Συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Είμαστε περίεργοι, σχετικά με το εάν αποδεχθούν αυτές τις συμβάσεις οι Έλληνες εργαζόμενοι – οι οποίες έχουν ως εξής:

Στις εργασιακές σχέσεις, προστίθεται πλέον θεσμικά και όχι μόνο με τη δικαστηριακή νομολογία, ο όρος των συμβάσεων της απλής ετοιμότητας για εργασία ή συμβάσεων μηδενικών ωρών.

IMG 9424

Στις συμβάσεις αυτές:

Ø Δεν καθορίζεται το ωράριο εργασίας.

Ø Ο εργαζόμενος καλείται να δουλέψει μόνο όταν έχει ανάγκη η επιχείρηση και πληρώνεται μόνο για τις ώρες που εργάστηκε.

Ø Δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις νόμου ή συλλογικών συμβάσεων που καθορίζουν

(α) τα κατώτατα όρια αποδοχών,
(β) τις προσαυξήσεις για νυκτερινή εργασία ή κατά Κυριακές και εξαιρέσιμες αργίες,
(γ) τα χρονικά όρια εργασίας κ.λπ.

Επισημαίνεται ότι, το κοινοτικό δίκαιο (το οποίο έχει ενσωματωθεί στο εθνικό μας δίκαιο) ορίζει σαφώς πως στο 24ωρο ο εργαζόμενος πρέπει να έχει 11 ώρες ανάπαυσης.

Αυτό σημαίνει ότι, εάν απασχολείται 8 ώρες στον ένα εργοδότη, δεν θα μπορεί να απασχολείται πάνω από 5 στον δεύτερο – δηλαδή δεν θα επιτρέπεται η παράλληλη απασχόληση για πάνω από 13 ώρες την ημέρα.

Σημείωση

Οι συμβάσεις μηδενικών ωρών είναι μια μορφή απασχόλησης, στην οποία ο εργοδότης δεν εγγυάται στον εργαζόμενο ελάχιστο αριθμό ωρών εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι, οι εργαζόμενοι με συμβάσεις μηδενικού ωραρίου ευρίσκονται στο έλεος των εργοδοτών τους – οι οποίοι μπορούν να τους καλέσουν ή να τους στείλουν σπίτι ανά πάσα στιγμή, χωρίς καμία προειδοποίηση.

Οι εργαζόμενοι με συμβάσεις μηδενικού ωραρίου δεν έχουν εγγυημένο εισόδημα – γεγονός που μπορεί να δυσκολέψει τα έξοδά τους. Η αβεβαιότητα των συμβάσεων μηδενικών ωρών μπορεί να οδηγήσει σε άγχος – επειδή οι εργαζόμενοι δεν ξέρουν ποτέ πόση δουλειά θα έχουν από εβδομάδα σε εβδομάδα. Η έλλειψη εγγυημένου εισοδήματος καθιστά δύσκολο για τους εργαζόμενους με συμβάσεις μηδενικών ωρών να προγραμματίσουν το μέλλον τους – όπως την αποταμίευση για ένα σπίτι ή τη συνταξιοδότηση.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που συνέβαλαν στην αύξηση των συμβάσεων μηδενικών ωρών – κυρίως στη Σκωτία. Ένας παράγοντας είναι η παρακμή της μεταποίησης και της βαριάς βιομηχανίας – η οποία οδήγησε σε απώλεια καλά αμειβόμενων και ασφαλών θέσεων εργασίας. Ένας άλλος παράγοντας είναι η ανάπτυξη του τομέα των υπηρεσιών – ο οποίος συχνά χαρακτηρίζεται από χαμηλές αμοιβές και ανασφαλή εργασία.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ