Ο ελληνικός λαός αναζητά απεγνωσμένα Μεσσίες, έστω κι αν αυτοί αποδεικνύονται ανεπαρκείς, απροετοίμαστοι ή εντελώς αποτυχημένοι

Μανώλης Κοττάκης

Τρία είναι τα σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς που φεύγει: Η μεγάλη ήττα της δημοσιογραφίας και των εταιριών δημοσκοπήσεων στις εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών. Το πρώτο. Οι σπασμοί που θα οδηγήσουν σ’ έναν νέο αναθεωρητικό κόσμο, στον οποίο το ∆ιεθνές ∆ίκαιο θα λαμβάνεται υπόψη αλλά δεν θα είναι δεσμευτικό είναι το δεύτερο. Η ισχύς επιστρέφει δριμύτερη για να ανατρέψει τους κανόνες. Με ή χωρίς παγκόσμιο πόλεμο, είναι το μόνο ερώτημα.

Και το τρίτο: Το πόσο τρύπιο και ευάλωτο είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα, όπως απεδείχθη από την εκλογή και τη συμμετοχή του Στέφανου Κασσελάκη στις ευρωεκλογές. Ο ελληνικός λαός αναζητά απεγνωσμένα Μεσσίες, έστω κι αν αυτοί αποδεικνύονται ανεπαρκείς, απροετοίμαστοι ή εντελώς αποτυχημένοι. Απελπισμένος, δοκιμάζει κάθε πολιτικό «φρούτο». Εάν ο Κασσελάκης εκμεταλλευόταν την ευκαιρία των ευρωεκλογών, το κόμμα του σήμερα θα παρέμενε αξιωματική αντιπολίτευση αξιώσεων. Οι συνθήκες υπήρχαν. Ήταν όμως άδειος! ∆εν «ημπόρεσε».

Ας αναλύσουμε λίγο περισσότερο τα τρία σημαντικά γεγονότα: Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας στην Αμερική το μιντιακό σύστημα στη χώρα της ελευθερίας απέτυχε ή επέδειξε ανικανότητα να προβλέψει (διαλέγετε) την επανεκλογή και την επιστροφή του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Ειδικά αμέσως μετά το ντιμπέιτ που έγινε στις αρχές Σεπτεμβρίου, έσπευσε μάλιστα και ανέδειξε νικητή. Νικήτρια, ακριβέστερα. Την ηττηθείσα Χάρις. Το ίδιο σύστημα που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία απέκρυψε από το μεγάλο κοινό δύο συγκλονιστικά γεγονότα.

Σκάνδαλα

Την αδυναμία του προέδρου Μπάιντεν να κυβερνήσει τη χώρα από το 2021 και γι’ αυτό υπήρχε και σχέδιο προστασίας του από τη δημόσια έκθεση στην άνοια. Την εμπλοκή του γιου του προέδρου Μπάιντεν σε μεγάλα σκάνδαλα και την παραπομπή του σε δίκη, που θα έβλαπτε ανεπανόρθωτα το κύρος της προεδρίας του. Τα αποτελέσματα των εκλογών και για τους εκλέκτορες, για τη λαϊκή ψήφο και για τα δύο νομοθετικά σώματα ήταν τόσο ξεκάθαρα υπέρ του Τραμπ και η νίκη του τόσο ευρεία, ώστε ήταν αδύνατο να μην την έχουν δει οι εταιρίες δημοσκοπήσεων και οι δημοσιογράφοι για έναν ολόκληρο χρόνο. Το κύμα ήταν καθολικό. Την είδαν και την απέκρυψαν. Μία εταιρία την οποία μήνυσε ο Τραμπ μετά την εκλογή του έδινε προβάδισμα 3 μονάδων στη Χάρις… λίγες μέρες πριν από τις εκλογές.

Στη δημοκρατία η σωστή πληροφόρηση οδηγεί σε καλύτερες αποφάσεις, αλλά στη χώρα της ελευθερίας ηττήθηκαν και η ενημέρωση και η πρόβλεψη. Η οποία πρόβλεψη γεννήθηκε σε αυτήν. Ο Γκάλοπ ήταν αυτός που ενημέρωνε τον Ρούσβελτ για τις διαθέσεις της αμερικανικής κοινής γνώμης και για την απόρριψη της εμπλοκής της στον πόλεμο μεταξύ Γερμανίας και Μ. Βρετανίας. Αυτός εφηύρε τις δημοσκοπήσεις. Η ήττα αυτή δεν πρέπει να περάσει έτσι, δεν πρέπει ν’ αγνοηθεί. Πρέπει να υπογραμμιστεί. Και η μεροληψία των δημοσκοπήσεων και η έλλειψη ουδετερότητας των ΜΜΕ. Είναι μέγα θέμα.

Το δεύτερο μεγάλο γεγονός της χρονιάς είναι οι αλλαγές που φέρνει η εκλογή του Τραμπ. Θα αναδιανεμηθεί ο κόσμος με ειρηνικό τρόπο μέσω μιας νέας μεγάλης Γιάλτας μεταξύ Αμερικής, Ρωσίας, Ισραήλ, με την Κίνα στο βάθος, ή θα οδηγηθούμε στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Στας δυσμάς του 2024 υπάρχει πάρα πολλή νευρικότητα, καθώς υπάρχουν συστήματα τα οποία επιδιώκουν όχι απλώς να συνεχιστεί ο πόλεμος, αλλά και να γενικευτεί. Κάτι που κάνει τη Μόσχα να χάνει την παροιμιώδη υπομονή της και να κάνει ακόμα και λάθος κινήσεις.

Η γενίκευση του πολέμου δεν θέλει πολύ. Όσο η Αμερική ηρνείτο να εμπλακεί στο πλευρό της Ρωσίας και κατά των ναζί, η σύρραξη ήταν ευρωπαϊκή. Μετά τον βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ από τους Ιάπωνες η Αμερική και η Μ. Βρετανία κήρυξαν τον πόλεμο στην Ιαπωνία και η Γερμανία κήρυξε τον πόλεμο στην Αμερική και τη Βρετανία. Και μας προέκυψε ο ∆εύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.

Σήμερα τα έθνη και τα κράτη φλερτάρουν με τον ίδιο κίνδυνο. Αγωγοί ανατινάζονται, υποθαλάσσια καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος καταστρέφονται, πολιτικά αεροπλάνα καταρρίπτονται, προβοκάτσιες πλεονάζουν. Τι δεν καταλαβαίνουμε;

«Πόθεν έσχες»

Αξιοσημείωτο γεγονός, τέλος, ήταν και η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία απέδειξε πόσο ευάλωτο και τρύπιο είναι το πολιτικό μας σύστημα. Η ανανέωση μέχρι στιγμής δυστυχώς παράγει μόνο θόρυβο. Ο οποίος θόρυβος δεν μετατρέπεται σε ψήφους. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου είχε πει ψέματα ο αρχηγός της αντιπολίτευσης για το «πόθεν έσχες» του η συνέπεια θα ήταν ο αποκλεισμός του από την πολιτική.

Σήμερα ο Κασσελάκης έχει δική του Κοινοβουλευτική Ομάδα από βουλευτές που εξελέγησαν με άλλο κόμμα. Και εμφανιζόμενος ως αντισυστημικός παραπονιέται ότι τα
κανάλια δεν τον προβάλλουν. Αυτά που τον έκαναν θεό επί έναν χρόνο. Κανονικά θα έπρεπε φωτιά να πέσει να τον κάψει όταν παραπονιέται για τα κανάλια και τα sites ότι τον διακωμωδούν και δεν τον προβάλλουν. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι απορίας άξιον πόσο εύκολα ανοίγει τις πόρτες του σε ανεπαρκείς Μεσσίες ο εύπιστος ελληνικός λαός. Ας ευχηθούμε ν’ ανατείλει το 2025 ένας ειρηνικός κόσμος με αξιόπιστη ενημέρωση και ικανούς πολιτικούς. Η ζωή μας θα γίνει καλύτερη… Καλή χρονιά, συμμαχητές μας.