Καθε οικογένεια των Τεμπών, είτε ζωντανών είτε νεκρών, έχει το δικό της Γολγοθά

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

«Καθε οικογένεια των Τεμπών, είτε ζωντανών είτε νεκρών, έχει το δικό της Γολγοθά. Και είναι μεγάλος. Σταυρός ασήκωτος και αιώνιος….»
Με μια συγκλονιστική ανάρτησή της στο Facebook η κ. Ελένη Γεωργιάδου, στηλιτεύει τα κακόβουλα σχόλια που γράφονται για συγγενείς θυμάτων των Τεμπών και ζητά ενσυναίσθηση από όλους.

H κ. Γεωργιάδου που είναι ειδική παθολόγος στην Αγριά, είναι θεία του Γεράσιμου Γεωργιάδη, του μοναδικού επιζώντα επιβάτη από το πρώτο βαγόνι της αμαξοστοιχίας Intercity 62, που βρίσκεται σε κώμα εδώ και δύο χρόνια και δίνει καθημερινή μάχη για την ζωή.

Ολη της η ανάρτηση:

«Η έκταση του θέματος είναι υπερβολική για την όλη τραγωδία που μας στοιχειώνει. Δίνουμε σημασία σε κακίες, σε μίση, σε εμπάθειες, σε φθόνο, σε λόγια που αρμόζουν σε μικρούς έως ανύπαρκτος ανθρώπους.
Γιατί αν όντως υπήρξαν σαν άνθρωποι με καρδιά και αισθήματα δεν θα σχολίαζαν κανένα γονέα.
Κανένα αδελφό ή αδελφή, κανένα παιδί. Ανήκουν σε άλλο είδος ανθρώπου. Και πολύ κατώτερο, χωρίς συναισθηματική νοημοσύνη.

Ο πόνος της ψυχής, δεν καθρεφτίζεται ούτε στα στολίδια, ούτε στα περιποιημένα μαλλιά, ούτε καν στα μάτια ενός πονεμένου ανθρώπου αλλά ούτε και στην εγκατάλειψη της ατομικής μας φροντίδας, της κακομοιριάς μας, γιατί αυτή οδηγεί σε Λύπηση.
Ικανοποιεί τους ανθρώπους του όχλου που θέλουν την αδυναμία σου για σύμμαχο στο εγώ τους.

Κάθε οικογένεια των Τεμπών, είτε ζωντανών είτε νεκρών, έχει το δικό της Γολγοθά. Και είναι μεγάλος. Σταυρός ασήκωτος και αιώνιος. Μάχη με το χρόνο. Να τερματίσουμε όπως μπορεί ο καθένας. Κι αν φθονούν το ύψος των ανθρώπων που δεν εγκαταλείπουν τη μάχη και στέκονται αγέρωχοι, δυνατοί, όμορφοι, φροντισμένοι, με αξιοπρέπεια ίσως και με πικρό χαμόγελο στα χείλη, είναι γιατί αυτό απαιτεί η ίδια η Ζωή.

Η εγκατάλειψη είναι αδυναμία, είναι τροφή του κακού και πυροδότηση για άσκηση αδικίας. Όχι. Δεν θα αφήσουμε κανένα σχόλιο να σταθεί εμπόδιο στην πορεία που χαράζει η ίδια η ζωή!
Κάποιοι χήρεψαν… ίσως έχουν μια δεύτερη ευκαιρία.
Κάποιοι χώρισαν. Ίσως έχουν την τύχη να βρουν κάποιο σύντροφό να μοιραστούν τον πόνο του.

Κάποια παιδιά έχασαν το αγαπημένο τους ταίρι, αδελφάκι, ξαδελφάκι ,φιλαράκι, αλλά με το χρόνο θα κάνουν τη δική τους οικογένεια.
Κάποιοι έχασαν τους γονείς τους, τους θείους τα ανίψια τους…

Κάποιοι θα χορέψουν ζεμπέκικο του πόνου, παράλληλα με το θρήνο. Γιατί αυτό λέει η ψυχή τους.
Αλλά ο λαός θέλει το χορό του Ζαλόγγου!
Μην τους τον δώσετε.
Μην ασχολείστε.

Ο δρόμος είναι δύσβατος και ανηφορικός. Κρατηθείτε όρθιοι! Μέχρι το τέλος. Μακριά από κάθε τι που σας βάζει σε κακό λογισμό. Μόνο ενσυναίσθηση. Και τότε, ίσως ξημερώσει με μια χαραμάδα ηλίου και ελπίδας στη ζωή μας.»

IMG 3905

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ