Ετσι προδόθηκε η νίκη του ’40

Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι τρανή απόδειξη των δυνατοτήτων που έχει το ελληνικό έθνος, όποτε είναι ενωμένο, αποφασισμένο, προετοιμασμένο για δυσκολίες και έχει άξια ηγεσία. Το ’40 η πατρίδα ήταν προετοιμασμένη για το δύσκολο έργο που επιτέλεσαν ηγεσία και λαός. Η κυρίαρχη ιδεολογία ήταν ο πατριωτισμός, η ευλάβεια προς τα θεία θεωρείτο αυτονόητη και το πηδάλιο του εθνικού σκάφους κρατούσε ο ικανότατος και ενάρετος ηγέτης που άκουγε στο όνομα Ιωάννης Μεταξάς. Πολύτιμος αρωγός και στήριγμά του σε κάθε μεγάλη πρόκληση, ο βασιλεύς Γεώργιος Β΄.

Η νίκη επί των Ιταλών δεν ήρθε μόνη της. Ήταν ένα θαύμα που έκανε για χάρη μας ο Θεός, επειδή είδε ότι στ’ αλήθεια το επιδιώκαμε και εργαζόμασταν γι’ αυτό. Άλλωστε, το «συν Αθηνά και χείρα κίνει» είναι γνωστό στον λαό μας εδώ και χιλιετίες. Όποτε το εφαρμόζουμε και κινούμεθα προς την κατεύθυνση των επιδιώξεών μας, ο Παντοδύναμος μας προστατεύει και στέφει τα όπλα μας με τον αγέραστο έπαινο της νίκης.

Τα παραπάνω είναι γνωστά και αποδεκτά από τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, αλλά επιβάλλεται η επανάληψή τους κάθε φορά που δίνεται η ευκαιρία. Η προπαγάνδα, που προέρχεται από διάφορους σκοτεινούς κύκλους, πάντοτε στρεφόμενους εναντίον των εθνικών συμφερόντων, αποπειράται να περάσει στον λαό διαφορετική εκδοχή των γεγονότων και των κινήτρων των προσώπων από εκείνη που είναι αληθής.
Το μέγα ζήτημα με τη νίκη του ’40 δεν είναι το χθες, αλλά το σήμερα και το αύριο του έθνους μας. Ο θρίαμβος του ΟΧΙ και η συντριβή των Ιταλών στον πόλεμο δεν αξιοποιήθηκαν δεόντως την περίοδο της ειρήνης. Το κέρδος της Ελλάδας, παρά τις μεγαλοστομίες των συμμάχων, τις υποσχέσεις τους για την εθνική μας αποκατάσταση και τη θέση μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στην πλευρά των νικητών, που κατακτήσαμε με το σπαθί μας, περιορίστηκε μόνο στα Δωδεκάνησα.

Η Βόρειος Ηπειρος, η Κύπρος, η Ιμβρος και η Τένεδος, το καθεστώς των Στενών, η Ανατολική Θράκη κι ένα σωρό άλλα σημεία, που έπρεπε και μπορούσαμε να ασκήσουμε πίεση για αυτά, λησμονήθηκαν. Και, αντί να αμειφθούμε όπως έπρεπε, αντιμετωπιζόμαστε πλέον ως… ισότιμοι με τους Τούρκους, που τήρησαν τη στάση του επιτήδειου ουδετέρου.
Αυτό συνέβη κυρίως επειδή διχαστήκαμε, και τον καιρό που ανοικοδομείτο η Δύση και αναπτυσσόταν οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, στη χώρα μας προσπαθούσαμε να αντιμετωπίσουμε την ξενοκίνητη ανταρσία του ΚΚΕ, το οποίο ήθελε να επιβάλει κομμουνιστικό, τυραννικό καθεστώς.

Επιπλέον, μεγάλο ήταν και το έλλειμμα της Ελλάδας σε αντάξιες της Ιστορίας, του πολιτισμού και του λαού μας ηγεσίες. Αντί να διεκδικήσουν τα δίκαιά μας για λογαριασμό του έθνους, εκποιούσαν την πατρίδα διεκδικώντας χρήματα και οφίτσια για τους εαυτούς και τις οικογένειές τους.

Πηγη: Κυριακάτικη Δημοκρατία