Μολονότι δεν έχει κοπάσει ακόμη ο ορυμαγδός ΜΜΕ κ.ά. σχετικά με τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, ο απλός πολίτης προβληματίζεται και θέτει μερικά ερωτήματα, που ίσως θεωρούνται «αφελή» από τους επαγγελματίες Δημοσιοσχετίστες, αλλά χρήζουν απαντήσεων από τους έντιμους και ειλικρινείς επαϊοντες.
Σύμφωνα με τα δημοσιευθέντα επίσημα στοιχεία, το πρώτο κόμμα έλαβε 40,56%, και τα υπόλοιπα 17,75, 11, 84, 7,69, 4,63, 4,44, 3,69, 3,17.
Αντίθετα, όμως, το ποσοστό των απεχόντων έφτασε στο περίπου 50%. Με άλλα λόγια ήρθε πρώτο «κόμμα» χωρίς να είναι κόμμα. Βέβαια, πρέπει να υπολογίσουμε τους ανάπηρους, άρρωστους, πολύ ηλικιωμένους, που δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν. Όμως, οι υπόλοιποι γιατί δεν ψήφισαν και αυτό το σοβαρό γεγονός υποβαθμίστηκε ή αγνοήθηκε από ΜΜΕ κ.ά.; Ή μήπως ανήκουν στην κατηγορία των «Ιδιωτών» με την αρχαιοελλληνική έννοια; Ισως θα άξιζε οι αρμόδιοι να οργάνωναν ειδικές δημοσκοπήσεις για τα αίτια της τόσο μεγάλης αποχής.
Γιατί αδιαφόρησαν για ένα τόσο σημαντικό γεγονός από το οποίο πολλά εξαρτώνται για το μέλλον της Πατρίδας. Ή, όσοι απείχαν ήθελαν να διαμαρτυρηθούν επειδή νιώθουν απογοητευμένοι από την πολιτική των κομμάτων όσον αφορά εθνικά κ.ά. σοβαρά ζητήματα; Όμως-και θα ήταν παγκοσμίως πρωτότυπο-γιατί δεν ιδρύουν δικό τους κόμμα-κίνημα όπως έκανε ο Μαχάτμα Γκάντι; Ή, μήπως κάποιοι θα προτιμούσαν να μιμηθούν ακραία και ύποπτων τάσεων κόμματα, που υπό περίεργες συνθήκες κατόρθωσαν να μπουν στη Βουλή και οψόμεθα σε τι τραγέλαφο θα την οδηγήσουν.
Πάντως, από συζητήσεις σε καφενεία κ.λπ., και από αυθόρμητα «ξεσπάσματα», κάποιοι έδωσαν απαντήσεις για την αποχή τους που πρέπει να μελετηθούν και αξιολογηθούν. Πρώτιστα, είναι απογοητευμένοι γιατί δεκαετίες τώρα δεν έχουν επιλυθεί τα καίρια εθνικά μας θέματα που συνεχίζουν κατά παράβαση του Χάρτη του ΟΗΕ, της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, του Διεθνούς Δικαίου, Διεθνών Συνθηκών (Β.Ηπειρος, Κυπριακό, Σκοπιανό, τουρκικός νέο-ιμπεριαλισμός, μετατροπή της Αγια Σοφιάς σε Τζαμί, Πολεμικές Γερμανικές Αποζημιώσεις, επιστροφή Μαρμάρων Παρθενώνα κ.λπ.- που τα έχουμε θίξει εκτενώς σε προηγούμενα άρθρα), αλλά και εσωτερικά σοβαρά ζητήματα όπως δημογραφική συρρίκνωση, αποκέντρωση, ανεργία, αφαίμαξη εγκεφάλων, διαφθορά, αναξιοκρατία, ατυχήματα, προβλήματα στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Δικαιοσύνης κ.λπ. Επίσης, μολονότι έχει σημειωθεί πρόοδος στη συνεργασία με τον Ελληνισμό της Διασποράς, χρειάζονται περαιτέρω προσπάθειες για μια πιο αποτελεσματική στρατηγική επίλυσης των εθνικών μας προβλημάτων έμπρακτα και όχι τρίτες χώρες να μας θεωρούν «προτεκτοράτο» ή «αποικία» Ισχυρών Δυνάμεων με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τα παραπάνω αποτελούν ένα μέρος της εικόνας που απλοί πολίτες παρουσιάζουν για το θέμα της αποχής. Βέβαια, μολονότι και σε προηγούμενες εκλογές η αποχή υπήρξε υψηλή, τούτο πάλι υποβαθμίστηκε ή αγνοήθηκε σκόπιμα, και, οπωσδήποτε, τα κομματικά σαϊνια το ερμήνευσαν όπως τους συνέφερε. Ενώ, το αντίθετο άρμοζε. Να μελετηθούν και αξιολογηθούν τα αίτια της αποχής ώστε οι εκλεγμένες κυβερνήσεις και η αντιπολίτευση να τα λάβουν σοβαρά υπόψη τους και να αλλάξουν-επιτέλους- ρότα και αντί για τα προσωπικά ή συντεχνιακά τους συμφέροντα να προτάξουν τα συμφέροντα του λαού και του έθνους. Το εύλογο, συνεπώς, συμπέρασμα-δίδαγμα είναι ότι, τηρουμένων των αναλογιών, όλα τα κόμματα έχασαν και εκείνοι που «κέρδισαν» (θεωρητικά) είναι οι απέχοντες. Και όσο πιο σοβαρά προβληματίζονται με αυτό οι «Αρχοντες των Δαχτυλιδιών», που βαυκαλίζονται και κομπάζουν χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, πέραν του ότι μπήκαν στην-πολλές φορές άβουλη- Βουλή, αλληλοκατηγορούμενοι, τόσο καλύτερα για την Πατρίδα!
Π.Ι.Καραφωτιάς