Έχει αρχίσει να παίζεται το «πιο μεγάλο» παιχνίδι κυβέρνησης και ορισμένων σχετικών Δημοσίων υπηρεσιών για θέματα που αφορούν ενδεχόμενα κυβερνητικά εγκλήματα.
Αυτό λοιπόν το «χοντρό» παιχνίδι άρχισε με την απεργία από την σίτιση ενός πατέρα που έχασε το παιδί του στο φερόμενο κυβερνητικό, υπό τον Μητσοτάκη, σχήμα της Νέας Δημοκρατίας πολλαπλό (ατυχήματος) έγκλημα των Τεμπών.
Χαροκαμένοι γονείς αιτούνται. Δημόσιες υπηρεσίες αρνούνται. Αδικαιολόγητα. Γιατί; Διότι έτσι γράφει ο νόμος. Και αντί να τρέξει το Υπουργείο της Δικαιοσύνης να αλλάξει με υπερεπείγουσες ενέργειες τον νόμο, απλά και μόνον αρνούνταν εκταφή θύματος, και μετά δέκα ημέρες, και χωρίς να αλλάξει κανένας νόμος, η ίδια η Δικαιοσύνη παραβιάζει τον σε ισχύ, ως διατείνονται, νόμο επιτρέποντας μόνον ταυτοποίηση νεκρού, απαγορεύοντας ταυτόχρονα οτιδήποτε (τι τους νοιάζει;) πέραν. Ποιος νόμος λοιπόν απαγορεύει ή περιορίζει οποιαδήποτε εξέταση σε ήδη εκταφέντα, αφού ο καυγάς αφορούσε εκταφή. Και εάν υπάρχει γιατί δεν τον, πάραυτα, αλλάζουν;
Εμφανίστηκαν και κάτι περίεργες δηλώσεις ιατροδικαστών που θέτουν θέμα «παραγραφής» λόγω, παρέλευσης απαιτούμενου προς τούτο, χρόνου, ως μη διατηρηθέντων ενδείξεων. Έτσι στο «α πριόρι». Αυτό και μόνον δείχνει μια απροθυμία, που υποχρεώνει το ότι κατά την εξέταση εκταφέντων θα πρέπει οι αιτούντες την εκταφή να απαιτήσουν όπως παραβρίσκεται και διαπιστωμένος του ιατροδικαστικού χώρου επίσημος εκπρόσωπος οικογενειών, και αυτό επειδή έχει πλέον «παραγραφεί» κάθε εμπιστοσύνη στις Δημόσιες σχετικές υπηρεσίες, ή και στους εκπροσώπους αυτών επί κυβερνήσεως, υπό τον Μητσοτάκη, της Νέας Δημοκρατίας.