του Χρυσόστομου Τσιρίδη.
Για περισσότερα δείτε ένα παλιότερο (2013) άρθρο μου
“Όμηρος, σπουδή στο Ελληνικό Φως”
.
Σύντομα- τηλεγραφικά.
.
Η Ηώς, κάθε μέρα, φέρνει το Φως του Ήλιου στον ΟΛΥΜΠΙΟ ΔΙΑ, ο οποίος το “διανέμει” (και δωρεάν…παρακαλώ) σε κάθε σημείο της γης.
.
“γλυκό μου φως, μάτια μου” θα…. προσφωνήσει η ΠΗΝΕΛΟΠΗ τον γιο της ΤΗΛΕΜΑΧΟ
.
“Ας ζουσα κι ας ήμουν ο τελευταίος δούλος σε φτωχό αφεντικό, ΜΟΝΟ και μόνο για να να μπορω να βλέπω το ΦΩΣ του ΗΛΙΟΥ”, Θα πει ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ
.
“Δία πατέρα, σκότωσέ μας, αν έτσι το αποφάσισες, όχι όμως μέσα στο σκοτάδι και την ομίχλη. ΒΓΑΛΕ μας πρώτα στο ΦΩΣ….” Θα εκλιπαρήσει τον Δία ο ΑΙΑΝΤΑΣ.
.
Στον ΌΜΗΡΟ, το πρώτο μέγα δώρο της Ζωής στο ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ είναι ΟΤΙ αντικρίζει για πρώτη φορά το “Άγιο φως του Ήλιου” (φάος Ηελίοιο).
.
Υ.Γ
Στον ΌΜΗΡΟ οι λέξεις φάος (σημ.φως) και φως (σημ. άνθρωπος), ακούγονται ως ομόρριζα. Τυχαίο; ΌΧΙ βέβαια
.
Αυτό το ΟΜΗΡΙΚΟ “ΠΑΙΧΝΙΔΙ” Φάος (φως)- Φως (άνθρωπος), μας επιτρέπει με μια πιο τολμηρή μεταφορά να ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΟΥΜΕ το
φάος (φως) ΕΠΙΠΛΕΟΝ και ως ΜΝΗΜΗ, ΘΥΜΗΣΗ….!
.
Στο πιο απλό: Εξακολουθούμε να ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ (να…είμαστε στο φως),
μόνο και όσο μας ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ.