Γραφει ο Διονυσης Παντης απο το pantislawoffice.blogspot.com
Η αυτοπαγίδευση των ΗΠΑ και όχι μόνο… Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό άρθρο του National Interest How the ‘Global War on Terror’ Failed Afghanistan του Anatol Lieven για την Αποτυχία του “Πολέμου εναντίον της Τρομοκρατίας” και των σκληρών μαθημάτων που αυτή διδάσκει, κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο τις ΗΠΑ.
Τα μαθήματα λαμβάνονται συχνά με τον σκληρό τρόπο. Η αποτυχία του “παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας” και κατά του “άξονα του κακού”, του «κομουνιστικού κινδύνου» (που απαξίωνε να δει τις υποκρυπτόμενες συχνά εθνικές – εθνικιστικές ατζέντες) κλπ εξυπηρέτησε την επιθυμία της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ και καριέρες (πολιτικές – «επιστημονικές», στις μυστικές υπηρεσίες, αναλυτές, «ερευνητές, εν γένει «χρήσιμους») αλλά με υπονομευτικό τρόπο για τις ίδιες τις ΗΠΑ !
Οι “ανένδοτοι” αυτοί πόλεμοι “κατάφεραν” να ενώσουν όλους τους ετερόκλητους εχθρούς των ΗΠΑ, να αγνοώντας όλες τις τοπικές ιδιαιτερότητες και εγκλωβίζοντας την αμερικανική εξωτερική πολιτική σε μια καταστροφική υπεραπλούστευση με ανάδειξη οικουμενικών (ακαδημαϊκών πολλές φορές και όχι άρρητων) θεωριών που εφαρμόζονται χωρίς διάκριση και έναντι όλων. Ένα ακόμη «επίτευγμα» των παγκόσμιων αυτών πολέμων (που όπως είπαμε αντιστοιχούσαν σε παγκόσμιες φιλοδοξίες) ήταν να καταφέρουν οι ΗΠΑ να συγκεντρώσουν γύρω τους όλα τα διεθνή και τοπικά λαμόγια που οσμίζονταν άφθονο και «ζεστό» χρήμα αρκεί να μάθουν την ορολογία και το αφήγημα των αμερικανικών” πολέμων” και φανατικά να το αναπαράγουν και να λάβουν σε αντάλλαγμα ζεστό και άφθονο χρήμα και εξουσία.
Δηλαδή οι ΗΠΑ έπεσαν στην παγίδα της αλαζονείας, μαζί με την δίδυμη αδελφή της την άγνοια και της υπεραπλούστευσης, μαζί με την δίδυμη αδελφή της υπερβολή! Ή αλλιώς ενώ ο ένας δούλευε τον άλλον, αποτέλεσμα είχε να πιστέψουν στο τέλος και οι ίδιοι τα όσα απίθανα δημιουργούσαν για να εξυπηρετήσουν αδέξια την πολιτική και τις φιλοδοξίες τους.
Ένα μικρό αλλά ενδεικτικό απόσπασμα του άρθρου εδώ : “… a number of baby Chalabis from Pakistan and elsewhere, opportunist local figures desirous of American money and support can also receive it by mastering the language of the U.S. meta-narrative of the “fight for freedom” against the designated evil of the time.» («… πλήθος μικρών Chalabi από το Πακιστάν και αλλού, οπορτουνιστές τοπικές προσωπικότητες που επιθυμούν αμερικανικά χρήματα και υποστήριξη μπορούν επίσης να τα λάβουν, μαθαίνοντας τη γλώσσα της μετα-αφήγησης των ΗΠΑ του «αγώνα για ελευθερία» ενάντια στο καθορισμένο κακό της εποχής…»)
Two other effects of the GWOT and Cold War meta-narratives have both deep roots in U.S. political culture and destructive effects on U.S. policymaking and public debate. The first is the creation of overwhelming establishment consensuses on given issues that embrace politicians, the media, the bureaucracy, the military, the intelligence community, and large parts of academia. The result is to exclude and banish to the fringes dissenting voices and evidence; as witnessed in the case of Afghanistan the long refusal to examine either the roots of Taliban popular support or the real nature of Afghan “democracy.”… ” (Μετάφραση : Δύο άλλες επιπτώσεις των μετα-αφηγημάτων του GWOT [Global War On Terror Παγκόσμιος Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας] και του Ψυχρού Πολέμου έχουν βαθιές ρίζες στην πολιτική κουλτούρα των ΗΠΑ και καταστροφικές επιπτώσεις στη χάραξη πολιτικής και στον δημόσιο διάλογο των ΗΠΑ.
Ο πρώτος είναι η δημιουργία συντριπτικών συναινέσεων του κατεστημένου σε δεδομένα ζητήματα που περιλαμβάνουν πολιτικούς, μέσα ενημέρωσης, γραφειοκρατία, στρατό, την κοινότητα των πληροφοριών και μεγάλα τμήματα του ακαδημαϊκού κόσμου. Το αποτέλεσμα είναι να αποκλείονται και να διώχνονται στο περιθώριο οι αντίθετες φωνές και στοιχεία, όπως μαρτυρά η περίπτωση του Αφγανιστάν, η μακρά άρνηση να εξεταστούν είτε οι ρίζες της λαϊκής υποστήριξης των Ταλιμπάν είτε η πραγματική φύση της αφγανικής «δημοκρατίας»…» και αλλού : “…. desire for future office (with the greatly increased private consultancy fees that result from this) leads members of think tanks and academia to carefully tailor their views to the dominant bipartisan consensus…. ” (Μετάφραση: «…Η επιθυμία για μελλοντικό αξίωμα (με τις πολύ αυξημένες αμοιβές ιδιωτικών συμβουλών που προκύπτουν από αυτό) οδηγεί τα μέλη των δεξαμενών σκέψης και του ακαδημαϊκού κόσμου να προσαρμόσουν προσεκτικά τις απόψεις τους στην κυρίαρχη διακομματική συναίνεση)…»
Βέβαια αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αυτολογοκρισία της ελεύθερης έκφρασης άποψης, που με την σειρά της, αφαιρεί το συγκριτικό πλεονέκτημα μιας ανοικτής κοινωνίας που είναι ακριβώς αυτό: η ελευθερία της έκφρασης και η ωφέλεια που έχει για την πολιτεία και τις πολιτειακές υποθέσεις. Ακόμη και η επιστήμη μπαίνει στα σφικτά πλαίσια της κυρίαρχης άποψης και παύει να είναι επιστήμη (επίσταμαι: γνωρίζω καλά κάτι εν προκειμένω ένα γνωστικό αντικείμενο) ! Και αυτό συμβαίνει – δυστυχώς – όχι μόνο στις διεθνείς σχέσεις! Φαίνεται ως το αποτέλεσμα, από την μία της «ενσωματωμένης» «οργανικής» ψευτο-επιστήμης και από την άλλη, της ψυχολογικής αδυναμίας μας να ακούσουμε αντίθετη άποψη ας είναι και επιστημονική ιδίως όταν αυτή δεν επενδύεται από την χρυσή σκόνη της εξουσίας και διορισμένης αυθεντίας! Όλα τα παραπάνω έχουν ΑΜΕΣΗ χρησιμότητα και σε εμάς. Μήπως η εξωτερική πολιτική μας (και εν γένει η πολιτική μας) δεν πάσχει από ορισμένες από τις “ασθένειες” που διαγιγνώσκει το άρθρο για την αμερικανική εξωτερική πολιτική;
Τουλάχιστον οι ΗΠΑ είναι υπερδύναμη και στους ισχυρούς… συγχωρούμε (άλλη μια ψυχογενής μας αντίδραση που πηγάζει από το ένστικτο της… αυτοσυντήρησης !) και κάποια λάθη!. Όμως μέχρι ενός συγκεκριμένου σημείου! Έτσι φιλόδοξα αγόρια και κορίτσια; Εδώ θα βρείτε το link του άρθρου:
Καλή ανάγνωση ! Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις