Γράφει ο Γιάννης Ντάσκας
Στις 10 Ιουλίου 1977 βρεθήκαμε-κατά καθήκον-μαζί με πολλούς άλλους στους Θρακομακεδόνες μεταξύ Τατοϊου και Πάρνηθας.
Πυκνά δάση κάλυπταν την περιοχή και πουθενά βίλες και οικισμοί που κατασκεύασαν ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ με προγραμματισμένες φωτιές στα δάση της Αττικής και μόνιμη ΑΡΝΗΣΗ αναδάσωσης παρά τα παραμύθια του ΣΚΑΙ,ο οποίος μαζί με τους πολιτικούς ανέλαβε την δήθεν αναδάσωση με τα διαβόητα “ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ”. Και κάποιοι εκεί να είχαν τις αγαθότερες των προθέσεων πάνω απο αυτούς κάποιοι γνώριζαν και γνωρίζουν ότι αυτό ήταν ένα διαφημιστικό τρυκ που τους έδινε πόντους “φιλανθρωπίας”, αφού τα δάση της Αττικής “προώρισται να καούν και θα καούν”. Συνεχίστε την ανάγνωση.