Ξέρω, δεν διαβάζετε μεγάλης έκτασης άρθρα-κείμενα (“δεν είναι αυτή η φύση του τουίτερ”). Κακό του κεφαλιού σας. Κάντε όμως ένα κόπο να μελετήστε τι γράφει σήμερα “ο σχολαστικός” στην Αυγή.
Για να μην λέτε μετά “α! δεν το ήξερα!”.👇🏾
Ηταν 24 Σεπτεμβρίου 2018, όταν το
περιοδικό Τime κυκλοφόρησε με ένα
εξώφυλλο που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση.
Εικονιζόταν μια μεσήλικη γυναίκα και επάνω
στη φωτογραφία έγραφε:
«Έχω μάστερ, 16 χρόνια επαγγελματική
εμπειρία, δουλεύω σε δύο έξτρα
δουλειές και δίνω πλάσμα για να
πληρώσω τους λογαριασμούς.
Είμαι δασκάλα στην Αμερική».
Είναι μια εξαιρετική εικόνα για το πού
έχουν οδηγηθεί οι σημερινές καπιταλιστικές
κοινωνίες.
Το να πουλάει κανείς πλάσμα στην
Αμερική είναι τρόπος να ζεις.
Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 20
εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 8%
του ενήλικου πληθισμού, πουλάνε
πλάσμα για να βγάλουν χρήματα.
Ποιοι δίνουν; ΟΙ φοιτητές των κολεγίων
για να ανταποκριθούν στα δίδακτρα
που έχουν εκτιναχθεί στον Θεό.
Και τα κέντρα που αγοράζουν πλάσμα
φυτρώνουν σαν μανιτάρια γύρω γύρω
από τα κολέγια.
Οι εργαζόμενοι φτωχοί, σαν τη δασκάλα του
Τime. Που ο μισθός τους δεν τους αρκεί για
να ζήσουν.
Μεξικάνοι που μπαίνουν στη χώρα,
δίνουν πλάσμα και επιστρέφουν. Γιατί
τα λεφτά είναι καλά αν ζεις στο Μεξικό.
Πόσα λεφτά βγάζεις; Αν δίνεις δύο φορές
την εβδομάδα, γύρω στα 400 δολάρια.
Αν ζοριστείς λίγο παραπάνω, μπορείς
να φτάσεις και τα 800.
Και γιατί το πλάσμα αγοράζεται; Γιατί
χρησιμοποιείται από τις φαρμακευτικές
σε παραγωγή σημαντικών (και
πανάκριβων) φαρμάκων. Και έτσι,
όσο δεν καταναλώνεται μέσα
στη χώρα, εξάγεται.
Το να δίνεις πλάσμα επ’ αμοιβή, σε ιδιωτικά
κέντρα που λειτουργούν για αυτόν τον
σκοπό, επιτρέπεται σε πέντε χώρες
παγκοσμίως. Στις ΗΠΑ, στην Τσεχία, στη
Γερμανία, στην Αυστρία και στην Ουγγαρία.
Και τώρα, σύμφωνα με τη χθεσινή
αποκάλυψη του in. gr, ιδιωτικά κέντρα
που θα αγοράζουν πλάσμα θα μπορούν
να λειτουργήσουν και στην Ελλάδα.
Υπέροχα!
Μην ξανακούσουμε διαμαρτυρία ότι είναι
ψηλά τα ενοίκια και δεν σας φτάνουν τα
μισθά. Ορίστε. Εκεί είναι το κέντρο που
αγοράζει πλάσμα.
Δικαίωμα, λέει, για κέντρα που
θα αγοράζουν πλάσμα θα έχουν
οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης,
η Εκκλησία, Νομικά Πρόσωπα
Ιδιωτικού Δικαίου (δηλαδή οι ιδιώτες της Υγείας) και ΜΚΟ μη κερδοσκοπικού
χαρακτήρα.
Πολύ ανιδιοτελές ακούγεται.
Συγκινηθήκαμε.
Ειδικά η Εκκλησία τεμαχίζει πτώματα
για μη κερδοσκοπικούς λόγους.
Πλάσμα δεν θα πουλήσει;
ΟΙ δήμοι δεν έχουν πρόβλημα, θα κάνουν
ΣΔΙΤ.
Και οι ΜΚΟ, προφανώς θα ιδρυθούν ad
hoc για να πάρουν τη δουλειά. Γατάκια.
Ακούστε κομψότητα. Οι δότες δεν θα
πληρώνονται για το πλάσμα που έδωσαν.
Απλώς θα «αποζημιώνονται για τον χρόνο
που έχασαν από την εργασία τους».
Και για να συνεννοηθούμε, αυτή η
ευγενική αποζημίωση θα είναι, πρώτον,
αφορολόγητη και, δεύτερον,
ακατάσχετη.
Το πιάσατε το μήνυμα. Αφορολόγητη.
Ντούκου.
Και ακατάσχετη. Για να προσελκύσουν
τις υπερχρεωμένες φτωχάλες.
Οι πρώτες αντιδράσεις μιλάνε για ιδιωτικοποίηση του αίματος
και της Υγείας κ.λπ.
Ξύλινα πράγματα. Είναι πιο τρομακτικό
από αυτό.
Είναι η ηθική κατάντια μιας κυβέρνησης που
πρώτα σπέρνει τη φτώχεια και την απελπισία
και μετά ανοίγει την πόρτα στα ιδιωτικά
συμφέροντα για να την εκμεταλλευτούν.
Είναι ντροπή για τον πολιτισμό μας,
να προσφέρουμε στους ανθρώπους
τη δυνατότητα να πουλάνε το αίμα
τους για να τα βγάλουν πέρα.
Είναι χυδαιότητα.
Και η μεγαλύτερη χυδαιότητα είναι
ο κίνδυνος να το συνηθίσουμε
και να το θεωρούμε φυσιολογικό.
Αλλά αυτό που επίσης εντυπωσιάζει
είναι με πόση προθυμία ο
πρωθυπουργός των funds και ο
υπουργός των βιβλίων για τους
Εβραίους τσακίζονται να ανοίξουν στα
συμφέροντα νέες ευκαιρίες
κερδοφορίας.
Ας ντραπούμε λίγο για αυτή την κατάντια.