Πέρασε κάπως στα ψιλά η φασιστική πρακτική των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να καταργήσουν τους λογαριασμούς του εν ενεργεία προέδρου των ΗΠΑ, αλλά και πολλών άλλων που τυγχάνουν υποστηρικτές του.
Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Πολλοί χάρηκαν, γιατί είχαν ανησυχήσει τα μάλα που ο Τραμπ υποκινούσε σε ανατροπή του πολιτεύματος, όπως ισχυρίζονται. Αυτές οι φωνές, είπαν, δεν πρέπει να ακούγονται.
Όλοι αυτοί βέβαια όσο καιρό οι οπαδοί του «Black lives matter» έκαιγαν, διέλυαν, έκλεβαν και βιαιοπραγούσαν είχαν πάθει αλαλία. Και όταν μιλούσαν, μόνο μπράβο δεν τους έλεγαν. Ή μπορεί και να τους έλεγαν. Οι άνθρωποι αυτοί που υποστηρίζουν τον φασισμό των εταιριών κοινωνικής δικτύωσης προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό που ήθελε ο Τραμπ ήταν να κάνει πραξικόπημα.
Πιστεύουν δηλαδή ότι τα πραξικοπήματα και οι εισβολές στα Κοινοβούλια δεν γίνονται με στρατό, τανκς και με όπλα, αλλά με δέκα θερμοκέφαλους που φοράνε γούνινα καπέλα, κόβουν βόλτες στους διαδρόμους του Καπιτωλίου και βγάζουν φωτογραφίες δίπλα στα αγάλματα. Θα ήταν απλά γελοία η άποψη, αν δεν ήταν επικίνδυνη. Από την ημέρα της εισβολής στο Καπιτώλιο, όπου όλοι έκπληκτοι παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πώς λειτουργεί ο όχλος, ο οποίος παρεμπιπτόντως φάνηκε τελικά να λειτουργεί ψύχραιμα, γίνεται κυνήγι μαγισσών. Έχουν φτάσει δε σε τέτοιο σημείο υπερβολής, που πλέον και μη τραμπικοί έχουν απορήσει προς τι τόσο μένος. Η δε δολοφονία εν ψυχρώ της άοπλης λευκής οπαδού του Τραμπ πέρασε στα ψιλά. Παράπλευρη απώλεια.
Τα χαρακτηριστικά της έπαιξαν τον ρόλο τους στο να μη δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην εντελώς παρανοϊκή ενέργεια του αστυνομικού που την πυροβόλησε. Αν η δολοφονημένη ήταν μαύρη, οπαδός των «Black lives matter», το βίντεο της δολοφονίας θα έπαιζε ακόμη, ενώ θα είχε καεί όλη η Αμερική. Και φυσικά θα έφταιγε ο Τραμπ και γι’ αυτό.
Όλως τυχαίως οι ήρωες των αντιφάδων, των αριστερών, των κεντροαριστερών και διαφόρων που ανήκουν στις προοδευτικές μούμιες γεννούν βίαια κινήματα, τα οποία διαδίδονται χωρίς κανένα εμπόδιο μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και το διαδίκτυο, γενικότερα επί σειράν ετών. Οι νεκροί της άλλης πλευράς είναι απλά παράπλευρες απώλειες, ειδικά όταν είναι κανονικοί άνθρωποι και δεν ανήκουν σε κανένα περιθώριο. Τα κοινωνικά δίκτυα με την επιλεκτική ευαισθησία αφήνουν άτομα, ομάδες ολόκληρες να στοχοποιούν ανθρώπους και να ξερνούν μίσος κατά της κοινωνίας, αλλά δεν αντέχουν όποιον αντιτίθεται με επιχειρήματα στον παραλογισμό τους. Με κάτι τέτοια γεγονότα και έχουμε φτάσει πλέον να αναρωτιόμαστε ποιος αντιμετωπίζει τελικά ρατσισμό.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle