Η θητεία του Προέδρου της ΝΔ. Το ζήτημα είναι καθαρά πρακτικό…

Του Πέτρου Χασάπη

Όπως είπαμε και σε προηγούμενη ανάρτηση, ζωηρά απασχόλησε τους ομιλητές χθες στην  Προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη της Θεσσαλονίκης ένα θέμα που έθεσε η κ. Μπακογιάννη στην ομιλία της και στις προτάσεις που κατέθεσε για την ορισμένη χρονική θητεία του Προέδρου του κόμματος. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε μια προσπάθεια από πολλούς ομιλητές προκειμένου, παρουσία του Αντώνη Σαμαρά, να πείσουν για την μη αναγκαιότητα της θέσπισης ορισμένης θητείας για τον Πρόεδρο του Κόμματος.Αν και επί της ουσίας είχαν δίκιο οι ομιλητές αυτοί, ότι δηλαδή δεν πρέπει να υπάρχει ορισμένη χρονική θητεία για τον Πρόεδρο του κόμματος, εντούτοις επικαλούνταν όλοι την ίδια αιτιολογία, η οποία όμως δεν ήταν η ενδεδειγμένη. Συγκεκριμένα επικαλούνταν όλοι τον αριθμό των μελών του κόμματος και…. αιτιολογούσαν ότι δεν είναι δυνατόν σε έναν πρόεδρο που τον εξέλεξαν 800.000 μέλη να υπάρχει ορισμένη θητεία. Αυτή όμως η αιτιολογία δεν είναι η ενδεδειγμένη και περισσότερο είναι αιτιολόγηση για τις εντυπώσεις, παρά ουσιαστική.Η σωστή απάντηση είναι ότι δεν πρέπει να υπάρχει ορισμένη θητεία για τον Πρόεδρο του κόμματος για καθαρά πρακτικούς και ουσιαστικούς λόγους. Θα επικαλεστούμε τέσσερις πρακτικούς λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να υπάρχει ορισμένη χρονική θητεία για τον Πρόεδρο του κόμματος. Φυσικά μπορούν να ειπωθούν κι άλλοι.

Ειδικότερα:
1) Η ορισμένη θητεία του προέδρου ενός κόμματος ταιριάζει απόλυτα και εξυπακούεται στο σταθερό πολιτικό σύστημα της Προεδρικής Δημοκρατίας, όπου υπάρχει σταθερή χρονικά κυβερνητική θητεία και προκαθορισμένος σταθερός χρόνος εκλογών, χωρίς εκλογικούς αιφνιδιασμούς. Αντίθετα, το δικό μας πολιτικό σύστημα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι ασταθές και ναι μεν προβλέπεται από το Σύνταγμα τετραετής κυβερνητική θητεία, όμως τις περισσότερες φορές αυτή δεν τηρείται με αποτέλεσμα να μην είναι σκόπιμο να υπάρχει ηγετική αστάθεια σε ένα κόμμα, μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές τουλάχιστον.
2) Σε ένα ασταθές πολιτικό σύστημα, όπως αυτό της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας,, όπου ο χρόνος των εκλογών καθορίζεται από τη βούληση του εκάστοτε πρωθυπουργού, δεν είναι σκόπιμο για ένα κόμμα αντιπολίτευσης να παραδίδεται ως βορά στις πολιτικές ορέξεις του εκάστοτε πρωθυπουργού και αρχηγού του αντιπάλου κόμματος, ο οποίος μπορεί να προκηρύσσει εκλογές εν μέσω των διαδικασιών αλλαγής ηγεσίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αντιλαμβάνεστε πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τέτοιους ενδοιασμούς.
3) Ας υποθέσουμε ότι έχουμε συγκεκριμένη χρονική θητεία για τον Πρόεδρο π.χ. τετραετή. Αντιλαμβάνεστε πιστεύω ότι ήδη από το δεύτερο έτος της θητείας θα ξεπροβάλουν οι επόμενοι μνηστήρες, οι οποίοι, στην προσπάθειά τους να ξεχωρίσουν, θα κάνουν το κόμμα μπάχαλο. Τα δε ΜΜΕ των κρατικοδίαιτων νταβατζήδων δεν θέλουν και πολύ για να κάνουν το παιχνίδι τους (υποδαυλίζοντας εσωκομματικές συγκρούσεις) προκειμένου να κρατάνε το κόμμα της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης μακριά από την εξουσία και τα Κρατικά Ταμεία προς όφελός τους  και
4) Φίλοι μας, έχουν εκλείψει πια οι παλιοί ιδιοκτήτες των κομμάτων (οι πιο πρόσφατοι ήταν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου). Αυτοί οι παλιοί ιδιοκτήτες των κομμάτων δεν είχαν πρόβλημα να φύγουν από την κυβέρνηση και να καθίσουν στην αντιπολίτευση μέχρι να επανέλθουν στην κυβέρνηση κ.λ.π. Οι σημερινοί αρχηγοί είναι (ευτυχώς) αναλώσιμοι. Η ίδια η πολιτική ζωή εξελίχτηκε έτσι ώστε ο αρχηγός εκείνου εκ των δύο κυβερνητικών κομμάτων που χάνει στις επόμενες βουλευτικές εκλογές να τίθεται εκ των πραγμάτων ξανά στην κρίση του κόμματος και μάλιστα της κομματικής βάσης πλέον.
Επομένως η ίδια η πολιτική ζωή οριοθετεί πλέον την θητεία του εκάστοτε Προέδρου και κάθε άλλη συζήτηση γίνεται για τις πολιτικές εντυπώσεις, αν δεν καταλάβατε.
Όμως και εκείνοι οι ομιλητές να μην μπορούν να πουν μια σωστή αιτιολογία!!!
Ανησυχούμε……………