλεις τους.
Δείτε πως περιέγραψε ο ίδιος ο Βασίλης Μιχαλολιάκος το μοντέλο αξιοποίησης που

εισήγαγε.
Ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία, με ονομαστική ψηφοφορία, στη χθεσινή συνεδρίαση « η τροποποίηση ή μη των υπ αριθμ.33 και 34/30-10-12 αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου», σχετικά με τις πλαζ Βοτσαλάκια και Φρεαττύδα».
Ο Δήμαρχος Πειραιά κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος, μεταξύ άλλων τόνισε:
«Οφείλω να είμαι ο εαυτός μου, να είμαι ειλικρινής. Δεν ζήτησα από τον Πειραϊκό λαό να με εκλέξει Δήμαρχο για να κάνω καριέρα. Ούτε για να τον καθαρίσω μόνο. Σας υπενθυμίζω ότι το σύνθημά μου μεταξύ των άλλων, ήταν να ξεβρωμίσουμε τον Πειραιά απ΄ ότι τον ρυπαίνει κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ντρέπομαι ως Πειραιώτης και ως πολιτικός του Πειραιά, για την κατάντια των δύο πανέμορφων παραλιών μας. Είναι οι πιο κακοποιημένες και εγκαταλελειμμένες παραλίες του Λεκανοπεδίου Αττικής. Παρακολούθησαν τη φθορά του υπόλοιπου Πειραιά.
Αυτό που ζήτησα από τις υπηρεσίες αμέσως μετά την εκλογή μου είναι να κάνουμε και στις παραλίες του Πειραιά ότι συμβαίνει και σε όλη την Ελλάδα. Είτε έχουν δημάρχους δεξιούς είτε ΠΑΣΟΚ είτε από την αριστερά είτε από οποιοδήποτε χώρο.
Δηλαδή, να είναι καθαρές και αξιοπρεπείς. Προσπελάσιμες σε όλους τους δημότες.
Αυτό που εγγυάται η σημερινή δημοτική αρχή είναι ότι, όλοι οι δημότες του Πειραιά και όχι μόνο, όλοι οι επισκέπτες του Πειραιά, θα μπορούν να πηγαίνουν σε μια καθαρή παραλία αν θέλουν εντελώς δωρεάν.
Θα είναι πολύ καθαρότερο εκείνο το κομμάτι που θα είναι εντελώς δωρεάν, το μεγαλύτερο απ΄ ότι ήταν μέχρι τώρα. Πολύ πιο προσεγμένο. Θα κάνουμε το σωστό εκείνο που υπηρετεί τον Πειραιά.
Όπου και αν κινηθώ στην πόλη, μου λένε Δήμαρχε μην κάνεις πίσω για τα «Βοτσαλάκια» και τη «Φρεαττύδα». Υπάρχουν άλλοι που δεν θα θέλουν να πληρώσουν ξαπλώστρα και είναι δικαίωμα τους. Όσοι έρχονται για παράδειγμα στην πλατεία Κοραή, άλλοι θέλουν να καθίσουν στο παγκάκι και άλλοι θέλουν στην καφετερία. Επίσης να ξέρετε ότι στα παγκάκια στην Αγ. Κωνσταντίνου θα βάλω σκίαση να μην ταλαιπωρούνται όσοι θέλουν να κάθονται στην πλατεία.
Το ίδιο λοιπόν θα υπάρχει ως παροχή από το δήμο σε όλο το κομμάτι που δεν θα το έχει ο ιδιώτης. Θέλω να πιω καφέ στη «Φρεαττύδα» ή στα «Βοτσαλάκια», θα πιω σε νόμιμη καφετερία, που θα έχει γίνει νόμιμα διαγωνισμός, που θα έχει προκύψει νόμιμος πλειοδότης, που δεν θα ντρέπεται η Δημοτική Αρχή, που δεν θα ψάχνουμε να βρούμε νομιμότητα να καλύψουμε παρανομία.
Δεν μπορεί ο Πειραιάς να μένει πίσω.
Η δημαρχία Μιχαλολιάκου, σηματοδοτεί μαζί με τους εκλεχτούς συνεργάτες μου, ένα άλμα προς τα εμπρός, προς την πρόοδο, προς τη δημοκρατία, προς την καθαριότητα, την αναγέννηση και την ανάπτυξη.
Στα Κύθηρα πάω και υπάρχουν οργανωμένες παραλίες και τις απολαμβάνω. Και εκείνοι που προτιμούν την ελεγχόμενη υπό τον ιδιώτη αξιοποιημένη και εκείνοι που προτιμούν την ελεύθερη. Θέλω να ελπίζω ότι και εδώ το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει. Και δεν θα χρειαστεί να θέλει να πάει ασθενοφόρο κάτω στην παραλία και να μην μπορεί επειδή η άναρχη στάθμευση, των όποιων την επισκέπτονται, αυτό το απαγορεύει. Δεν περνούν σε εμάς τα ιδιωτικά συμφέροντα, τα μη θεμιτά. Είμαστε σύμμαχοι και με τον ιδιώτη που θέλει κανόνες, που σέβεται τους θεσμούς.
Ανοιχτός διαγωνισμός και η παράκλησή μου προς τους συνεργάτες μου και στις υπηρεσίες είναι να τρέξουμε.
Θα κάνω τις παραλίες καθαρές, λειτουργικές και ελκυστικές.
Δεν πρόκειται να με γονατίσουν ή να με κάνουν να υποχωρήσω, απίστευτα μικρές οργανωμένες μειοψηφίες, που θέλουν τον Πειραιά έρημο, εγκαταλελειμμένο και δικό τους.»