«Έμαθα ότι είμαι αθάνατος όταν ερωτεύτηκα πριν αιώνες. Στους καιρούς μας αυτή η γυναίκα ήρθε απ τη γενναιοδωρία των Θεών » μας λέει ο συγγραφέας Πέτρος Κασιμάτης που σύντομα κυκλοφορεί το νέο του βιβλίο «Άκου Ιαγουάρε», από τις εκδόσεις Λιβάνη με
ζωγραφιές του Γιώργου Σταθόπουλου.
Ο Κασιμάτης που προτάθηκε για το βραβείο της Αυτοκράτειρας Άννας Κομνηνής , ομολογεί τον πιο συγκλονιστικό έρωτα της ζωής του που ήταν πηγή έμπνευσης βιβλίου του και ότι τον έζησε μεταφυσικά πριν αιώνες , αλλά και στους καιρούς μας, παλαιότερα, με σάρκα και οστά στη θνητή του ζωή. Τον βρήκαμε στις Κυκλάδες να αντικρύζει τις απέναντι ακτές και την απέραντη θάλασσα. Ο θυελλώδης αυτός έρωτας έχει το όνομα της Χάριτος.
– Πώς µπορεί να ζήσει κάποιος πέρα από τον βιολογικό
του θάνατο;
Κάθε φορά που στρέφεσαι προς τον εαυτό σου, εξαλείφεις τον
χρόνο. Αλλά το ότι πεθαίνουµε πολλές φόρες κατά τη
διάρκεια της ζωής µας, σηµαίνει ότι κάποια στιγµή πρέπει να
βρούµε τρόπο να ξεφύγουµε από αυτή την εσωτερική
κόλαση. Πριν όµως συµβούν αυτά πρέπει να είσαι αθάνατος
εντός σου.
Το «σ’ αγαπώ» σηµαίνει απουσία θανάτου, αθανασία.
– Στο τελευταίο σας βιβλίο «Η χώρα του
Αχωρήτου» γράφετε για τη μη συγχώρεση του
Ιουλιανού του παραβάτη προς τον εχθρό του –
παρότι του χαρίζει τη ζωή. Και λέει ο ήρωας σας
πως αν συγχωρήσω αληθινά τον εχθρό , τότε ποια
συγχώρεση θα δώσω στους φίλους μου….
Με τον καιρό μαθαίνεις πως τα λόγια που
λέχθηκαν σε μια στιγμή αρχαίου θυμού μπορούν
να συνεχίσουν να πληγώνουν αυτόν στον οποίο
τα είπες για μια ολόκληρη ζωή. Μάθημα
υπέρτατο να μάθεις να αναγνωρίζεις το λάθος
και να επανορθώνεις ουσιαστικά -όχι λεκτικά.
Κι απ την άλλη , η συγχώρεση αφορά μόνο
μεγάλες ψυχές.
Με τον καιρό θα καταλάβεις ότι κάθε εμπειρία
που βίωσες με κάθε άνθρωπο είναι
ανεπανάληπτη.
– Αλήθεια, ζήσατε την ανεπανάληπτη
εμπειρία ενός συγκλονιστικού έρωτα;
Μια φορά ζει κανείς τον ανόθευτο,
συγκλονιστικό έρωτα. Μια φορά ματώνεις
τόσο, που χάνει η ανάσα σου το οξυγόνο της
γης . Εγώ τον έζησα πριν αιώνες , γιατί ένας
ερωτευμένος γίνεται αυτόματα αθάνατος .
Μα τον βίωσα και παλαιότερα σε μια καρμική
σχέση που μόνος μάρτυρας αυτής της
μυσταγωγίας είναι ο ουρανός.
– Σας ενέπνευσε αυτός ο έρωτας;
Με εμπνέει εδώ και αιώνες. Έγραψα και ένα-
δυο βιβλία για αυτόν τον έρωτα ,το θάνατο
και την ομορφιά.
-Είχε όνομα αυτός ο έρωτας;
Τι σημασία έχει; Είχα μεθύσει με το πρώτο
φιλί και το δεύτερο ποτήρι κρασί που γράφει
ο Γκαλεάνο. Το όνομά της, Χάρις του Θεού και δεν έχω
ξαναζήσει στη θνητή μου ζωή τέτοια
γενναιοδωρία Θεών. Είμαι ευτυχής που στο
καταφύγιό μου στις Κυκλάδες ,έχοντας
μπροστά μου την απέραντη θάλασσα
αντίκρυζα την απέναντι ακτή . Τη δική της
ακτή. Το πρώτο νησί που αποβιβάστηκε. Και
μετά ανατολικά, το δεύτερο νησί που έγινε
μυθικός ζυγός μόλις πάτησε το πόδι της εκεί.
Βλέπετε ζούμε μυθικά γιατί γεννηθήκαμε στις
αμμουδιές του Ομήρου.