Αν…( όχι του Rudyard Kipling)

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Αν να κρατάς την ψυχραιμία σου μπορείς όταν τριγύρω σου όλοι υποφέρουν,
Αν ανέχεσαι τη δυστυχία που αντικρίζεις βλέποντας συνανθρώπους σου να αναμοχλεύουν στους κάδους τα σκουπίδια για τροφή,
Αν δεν σφίγγεται η καρδιά σου στο άκουσμα λιποθυμιών μαθητών στα σχολεία από την ασιτία,
Αν δεν εξοργίζεσαι με το να σου κατάσχουν την περιουσία για οφειλές στο Δημόσιο 300 ευρώ, ενώ οι επιδοτήσεις των κομμάτων δεν κατάσχονται αν και οφείλουν στις τράπεζες 200 εκατ. Ευρώ  γιατί ψήφισαν ειδικό νόμο,
Αν μπορείς να αδιαφορείς βλέποντας εκατοντάδες καταστήματα στη πόλη σου με κατεβασμένα τα ρολά και πιστεύεις ότι το «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ» είναι νέα αλυσίδα καταστημάτων,
Αν μπορείς να κοιμάσαι νηφάλιος χωρίς την αγωνία πώς θα ξημερώσει η αυριανή ημέρα,
Αν δεν αγανακτείς που δεν μπορείς να έχεις το φάρμακο και την ιατρική φροντίδα που χρειάζεσαι ενώ πλήρωνες επί σειρά ετών μέρος του μισθού σου για να τα έχεις εξασφαλισμένα,
Αν δεν οργίζεσαι βλέποντας εγκληματίες πολιτικούς να κυκλοφορούν ελεύθεροι, αλαζόνες, προκλητικοί, επειδή ψήφισαν νόμο που παραγράφει τα όποια τους εγκλήματα,
Αν δέχεσαι να εργάζεσαι σαράντα χρόνια για να δικαιούσαι μια αβέβαιη σύνταξη ενώ οι «εθνοπατέρες» σου απολαμβάνουν παχυλές συντάξεις και εφάπαξ με μια θητεία στη Βουλή χωρίς να έχουν καταβάλει ούτε ένα ευρώ για το σκοπό αυτό,
Αν δέχεσαι τον εξευτελισμό και την κοροϊδία να σου κλέβουν την ψήφο με υποσχέσεις ότι «λεφτά υπάρχουν»,
Αν δέχεσαι την πρόκληση να σου ρίχνουν το φταίξιμο για το χάλι της χώρας και να σου λένε ότι «μαζί τα φάγατε»,
Αν χαίρεσαι να βλέπεις τα νιάτα της χώρας σου στερημένα από όνειρα, φιλοδοξίες, ελπίδες για το αύριο, να περιφέρονται με ένα πλούσιο αλλά αναξιοποίητο βιογραφικό στο χέρι χωρίς να βρίσκουν δουλειά,
Αν θεωρείς φυσιολογική την παράδοση της κυριαρχίας της χώρας σου σε διεθνείς και ανάλγητους τοκογλύφους που σου καθορίζουν τον τρόπο ζωής σου,
Αν  εγκρίνεις την καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων που με τον ιδρώτα σου για χρόνια είχες δημιουργήσει και τώρα να σου μειώνουν τη σύνταξη κάθε μήνα γιατί δεν υπάρχουν αποθεματικά, ενώ οι ληστές κυκλοφορούν ελεύθεροι,
Αν δέχεσαι τον διεθνή διασυρμό και την κοροϊδία επειδή ο ηγέτης που ψήφισες να σε κυβερνήσει σε χαρακτήρισε στο εξωτερικό ως «διεφθαρμένο»,
Αν δέχεσαι να σου καταρρακώνουν την αξιοπρέπεια, να σου στερούν μισθούς και συντάξεις και από την άλλη να αυξάνουν οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών σε σημείο που δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα,
Αν δέχεσαι να φοβάσαι να βγεις από το σπίτι σου γιατί μπορεί να το βρεις λεηλατημένο όταν γυρίσεις,
Αν το αίσθημα της ασφάλειας έχεις πάψει να το νιώθεις,
Αν θεωρείς επίτευγμα κοινωνικής πολιτικής το να αισθάνεσαι πρόσφυγας στο τόπο σου,
Αν δέχεσαι να διδάσκονται τα παιδιά σου σε σχολεία χωρίς βιβλία, χωρίς θέρμανση και χωρίς υποδομές,
Αν δεν μπορείς να αξιολογήσεις τις ικανότητες και τα προσόντα αυτών που σου ζητούν την ψήφο και σου αρκεί το γεγονός ότι τους έχει δει να σαχλαμαρίζουν στη τηλεόραση,
Τότε μπορείς να χαλαλίσεις και να χαρίσεις ακόμα μια φορά την ψήφο σου σ αυτούς που σε κυβερνούσαν μέχρι τώρα.
Όμως δεν θα έχεις κανένα δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι για ότι αρνητικό σου προκύψει, για όποια παραπέρα εξαθλίωση σου ετοιμάζουν και να είσαι σίγουρος ότι τα χειρότερα μας περιμένουν.