Επιμέλεια – Συνοπτική Έρευνα, από Αντώνιο Αντωνά.
Αντιγράφω και αναμεταδίδω ιστορικά γεγονότα, όπως τα κατέγραψε και η παγκόσμια ιστορία και η Ελληνική, με πρόσθετα σχόλια και κείμενα, για άλλη μία σχεδόν ξεχασμένη εθνική τραγωδία του Ελληνισμού…..
Για αυτό είναι πάντα διαχρονική η ρήση:
«ΤΕΤΛΑΘΙ ΔΗ ΚΡΑΔΙΗ ΚΑΙ ΚΥΝΤΕΡΟΝ ΑΛΛΟ ΠΟΤ΄ ΕΤΛΗΣ»
ΚΡΑΤΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟ ΕΧΕΙΣ ΒΑΣΤΑΞΕΙ ΠΟΝΟ (Ομήρου Οδύσσεια, Ραψωδία υ, στίχος 18.)
• Αποσπασματικά κείμενα και ιστορικές πληροφορίες από:
• Νικηφόρος Γρηγοράς, «Ρωμαϊκή ιστορία», Schopen, L. – Bekker, I. (επιμ.), Nicephori Gregorae historiae Byzantinae 1 (CSHB, Bonn 1829)
• WIKIPEDIA
• Ελληνικές Ιστορικές εγκυκλοπαίδειες
• Σάθας, Κ.Ν., «Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη VII» (Βενετία – Παρίσι 1894).
• Νικήτας Χωνιάτης, «Χρονική Διήγησις», van Dieten, J. (επιμ.), Nicetae Choniatae historia (CFHB 11, Berlin 1975)…
• Και άλλες ιστορικές πηγές, Εθνικής Πνευματικής ιδιοκτησίας της Ελληνικής Ιστορίας.
• Αναδημοσιεύσεις.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ:
Άλωση.
Την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου οι Σταυροφόροι, είχαν αρχίσει την πολιορκία της Πόλης και από το στρατόπεδό τους στον Γαλατά.
Στις 9 Απριλίου 1204, οι δυνάμεις των Σταυροφόρων και των Ενετών ξεκίνησαν επίθεση στις οχυρώσεις του Κερατίου, διασχίζοντας την πλωτή οδό προς το βορειοδυτικό τείχος της πόλης, αλλά, εξαιτίας του κακού καιρού, οι επιτιθέμενοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν όταν τα στρατεύματα που πάτησαν ξηρά δέχθηκαν πυκνά βέλη στον χώρο μεταξύ των τειχών της Πόλης και της ακτής.
Στις 12 Απριλίου 1204, καθώς ο καιρός βελτιώθηκε, οι συνθήκες τελικά ευνόησαν τους Σταυροφόρους και διατάχθηκε δεύτερη επίθεση στην Πόλη. Ισχυρός βόρειος άνεμος βοήθησε τα Ενετικά πλοία που βρίσκονταν κοντά στον Κεράτιο να πλησιάσουν το τείχος της πόλης, γεγονός που επέτρεψε στους επιτιθέμενους να καταλάβουν μερικούς από τους πύργους κατά μήκος του τείχους. Μετά από σύντομη μάχη, περίπου 70 Σταυροφόροι κατάφεραν να εισέλθουν στην πόλη. Κάποιοι κατάφεραν να ανοίξουν τρύπες στην οχύρωση, αρκετά μεγάλες για να διέλθουν λίγοι ιππότες. Οι Βενετοί πέτυχαν επίσης να αναρριχηθούν στα τείχη από τη θάλασσα, παρότι υπήρξαν εξαιρετικά αιματηρές μάχες. Οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την περιοχή της Βλαχέρνας στα βορειοδυτικά της Πόλης και το χρησιμοποίησαν ως βάση για να επιτεθούν στην υπόλοιπη πόλη, αλλά στην προσπάθειά τους να αμυνθούν με τείχος πυρός, κατέληγαν να κατακαίνε ακόμη περισσότερο την Πόλη.
Οι Σταυροφόροι, με επικεφαλής τον Ερρίκο Δάνδολο, τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό και τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας, τελικά κατέλαβαν, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τμήματα της Κωνσταντινούπολης, της πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά την Άλωση της Πόλης ιδρύθηκε η Λατινική Αυτοκρατορία (γνωστή στους Βυζαντινούς ως Φραγκοκρατία ή Λατινική Κατοχή) και ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας στέφθηκε Αυτοκράτορας ως Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης στην Αγία Σοφία.
Οι σταυροφορίες ξεκινούσαν με απόφαση του εκάστοτε πάπα της Ρώμης. Συνήθως η κήρυξη μιας Σταυροφορίας συνοδευόταν και από εγκλήματα και διώξεις, υποκινούμενες κυρίως από την Καθολική εκκλησία, με σκοπό να επεκτείνει την εξουσία της στην Ανατολή και να καταφέρει να υποτάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης.
Η Δ΄ Σταυροφορία δεν έπληξε μόνο τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αλλά και την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η βίαια υποταγή της στη Ρώμη και οι διωγμοί των ορθόδοξων ιερέων και του Ορθόδοξου λαού, στην κυρίως Ελλάδα και την Κύπρο από τους σταυροφόρους έμειναν χαραγμένα στη ιστορική Παγκόσμια μνήμη και Ιστορία…..
Μετά την λεηλασία της πόλης, τα περισσότερα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μοιράστηκαν μεταξύ των Σταυροφόρων.
Κάποιοι Βυζαντινοί αριστοκράτες ίδρυσαν επίσης μια σειρά από μικρά ανεξάρτητα κράτη, μεταξύ των οποίων η Αυτοκρατορία της Νίκαιας, η οποία και ανακατέλαβε τελικά την Κωνσταντινούπολη το 1261 και ανακήρυξε την αποκατάσταση της Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, η αποκατασταθείσα Αυτοκρατορία δεν κατόρθωσε ποτέ να ανακτήσει την παλαιότερη εδαφική ή οικονομική της ισχύ και τελικά υπέκυψε στο ανερχόμενο Οθωμανικό Σουλτανάτο στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης του 1453.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1204 συνιστά σημαντική καμπή στη μεσαιωνική ιστορία. Η απόφαση των Σταυροφόρων να επιτεθούν στην μεγαλύτερη χριστιανική πόλη στον κόσμο ήταν πρωτοφανής και αμφιλεγόμενη. Οι αναφορές των λεηλασιών και της βαρβαρότητας των Σταυροφόρων σκανδάλισαν και τρομοκράτησαν τον Ορθόδοξο κόσμο. Οι σχέσεις μεταξύ Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας επλήγησαν καταστροφικά για πολλούς αιώνες και δεν αποκαταστάθηκαν ουσιαστικά ως την σύγχρονη εποχή. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έμεινε πολύ φτωχότερη, μικρότερη και τελικά λιγότερο ικανή να ανατρέψει τον εκτουρκισμό της Μικρασιατικής ενδοχώρας. Οι ενέργειες των Σταυροφόρων επιτάχυναν άμεσα την κατάρρευση της χριστιανοσύνης στα ανατολικά και μακροπρόθεσμα διευκόλυναν την επέκταση του Ισλάμ στην Ευρώπη.
Τον Απρίλιο του 2004, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος Α΄ αποδέχθηκε επίσημα τη συγγνώμη σε ομιλία του για την 800ή επέτειο από την Άλωση της Πόλης. «Το πνεύμα της συμφιλίωσης είναι ισχυρότερο από το μίσος», είπε κατά τη διάρκεια λειτουργίας που παρακολούθησε ο Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Philippe Barbarin της Λυών της Γαλλίας. «Δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη και σεβασμό την εγκάρδια χειρονομία σας για τα τραγικά γεγονότα της Τέταρτης Σταυροφορίας. Είναι γεγονός ότι εδώ και 800 χρόνια διαπράχθηκε ένα έγκλημα σε αυτήν την πόλη». Ο Βαρθολομαίος είπε ότι η αποδοχή του ήρθε με το πνεύμα του Πάσχα. «Το πνεύμα της συμφιλίωσης της Ανάστασης… μας υποκινεί προς τη συμφιλίωση των Εκκλησιών μας.». ΦΕΥ!!!!!
Πρόσθετο κείμενο και σχόλια….
Η Πόλη ΕΑΛΩ…..
Προστίθεται μικρό αποσπασματικό πληροφοριακό κείμενο:
Χιλιάδες λυρικές σελίδες ιστορικές έχουν γραφεί και άλλες τόσες πρέπει να ακολουθήσουν…
Η Δυτική Καθολική εκκλησία πάντοτε επεδίωκε με αθέμιτα μέσα να έχει τον πλήρη έλεγχο της Ορθόδοξης Χριστιανικής εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης και επικροτούσε και ενίσχυε εχθρικές πράξεις των Σταυροφόρων…
Εάν τότε δεν καταλάμβαναν την αποδυναμωμένη πόλη, που «Επί ξύρου ακμής» ( Νέστωρας.) βρισκόταν…, λόγω ζιζανίων που έσπειρε η Καθολική εκκλησία (‘Εριν μίσει. Σωσιάδης), οι Σταυροφόροι, που ουκ ολίγα εγκλήματα διέπραξαν και αυτοί και λεηλασίες, η Πόλη θα είχε διαφορετική πορεία και δεν θα καταστρεφόταν. Μεταξύ ζητουμένου πλήρους ελέγχου, από Καθολική εκκλησία και καταστροφής της Βασιλεύουσας, επέλεξαν το δεύτερο. Κατ΄ αυτούς, μεταξύ των δύο κακών το χείριστο βέλτιστο… Κύριες ευθύνες φέρουν για την μετέπειτα καταστροφική πορεία της Βυζαντινής Ελληνικής πλέον Αυτοκρατορίας…και την τελική της Άλωση το 1453, και ΠΟΤΕ δεν βοήθησαν…. Αντίθετα υπέσκαψαν….
Ποτέ η Καθολική εκκλησία δεν αποδέχτηκε, ούτε αφομοίωσε, ότι ο Ελληνισμός, το Ελληνικό Πνεύμα, η Φιλοσοφία και Ορθοδοξία κατέκτησαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, που θεωρούσαν ότι ήταν ιδιοκτησία τους….
Εν περιλήψει: Η Κωνσταντινούπολη περικυκλώθηκε, από τον πολυπληθέστερο στόλο και στρατό των Σταυροφόρων.
Αποδυναμωμένη λόγω των συνεχών έριδων, που κατά τον ιστορικό Νικήτα Χωνιάτη θύμιζε την *Σύβαρη, που ήταν γνωστή για την μαλθακότητα της. Ο Αυτοκράτορας Αλέξιος Γ΄ εγκατέλειψε την πόλη στο έλεος των Σταυροφόρων, οι οποίοι λεηλάτησαν εκ θεμελίων και μετέφεραν όλους τους αμύθητους και ανεκτίμητους θησαυρούς στην Ευρώπη και κυρίως στο Βατικανό…, ( Εικόνες και Ιερά λείψανα Αγίων, Άγιες Τράπεζες, όλα τα αγάλματα που κοσμούσαν τον ιππόδρομο και το Παλάτι, Ιερά και όσια, όλο τον χρυσό του θησαυροφυλακίου, τίποτα δεν άφησαν, όπου σήμερα είναι σπάνια αμύθητα μουσειακά εκθέματα, που τα εμφανίζουν πολλές φορές σαν κληροδοτήματα του πολιτισμού των Ευρωπαίων προγόνων τους ( ; ), όπως και σε όλα τα Ευρωπαϊκά μεγάλα μουσεία…ακόμη και της Αμερικής, που χωρίς αυτά τα ελληνικά αρχαία εκθέματα ιερό κληροδότημα των αρχαίων ένδοξων Ελλήνων και της Ορθοδοξίας στον Ελληνισμό. σίγουρα η ονομασία, που θα είχαν θα ήταν Art Gallery και όχι Αρχαιολογικά Μουσεία (Archeological Museums;).
Αναγεννήθηκαν οι πάντες δόλιοι, χάριν του Ελληνικού πολιτισμού και φιλοσοφίας, αλλά και της σύλησης και αρχαιοκαπηλείας τους, των αρχαίων ανεκτίμητων ελληνικών θησαυρών, των Ιερών και Οσίων του Ελληνισμού….
Τα Ελληνικά Μουσεία, όπως και τα Ευρωπαϊκα, ελαχιστότατα πολιτιστικά αρχαία αντικείμενα Ευρωπαϊκού πολιτισμού, προ «Αναγέννησης» κατέχουν…διότι απλά και σύνθετα δεν …υπήρχε Ευρωπαϊκός Πολιτισμός….
*Σύβαρη, 720 π.Χ., αρχαία πόλη ( Αχαιοί και Τροιζίνιοι.) της Μεγάλης Ελλάδας, βρισκόταν στην Ιταλία Τον 7ο αιώνα ήταν από τις ισχυρότερες και πολυπληθέστερες πόλεις. Μετά από Έριδες αποδυναμώθηκε και οι επιθέσεις εχθρικών δυνάμεων την άλωσαν και κατέστρεψαν
( Σχετική εκτενής αναφορά στο βιβλίο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ σελ.503, Σύληση και κλοπή Αρχαιολογικών Θησαυρών Ελλάδας – Κύπρου.)
Μετά από τις σφαγές των αμάχων, λεηλατήθηκαν και όλα τα θρησκευτικά κειμήλια.
«…Eβλεπε κανείς όχι μόνον τις ιερές εικόνες του Χριστού να θραύονται με αξίνες και να ρίπτονται στο χώμα και τα στολίδια τους να αποσπώνται χωρίς φειδώ και προσοχή και να ρίχνονται στη φωτιά, αλλά και τα σεπτά και πανάγια σκεύη να αρπάζονται με θράσος από τους ναούς, να ρίχνονται στη φωτιά και να παρέχονται στα εχθρικά στρατεύματα ως απλός άργυρος και χρυσός».
Αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της λεηλασίας της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, ο Νικήτας Χωνιάτης, ιστορικός της αλώσεως της πόλης, περιγράφει με λεπτομέρεια τις δραματικές σκηνές της απογύμνωσης της Βασιλεύουσας από τους θησαυρούς της. Μιλάει για όσα χάθηκαν διά παντός αλλά και για εκείνα που όδευσαν προς τη Δύση. Για τα χρυσά «βαρυτάλαντα» έπιπλα και τις αργυρές λυχνίες της Αγίας Σοφίας που μετατράπηκαν σε άμορφη μάζα από τη φωτιά μαζί με την ολόχρυση και στολισμένη με πολύτιμες πέτρες Αγία Τράπεζα που τεμαχίστηκε και διανεμήθηκε στους λαφυραγωγούς. Αλλά και για εκείνα – ιερά λείψανα και θρησκευτικοί θησαυροί, καθώς και έργα τέχνης – τα οποία μετά τη διανομή της λείας έφθασαν στη Βενετία, στη Γαλλία, στη Γερμανία.
Η καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κυρία Αθηνά Κόλια-Δερμιτζάκη, παρουσιάζοντας τον απολογισμό της δραματικής αυτής απογύμνωσης της Κωνσταντινουπόλεως από τους θησαυρούς της, γράφει:
’’Η Κωνσταντινούπολη άδειασε από κάθε πλούτο δημόσιο, ιδιωτικό και εκκλησιαστικό… τεράστια απώλεια για την τέχνη ήταν η καταστροφή σημαντικού αριθμού χάλκινων αγαλμάτων και συμπλεγμάτων, τα οποία οι νέοι κύριοι της Αυτοκρατορίας τεμάχισαν και έλιωσαν, για να τα μετατρέψουν σε νομίσματα’’ (2). Τουτέστιν, τα ιδρυτικά κεφάλαια των Τραπεζών των σημερινών μας εταίρων.
Από τότε και μετά, η Ρωμανία, ποτέ δεν μπόρεσε να ξανασταθεί στα πόδια της. Η καταστροφή, που υπέστη στα 1204 από τους Φράγκους σταυροφόρους, ήταν τόσο μεγάλη, που, στην κυριολεξία, την παρέλυσε εντελώς.
Η διανομή των γαιών και των λαφύρων, η partitio Romaniae, είχε αποφασιστεί από τους ηγέτες των Σταυροφόρων και των Βενετών πριν από την τελική επίθεση, τον Μάρτιο του 1204. Και άλλωστε η λεηλασία του πλούτου της Κωνσταντινούπολης είχε αρχίσει πολύ πριν από τις 13 Απριλίου ενώ διήρκεσε και μήνες αργότερα. Στην καταστροφή της πόλης συνέβαλαν πολύ και οι τρεις μεγάλες πυρκαϊές που οφείλονταν σε εμπρησμό, ενώ τεράστια απώλεια για την τέχνη ήταν η καταστροφή σημαντικού αριθμού χάλκινων αγαλμάτων και συμπλεγμάτων, τα οποία οι νέοι κύριοι της Αυτοκρατορίας τεμάχισαν και έλιωσαν για να τα μετατρέψουν σε νομίσματα. Χάρη στον Νικήτα Χωνιάτη και πάλι, γίνονται γνωστά 18 τέτοια έργα της κλασικής αρχαιότητας τα οποία είχαν μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη για να την κοσμήσουν αλλά χάθηκαν για πάντα. Ανάμεσά τους η πολύχαλκος Ήρα (για τη μεταφορά της κεφαλής της και μόνο στο χυτήριο απαιτήθηκε άμαξα με τέσσερα βόδια), ο Πάρις που παρέδιδε το μήλο στην Αφροδίτη, ένας ανεμοδείκτης – το «Ανεμοδούλιον» – με γυναικεία μορφή στην κορυφή του και βάση στην οποία απεικονίζονταν γυμνοί Έρωτες και παραστάσεις από τη φύση, ο Ηρακλής, έργο που αποδίδεται στον Λύσιππο και βρισκόταν στον Ιππόδρομο, ο όνος με τον οδηγό του που είχε στήσει ο Ιούλιος Καίσαρ στο Άκτιο, αλλά και η ωραία Ελένη. Η αναφορά σε αυτά είναι άλλωστε ενδεικτική και μόνο. Σύμφωνα με ομολογία του Βιλλαρδουίνου, «τα λάφυρα ήταν τόσο πολλά που κανείς δεν ήξερε να πει πόσα, χρυσάφι και ασήμι και σκεύη και πολύτιμα πετράδια και μετάξια και γούνινα φορέματα από γκρίζο σκίουρο και από ερμίνα και όλα τα ακριβά πράγματα που βρέθηκαν ποτέ στη γη».
Κύκνειο Άσμα…..Τη νύχτα της 12ης προς τη 13η, όταν γίνεται η τελική επίθεση των Σταυροφόρων, ο διαμελισμός της Αυτοκρατορίας θα είναι γεγονός. Και οι κατακτητές θα λάβουν ως δικαιούχοι τον αναλογούντα κλήρο και λάφυρα, γράφοντας την αρχή του τέλους για τον Βυζαντινό κόσμο.
Έτσι λοιπόν μετά την ολική καταστροφή της Πόλης από τους «Χριστιανούς Σταυροφόρους», το ολέθριο μετέπειτα αποτέλεσμα ήταν ….όταν οι Τούρκοι το 1453 φτάνουν έξω από τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως και την πολιορκούν, δεν βρίσκονται πλέον απέναντι σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία, αλλά μπροστά σε μια Πόλη αδύναμη και απομονωμένη.
Το 1261, που ο Αλέξιος Στρατηγόπουλος απελευθερώνει την Πόλη και αφού ανοικοδομείται, μετά από 192 χρόνια οι Τούρκοι Μωαμεθανοί το 1453, αλώνουν την πόλη και ολοκληρώνουν πλήρως το έργο της λεηλασίας και της καταστροφής…των Λατίνων…..Εάλω η πόλη…
Σημειώνεται ότι ο Θεόδωρος Λάσκαρης, ο οποίος είχε παντρευθεί την κόρη του Αλεξίου Γ’ Άγγελου κατά την διάρκεια της Άλωσης ήταν ο τελευταίος διοικητής που μέχρι τελευταία στιγμή εμπόδιζε τους Σταυροφόρους να καταλάβουν τμήμα των τειχών και τους επέφερε σημαντικές απώλειες. Μετά την επικράτηση των Λατίνων διέφυγε με τους στρατιώτες του προς Ασία όπου ίδρυσε την Αυτοκρατορία της Νίκαιας, στην οποία βρήκαν καταφύγιο πολλοί Βυζαντινοί, και δημιούργησαν σκληρό πυρήνα αντίστασης κατά των Λατίνων, αλλά και των Τούρκων. Τόσον οι Λατίνοι όσον και οι Τούρκοι στην προσπάθεια τους να καταλάβουν την Νίκαια έπαθαν πανωλεθρία. Μια από τις μεγάλες μάχες το 1211 που έδωσε ο Λάσκαρης ήταν κατά των Τούρκων στο Μαίανδρο, όπου 10χιλ εισβολείς προσπάθησαν να το καταλάβουν…Οι Βυζαντινοί διέθεταν μόνο 2χιλ μαχητές οι οποίοι αποδεκάτισαν τους Τούρκους. Οι Τούρκοι έκαναν το λάθος να έχουν 5πλάσιο στρατό έναντι των μαχητών και όχι 20πλάσιο ως συνήθως…
Ο Λάσκαρης σκότωσε τον Καϊχοσρού Σουλτάνο αρχηγό τους με την βαριά του σπάθα…που λόγω του τρομερού κτυπήματος μοίρασε και τον Σουλτάνο και το άλογο του…. Μετα από 57 χρόνια (1204 – 1261) ο στρατός της Νίκαιας, με άλλους συμμάχους θα απελευθέρωνε την Πόλη. Στις 25 Ιουλίου 1261 μετά από΄57 χρόνια και 3 μήνες ο ολιγάριθμος στρατός της Νίκαιας του Αλέξιου Στρατηγόπουλου πλέον απελευθερώνει την μισοερειπωμένη και λεηλατημένη πόλη, από τους Λατίνους…
Ο δοτός Αυτοκράτορας του Πάπα, Βαλδουίνος μαζί με τον Λατίνο Πατριάρχη μεταμφιεσμένοι, αφού πήραν το υπόλοιπο των θησαυρών της Πόλης διέφυγαν προς Ευρώπη.
Στις 15 Αυγούστου 1261 ο Μιχαήλ Παλαιολόγος θριαμβευτικά έκανε την είσοδο του από την Χρυσή Πύλη…και πήρε το στέμμα που εγκατέλειψε βιαστικά, ο Λατίνος αυτοκράτορας Βαλδουίνος…
Αποσπασματικές πληροφορίες περί Βυζαντίου: Κ. Παπαρηγόπουλος Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Γ. Κορδάτος Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδος, John . Carr. Oι Πολεμιστές Αυτοκράτορες του Βυζαντίου, Εκδόσεις Ψυχογιός 2016
…..Και επί Άλωσης της Πόλης το 1453, από τους Οθωμανούς..ο Λατίνος αρχιεπίσκοπος Λεονάρδος Χίος της Λέσβου με κακεντρέχεια, έγραψε για την Άλωση, μια επιστολή στον Πάπα που έγραψε, ότι :
« Επρόκειτο για τιμωρία των Βυζαντινών, λόγω της απομάκρυσης τους από την Καθολική πίστη.»
Τελικά το μέγα ερώτημα τι φταίει για την Άλωση έχει μόνο μια αυτονόητη απαντηση..Οι έριδες και διαμάχες των Ελληνων Βυζαντινών, με παράμετρο τις μέρες και πράξεις της Παπικής Καθολικής εκκλησία, που ήθελε να υποτάξει την Ορθόδοξη…Αφού τελικά δεν τα κατάφερε και λόγω αντεκδίκησης η Πόλη αφέθηκε ανυπεράσπιστη στο έλεος του Μωάμεθ. Το χείριστο, ήταν και το βέλτιστο αφού θα καταστρεφόταν και ο Ελληνικός βυζαντινός πολιτισμός, αλλά και η Ορθοδοξία
Αυτά τα λίγα για να θυμόμαστε και διδασκόμαστε και άλλα μύρια, που χρειάζονται εκατοντάδες τόμους να καταγραφούν και αποκαλυφθούν, διότι και εδώ η ιστορία είναι ημιτελής και διαστρεβλωμένη σκόπιμα, για να αποκρύψει τα εγκλήματα της τότε Παπικής εκκλησίας, κατά της Ορθοδοξίας, τα οποία ούτε ποτέ δεν συνέτισαν, ούτε ποτέ δίδαξαν τους Έλληνες Ορθόδοξους Χριστιανούς, με επακόλουθο σήμερα να ξεχνάμε ότι η αρχή του τέλους του Ελληνικού Ορθόδοξου Βυζαντίου, προκλήθηκε εσκεμμένα και κακόβουλα από την Καθολική Εκκλησία….που συνεχίζει και σήμερα να υποσκάπτει τον Ελληνισμό μαζί με τους δόλιους άσπονδους μας συμμάχους….
( Ίδε: ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΔΟΛΙΟΙ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ – Google.)
Μόνου γαρ αυτού και ο Θεός στερίσκεται αγένητα ποιείν ασσ΄ αν ή πεπραγμένα. Αγάθων.
Ακόμα και ο Θεός δεν έχει δυνατότητα να κάνει, σαν να μην έχουν γίνει αυτά που έχουν γίνει…
Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα κομμάτι από το μέλλον. Γεώργιος Σεφέρης.
Οι Έλληνες για να πάνε μπροστά, πρέπει να κοιτάζουν πίσω. Δημήτριος Καμπούρογλου.
Αυτά για τις Εθνικές καταστροφές του Ελληνισμού, ο οποίος όμως επιβίωσε χάριν του πείσματος του, της Πίστης του, της ευτολμίας του, της ένδοξης ιστορίας του και της Αισιοδοξίας του….Είναι ο Μυθικός Φοίνικας που από τις στάχτες του αναγεννάται….
Και σήμερα ένας ζωοδόχος νέος ήλιος θα ανατείλει ΕΛΛΗΝΕΣ αδελφοί.. Μετά την Σταύρωση, έρχεται ΠΑΝΤΑ Ανάσταση και κάθε ανηφόρα έχει την κατηφόρα της!
Εάν μη έλπηται ανέλπιστον, ουκ εξευρήσει.
Αν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο, δεν θα το βρεις.
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΑΠΟ ΑΝΤΩΝΙΟ ΑΝΤΩΝΑ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
http://www.ledrastory.com cyprushellenica.blogspot.com Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις