Ένας … Γερμανός λέγαμε ότι ύψωσε τη σημαία του Αγώνα για την Ανεξαρτησία και τώρα κινδυνεύουμε να την κατεβάσει μια Γερμανίδα. Ο Έλλην Πρωθυπουργός, Ηγέτης του Διεθνούς Σοσιαλισμού και αυτοθεωρούμενος ως «Ο Μέγας Μπλοφατζής» κατακτά επάξια, ως φαίνεται, μια θέση ανάμεσα στους Μεγάλους Θεωρητικούς της Ιστορίας. Βρίσκεται πολύ κοντά στην ανακάλυψη του Τρίτου Δρόμου (Third Way) για τον … γκρεμό.
«Είναι πλεονέκτημα σε καίρια πόστα να έχουμε ευφυείς ανθρώπους» δήλωσε για τον Ευ. Βενιζέλο ο κ. Γ. Καρατζαφέρης. Δεδομένου του εκπεφρασμένου επαίνου του προέδρου του ΛΑΟΣ για την … ακοή του λατρεμένου του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου («έχει τεντωμένο αυτί») αλλά και των αδυσώπητων αντικειμενικών συνθηκών της πραγματικότητας είναι σαφές ότι κατά την Καρατζαφέρειο λογική η χρηστή πλήρωση των καίριων πόστων δεν στηρίζεται στην Αρχή της Ευφυΐας αλλά στο Δόγμα: «ΠΑΣΟΚ να ‘ναι κι ότι να ‘ναι».
«Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη» φώναξαν κάποιοι εργάτες στον Πρωθυπουργό στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. «Σε αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε» απάντησε ο κ. Παπανδρέου επιλέγοντας συγκινητικά να μιλήσει στο α΄ πληθυντικό πρόσωπο. Πώς όμως να μην αισθάνεται ταύτιση με τους εργάτες ο Πρωθυπουργός μιας Κυβέρνησης που παγώνει συντάξεις, μειώνει μισθούς, αυξάνει έμμεσους φόρους και φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίζει εισόδημα προς φορολόγηση την αποζημίωση της απόλυσης; Το ότι οι αδούλωτοι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ έσπευσαν να χειροκροτήσουν τη συγκεκριμένη αποστροφή του πρωθυπουργικού λόγου αποτελεί απόδειξη ότι δεν την εξέλαβαν ως χονδροειδή κοροϊδία αλλά ως ειλικρινή δέσμευση.
Όλοι φανταζόμαστε εξάλλου ότι την ίδια ρήση επαναλαμβάνει και στις συνομιλίες που έχει είτε με αξιότιμους κυρίους όπως ο κ. Άκερμαν της Deutsche Bank είτε με συμπαθέστατες κυρίες όπως η κ. Μέρκελ. Κατόπιν τούτων δυνάμεθα βασίμως να υποθέσουμε ότι η πρόταξη του Καρατζαφερικού Δόγματος «ΠΑΣΟΚ να ‘ναι κι ότι να ‘ναι» έναντι της Αρχής της Ευφυΐας δεν αφορά μόνο την πλήρωση των κυβερνητικών πόστων αλλά και των συνδικαλιστικών ακόμα.
Η ακατάσχετη φλυαρία εντός και εκτός των τειχών κακώς θεωρείται ότι περιγράφει έναν πρωθυπουργό «Ομιλών πολύ και μη λέγων …». Περιγράφει απλά κάποιον «Ομιλών πολύ και λέγων …»
Mavro Kounavi