Η Ελλάδα του 2025, υπό τη διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, φαίνεται να βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μια κοινωνική και ηθική κρίση που αποτυπώνεται με τον πιο τραγικό τρόπο: τον αριθμό των εκτρώσεων, ιδιαίτερα μεταξύ ανήλικων κοριτσιών!
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, κάθε χρόνο πραγματοποιούνται περίπου 40.000 εκτρώσεις σε κορίτσια κάτω των 18 ετών, ένας αριθμός που όχι μόνο σοκάρει αλλά και εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την κατεύθυνση της ελληνικής κοινωνίας. Αντί η πολιτεία να επενδύσει στην πρόληψη, την ενημέρωση και την ουσιαστική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, η έκτρωση έχει προωθηθεί από ορισμένους κύκλους ως «δικαίωμα» και «πρόοδος», λες και η διακοπή μιας ανθρώπινης ζωής αποτελεί επίτευγμα του σύγχρονου πολιτισμού. Πού είναι η εκπαίδευση που θα δώσει στα νέα παιδιά τα εργαλεία να αποφύγουν τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες; Πού είναι οι καμπάνιες που θα προάγουν την υπευθυνότητα, τον σεβασμό και την αξία της ανθρώπινης ζωής; Αντί γι’ αυτά, η κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της φαίνεται να επιλέγουν τη διαιώνιση μιας μεσαιωνικής πρακτικής, που αντί να λύνει το πρόβλημα, το βαθαίνει.
Η απουσία ουσιαστικής σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία είναι εκκωφαντική. Οι νέοι, αφημένοι χωρίς καθοδήγηση, εκτίθενται σε λανθασμένες αντιλήψεις και πιέσεις, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε επιλογές που στιγματίζουν τη ζωή τους. Οι 40.000 εκτρώσεις ετησίως δεν είναι απλώς ένας αριθμός· είναι 40.000 ιστορίες πόνου, ενοχών και χαμένων ευκαιριών, τόσο για τις νεαρές μητέρες όσο και για τις ζωές που δεν είδαν ποτέ το φως. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να αντιμετωπίσει το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας κλείνει τα μάτια. Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για «ανάπτυξη» και «πρόοδο» όταν η Ελλάδα κατέχει θλιβερή πρωτιά σε ένα τόσο τραγικό ζήτημα; Πώς γίνεται να μην υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την προστασία των νέων και την ενίσχυση της οικογένειας; Επιπλέον, η κοινωνία μας φαίνεται να έχει αποδεχθεί αυτή την κατάσταση ως «κανονικότητα». Οι φωνές που υπερασπίζονται την αξία της ζωής και την ανάγκη για πρόληψη λοιδορούνται ως «συντηρητικές» ή «οπισθοδρομικές».
Η Ελλάδα του Μητσοτάκη μοιάζει να έχει χάσει τον προσανατολισμό της, αφήνοντας τα παιδιά μας να πληρώνουν το τίμημα της αδιαφορίας και της ιδεολογικής σύγχυσης. Είναι καιρός να αλλάξουμε πορεία. Χρειαζόμαστε μια πολιτική που θα επενδύσει στην ενημέρωση, την πρόληψη και την υποστήριξη των νέων. Χρειαζόμαστε σχολεία που θα διδάσκουν την αξία της ζωής και την υπευθυνότητα, γονείς που θα ενθαρρύνονται να συνομιλούν ανοιχτά με τα παιδιά τους, και μια κοινωνία που θα προστατεύει αντί να στιγματίζει. Οι 40.000 εκτρώσεις δεν είναι στατιστική. Είναι μια κραυγή αγωνίας που πρέπει επιτέλους να ακουστεί. Αν η Ελλάδα θέλει να ξεφύγει από την «τριτοκοσμική» εικόνα που η ίδια δημιουργεί, οφείλει να σταματήσει να αντιμετωπίζει την έκτρωση ως λύση και να στραφεί στην πρόληψη και την εκπαίδευση. Μόνο έτσι θα προστατεύσουμε τα παιδιά μας και θα χτίσουμε ένα μέλλον που θα αξίζει να το ζήσουμε.