Απλός και καταδεκτικός στις περασμένες φάσεις της ζωής του, ο Χρυσοχοΐδης δεν έδειχνε ότι θα αλλάξει κόμμα, ιδεολογία και παρέες. Για όσους υπήρξαν φίλοι του παλιά είναι πολιτικός να σου μαχαιρώνει την καρδιά…
Γιώργος Λακοπουλος απο το ieidiseis.gr
Αναδείχθηκε με το ΠΑΣΟΚ, ήθελε κόμμα της Αριστεράς, αλλά τώρα πάει για βουλευτής της Δεξιάς.
Σαν να μιλάμε για τον Ηλία Τσιριμώκο, που από αξιωματούχος του ΕΑΜ, βρέθηκε κατεψυγμένος Πρωθυπουργός στην Αποστασία το 1965.
Το 1982 ο νεαρός δικηγόρος Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έγινε γραμματέας του ΠΑΣΟΚ στην Ημαθία, το 1987 νομάρχης, το 1994 υφυπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1996 εγκατέλειψε τον Άκη Τσοχατζόπουλο για τον Σημίτη-και έφτασε μέχρι γραμματέας του Κινήματος και… δελφίνος του.
Το 2001 ήθελε το ΠΑΣΟΚ «νέο κόμμα με νέα σύμβολα», αλλά το 2015 οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στη Β΄ Αθήνας τον έστειλαν να συναντήσει εκτός Βουλής Άννα Διαμαντοπούλου- ήδη απόβλητη από την Α΄ Αθήνας.
Τους ένωνε η αμοιβαία αντιπάθεια, ο κομματικός σωλήνας που τους ανέδειξε και η ψυχολογία του «κυβερνάνθρωπου» που είχαν αποκτήσει, διοικώντας πρώιμα και κατ΄ ανάθεση.
Το 2016 έβλεπε την Κεντροαριστερά ξεπερασμένη και έψαχνε για «νέο κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς».
Το 2019 τον βρήκε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΚΙΝΑΛ, αλλά την επόμενη ανακοινώθηκε υπουργός του Μητσοτάκη.
Μαζί με τη Μενδώνη, που ήταν στο γραφείο της Φώφης το βράδυ των αποτελεσμάτων.
Στο οβάλ τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου έβαλε το κόκκινο ακορντεόν που έπαιζε στην εφηβεία του, δίπλα στο τσεκούρι της χουντικής εφηβείας του Βορίδη.
Βρήκε την κυβέρνηση-ανεμομαζώματα του Μητσοτάκη «εφάμιλλη της κυβέρνησης εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974».
Αλλά το 2021 δεν τον χωρούσε και έγινε αποδιοπομπαίος.
Είχε κατεβεί πολύ στη σκάλα του κακού για να γυρίζει πίσω και στις επόμενες εκλογές θα παρακαλάει τους δεξιούς ψηφοφόρους να τον ξαναστείλουν στη Βουλή στα 67-68 του.
Ίσως ένα εντατικό φροντιστήριο από τον Άδωνι θα βοηθούσε. Ας ρωτήσει και τον Θεωδωρικάκο με τον οποίο είχαν συμπέσει σε κάποιες συνεργασίες τους παλιότερα.
Ως υπουργός ο Μιχάλης είχε τη δικαιολογία του συνεργαζόμενου, ως σημιτική συνιστώσα.
Για να γίνει της Κ.Ο. της Ν Δ-λίγο δύσκολο-θα μιλάει την ίδια γλώσσα με τον Κυρανάκη, τον Λοβέρδο και παρά λίγο τον Μπογδάνο. Θα υπερασπίζεται τις ίδιες αποκρουστικές πολιτικές.
Τοποθέτησε τον εαυτό του στην κατηγορία του πολιτικού χωρίς αρχές, που ευδοκιμεί τα τελευταία χρόνια – μπερδεύοντας την πολιτική με το ποδόσφαιρο.
Αν δεν πας καλά σε μια ομάδα και σου δίνουν συμβόλαιο στην αντίπαλη, κάνεις τη μεταγραφή χωρίς αιδώ.
Τουλάχιστον όσοι από το ΠΑΣΟΚ πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν τη δικαιολογία ότι δεν πέρασαν το σύνορο της Δημοκρατικής παράταξης.
Απλός και καταδεκτικός στις περασμένες φάσεις της ζωής του ο Χρυσοχοΐδης δεν έδειχνε ότι θα αλλάξει κόμμα, ιδεολογία και παρέες.
Για όσους υπήρξαν φίλοι του παλιά είναι πολιτικός να σου μαχαιρώνει την καρδιά…