Μανώλης Κοττάκης
Μέσα στίς σιωπές πάντοτε κυοφορουνται οι μεγάλες αλλαγές. Όχι μόνο οι πολιτικές. Αλλά κυρίως οι κοινωνικές. Καί αυτό τό καλοκαίρι η διεργασία ειναι ισχυρότερη παρά ποτέ.
Δέν συζηταμε γιά τά κόμματα, τούς συσχετισμούς, τούς υπολογισμούς καί τίς ηγεσίες. Αυτό τό παιχνίδι ειναι παλιό. Μιλαμε γιά τήν Ελλάδα.
Η Ελλάδα βρίσκεται καί πάλι σέ μία μεγάλη μετάβαση. Καί στόν τρόπο πού αντιλαμβάνεται τόν κόσμο καί στόν τρόπο πού αντιλαμβάνεται τόν εαυτό της καί στόν τρόπο πού επιλύει τά προβλήματά της. Τό γράψαμε καί χθές: θά ειναι η τρίτη φορά μετά τό 1945 καί τό 1989 πού θά μοιραστει ο κόσμος καί έχει μεγάλο ενδιαφέρον τό που θά βρεθουμε εμεις αυτή τή φορά. Τίς άλλες δύο ήμασταν μέ τούς νικητές.
Αυτή τή φορά σίγουρα δέν είμαστε μέ τούς νικητές καί τό μέγα διακύβευμα ειναι νά μή βρεθουμε μέ τούς ηττημένους. Γιατί άν συμβει τό δεύτερο, θά ζήσουμε μιά μεγάλη εθνική υποχώρηση, πού μπορει νά μας πάει πιό πίσω καί από τό 1974, πιό πίσω κι από τόν εμφύλιο του 1949, πιό πίσω καί από τό 1922. Χρειάζεται εθνική εγρήγορση καί ενότητα. Νά μήν μας ενώνει μόνο τό απροσδόκητο πένθος, αλλά καί η αγωνία γι’ αυτά πού έρχονται.
Αλλά καί μέσα πρέπει νά κοιτάξουμε καλύτερα τόν εαυτό μας. Έχουμε γίνει η κοινωνία του ενός πέμπτου. Τό ένα πέμπτο καταναλώνει καί περνα εξαιρετικά, τά δύο πέμπτα κάνουν δύο καί τρεις δουλειές γιά νά τά φέρουν βόλτα καί νά ζήσουν τίς οικογένειές τους, αλλά δέν προλαβαίνουν νά έχουν ζωή, καί τά άλλα δύο πέμπτα δέν μπορουν νά παρακολουθήσουν τήν αύξηση του βιοτικου επιπέδου. Τούς ρυθμούς της ακρίβειας.
Τίς ταχύτητες των άλλων.
Η παραγωγική βάση της οικονομίας έχει αλλάξει ριζικά. Τό κράτος κυνηγα τά πουρμπουάρ των σερβιτόρων, τίς μικρομεσαιες επιχειρήσεις, πού τίς εξοντώνει κάθε μέρα μέ άδικους φόρους, ενω μέχρι πρότινος επέβαλλε προμήθειες στά τραπεζικά ATM γιά νά πληρώνουν από τίς συναλλαγές μας οι τράπεζες τά χρέη των κομμάτων. Σέ κάθε νομό, ανεξαρτήτως του ό,τι θά δείξει η δικαστική έρευνα, υπάρχει στήν κορυφή της οικονομικης πυραμίδας ένας φραπές, ένας χασάπης, ένας «Φεράρις», ένας πολιτευτής ο οποιος εκπέμπει ένα πρότυπο ζωης πού εξοργίζει τούς υπόλοιπους. Στήν μεγάλη εικόνα γερναμε. Οι ισχυρές πλειοψηφίες δίνουν μάχη γιά τήν διατήρηση των προσόδων τους, αδιαφορωντας γιά τίς επερχόμενες.
Τό νά κάνεις παιδί ειναι περίπου ποινικό αδίκημα. Τά περίφημα εισοδηματικά κριτήρια έχουν περικόψει δραματικά τά επιδόματα των πολυτέκνων, όπως καταγγέλλει η ομοσπονδία τους. Όποιος μεγαλώνει τήν Ελλάδα, διώκεται. Πρέπει νά παμε τελείως διαφορετικά. Πρέπει νά αλλάξουμε καί τήν εικόνα μας ως κοινωνία. Έχει επιστρέψει στήν κορυφή καί στή βάση η ύβρις καί η απληστία πού παραλίγο νά μας οδηγήσει στήν ολοκληρωτική χρεωκοπία. Τό κέρδος χωρίς ιδρωτα, η άνοδος χωρίς αξιοκρατία, τά φωτα χωρίς ικανότητες.
Ειναι της μόδας στούς καιρούς μας, όποιοι επισημαίνουν τήν σήψη καί τήν παρακμή νά στοχοποιουνται. Αναμενόμενο, όταν κάποιοι θεωρουν ότι απειλειται η βολή τους. Αλλά γιά μας εδω, στούς προμαχωνες του Τύπου, η ελληνική σημαία ειναι μεγαλύτερη καί υψηλότερη από κάθε κομματική σημαία. Οτιδήποτε μπροστά στήν ελληνική σημαία υποχωρει. Γι’ αυτό καί θά επιμένουμε νά ανατέμνουμε τήν επικαιρότητα μέ βάση τίς τεράστιες ηθικές καί κοινωνικές αλλαγές πού βρίσκονται σέ εξέλιξη καί επηρεάζουν τίς πολιτικές καί όχι τό ανάποδο. Έτσι θά είμαστε χρήσιμοι. Στήν πατρίδα καί στό έθνος. Όποιοι ξεβολεύονται από τήν αλήθεια, καλό ειναι νά τήν συνηθίσουν.