Η Ενσάρκωση της Αφροδίτης
Αναδύθηκες από την Πύλη
Ενός χαμένου κόσμου
Κοντοστάθηκες στο πλακόστρωτο
Η ομορφιά σου
Φιλί στον έρωτα
Πολύχρωμος Αγέρας δροσιάς
Μέθεξη
Μαγιάτικων λουλουδιών
Απλώθηκε παντού
Τα βήματά σου
Στο ρυθμό φιλήδονου κορμιού
Σφυρί στην άσφαλτο
Παιάνιζαν τον ύμνο του ερχομού σου
Μια γλυκοστάλακτη φωνή
Πουλί που πέταξε
Από τα καλλίγραμμα χείλη σου
Κρυμμένα σε σγουρόμαυρες φυλλωσιές
Ρώτησε
Με το κελάηδισμα του Αηδονιού
Είναι εδώ;
Ναι ναι εδώ είναι
Αποκρίθηκε ο πόθος
Πήρες τη θέση του θρόνου
Αυτή που σου ανήκει
Η λάμψη σου αυγή του δειλινού
Δεν άφησε τη νύχτα να κοιμηθεί
Το Φεγγάρι
Από τη φλόγα των σπλάχνων σου
Βύζαινε λαίμαργα το φως του
Μήτρα Ήλιου χρυσόλαμπου
Γητευτής άλογης σιωπής
Μεσουράνησες
Στο απόγειο ενός όμορφου κόσμου
Λαχτάρα στα άδυτά του να μυηθείς
Με ευλάβεια κατέβηκες
Της προσμονής τα σκαλιά
Ενός άλλου γλυκόποθου δειλινού
Ιωάννης Αριστοτέλης
21-05-2025