Προσκύνημα του πρώην Πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή στη Βόρεια Ήπειρο

ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ Φ.Π. ΣΤΗ ΦΙΛΤΑΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ {ΟΛΥΜΠΙΑ}.

Ενα ακομα ιστορικο {κατ’ εμε} διαμαντι του Φ.Π. αφιερωμενο στην Ελληνικη Νεολαια !

Προς τον Αξιοτιμον Αρχισυντακτη της ενταυθα εφημεριδος :

Κατα την ταπεινη μου . γνωμη το κατωτρω νυν επικαιρο μικρο ιστορημα μου , μαλλον θα πρεπει να το δημοσιευσετε ως αρθρο , λογω της πληροτητος του, αλλα και επειδη ειναι καπως μακροσκελες ως σχολιο.

Η ΑΛΒΑΝΙΑ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΤΟ Κ.Κ.Ε. ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ :

Το Κ.Κ.Ε. εισέβαλε στην ιστορική σκηνή μετά από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη
λυσσώδη αντίδρασή του κατά της ολοκλήρωσης των εθνικών διεκδικήσεων ης Ελλάδας.
Αρχισε την προδοτική σταδιοδρομία του σαν πράκτορας των Τούρκων αρχικώς , για
λογαριασμό της Σοβιετικής Ενωσης , με υπονομευτικές ενέργειες κατά της μικρασιατικής εκστρατείας , διότι η Μόσχα {ΛΕΝΙΝ} υποστήριζεν υλικώς και ηθικώς τον Κεμάλ . Ακολούθως τάχτηκε υπέρ των βουλγαρικών επιδιώξεων «για την ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και της Θράκης, καθώς και για την ενιαία και ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη» και δέχτηκε δουλικώς μόνον αυτό από τα βαλκανικά κομμουνιστικά κόμματα {Σερβίας και Τουρκίας}, τις υπέρ του Κ.Κ. της Βουλγαρίας εντολές της «Κόμιντερν». {Κομμουνιστική Διεθνής}. Δεν δίστασεν επίσης να καταπολεμήσει τις ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρεια Ηπειρο, την Κύπρο και τα Δωδεκάνησα , χαρακτηρίζοντάς τες ως : «Ιμπεριαλιστικό αλυτρωτισμό» Η ιστορία του Κ.Κ.Ε. είναι μιά σειρά προδοσιών και προκλήσεων κατά του ελληνικού έθνους . Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην περίπτωση της Βορείου Ηπείρου.

ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Το Κ.Κ.Ε. αντιτίθονταν στην εθνική διεκδίκηση της απελευθέρωσης της Βορείου Ηπείρου, πολύ πριν από την επιβολή της κομμουνιστικής δικτατορίας στην Αλβανία . Στην απόφαση της 2ης Ολομέλειας του Κ.Κ.Ε. το Νοέμβριο του 1934, αναφέρονται τα εξής :

«Παρά τις ισχυρές εξωτερικές πιέσεις που τις χωρίζουν, οι κυρίαρχες τάξεις της χώρας μας , εσωτερικά όλες μαζί και η κάθε μιά για λογαριασμό της , αποβλέπουν εις τον ολοκληρωτικόν εκφοβισμό, στην αποκατάσταση της «εθνικής ενότητος» με τη συντριβή του επαναστατικού κινήματος του {Κ.Κ.Ε.} και την ακόμα μεγαλύτερη υποδούλωση των εργαζομένων, για την ενεργητικώτερη επιδίωξη της πραγματοποίησης των εξωτερικών ιμπεριαλιστικών τους βλέψεων. Για το σκοπό αυτό οι κυρίαρχες τάξεις δραστηριοποιούν εξαιρετικά την εθνικιστική προπαγάνδιση των μαζών και τον ιμπεριαλιστικό αλυτρωτισμό. {Κύπρος , Δωδεκάνησα , Βόρειος Ηπειρος κ.λ.π.}. Ο υπερεθνικιστικός φανατισμός που οι κυρίαρχες τάξεις ξεσήκωσαν γύρω από ο Βορειοηπειρωτικό και οι ακράτητες στρατιωτικο – οικονομικες πολεμικές προετοιμασίες , δείχνουν ότι οι κυρίαρχες τάξεις εντείνουν τεράστια υπερπατριωτική επεξεργασία του λαού και κατά πρώτο της νεολαίας καθώς και την υλική προετοιμασία του πολέμου. Ο πόλεμος όλο και περισσότερο παρουσιάζεται στις άρχουσες τάξεις σαν διέξοδος από την κρίση και μέσο αντιπερισπασμού για την απόσπαση της προσοχής από τα εσωτερικά προβλήματά μας . Στα ελληνοαλβανικά σύνορα ξεσηκώνεται απειλητικά ο κίνδυνος του πολέμου».

Η 2η Ολομέλεια του Κ.Κ.Ε. αποπειράθηκε για να δυσφημίσει διεθνώς την εθνική μας διεκδίκηση για τη Βόρεια Ηπειρο και κατηγόρησε την Ελλάδα ότι
προετοιμάζει κατακτητικό πόλεμο, ακόμα και εναντίον της Αλβανίας . Προηγήθηκε δηλαδή της προπαγάνδας του «Μουσολίνι» κατά της Ελλάδας , για την υποκίνηση δήθεν επεισοδίων στα ελληνοαλβανικά σύνορα . Καθ’ όλη δε τη διάρκεια της ψυχολογικής προπαρασκευής της φασιστικής Ιταλίας , για την εναντίον της Ελλάδας απρόκλητης επίθεσης του 28ης Οκτωβρίου 1940, το Κ.Κ.Ε. θεωρούσε την Ελλάδα υπαίτια της όξυνσης της κατάστασης και κατήγγειλε τις αμυντικές της προετοιμασίες

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Ενώ η Ελλάδα είχεν αποδυθεί στον υπέρ πάντων αγώνα , κάτω από το θαυμασμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης , το Κ.Κ.Ε. επανέλαβε τις κατά της Ελλάδας κατηγορίες του , αν υπεύθυνης για τη διεξαγωγη πολεμου. Από τη δημοσιευθείσα στον «Ριζοσπάστη» της 28ης Οκτωβρίου 1945 ,{δευτερη επεξεργασμενη κομματικως επιστολή} του αρχηγού του Κ.Κ.Ε. Νίκου Ζαχαριάδη {κρατουμένου στις φυλακές της Κέρκυρας} με ημερομηνία 17 Ιανουαρίου 1941, επισημαίνουμε τα ακόλουθα :

«Ενώ αφού διώξαμε τους Ιταλούς από την Ελλάδα , βασική προσπάθειά μας έπρεπε να είναι μιά ξεχωριστή , έντιμη και δίχως παραχωρήσεις ελληνοϊταλική ειρήνη, πράγμα που μπρούσε να γίνει με τη μεσολάβηση της Σοβιετικής Ενωσης , {σ.σ. πράγματι αφού ήταν σύμμαχος του Αξονα} η μοναρχοφασιστική δικτατορία συνέχισε τον πόλεμο για λογαριασμό όχι του λαού της Ελλάδας , αλλά της πλουτοκρατίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Μετά το διώξιμο των Ιταλών από την Ελλάδα , το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα … Οι λαοί και οι φαντάροι της Ελλάδας και της Ιταλίας δεν είναι εχθροί μα αδέρφια και η συναδέλφωσή τους στο μέτωπο, θα σταματήσει τον πόλεμο που κάνουν οι εκμεταλλευτές κεφαλαιοκράτες τους». Στην επιστολή αυτή του αρχηγού του Κ.Κ.Ε., αγνοούνται σκοπίμως και παντελώς δύο σημαντικά στοιχεια για το ελληνικό έθνος και την αμυντική πολεμική του προσπάθεια :

α} Η διακοπή των πολεμικών επιχειρήσεων αμέσως μετά την εκδίωξη των φασιστών επιδρομέων από τα ελληνικά εδάφη , θα έδινε και πάλι την επιθετική πρωτοβουλία στον
απρόκλητο εχθρό.

β} Ο πόλεμος της 28ης Οκτωβρίου 1940, δημιούργησε με τη νικηφόρα για την Ελλάδ έκβασή του, την ευκαιρία απελευθέρωσης ,ή τέλος πάντων την ιστορική και διπλωματικής ενίσχυσης της ελληνικότητας της Βορείου Ηπείρου. Την περίοδο κατά την οποίαν ολόκληρη η Ελλάδα κατείχονταν από άκρατο ενθουσιασμο για την απελευθέρωση των ελληνικών πόλεων της Βορείου Ηπείρου και αισιοδοξία για την τελική έκβαση του πολέμου, το Κ.Κ.Ε. ουσιαστικώς συνέπραξε με τη φασιστική προπαγάνδα , για την πρόκληση ηττοπάθειας στο μέτωπο και στα μετόπισθεν της Ελλάδας . Και έθεσε σε κίνηση τον εκδοτικό και τον προπαγανδιστικό του μηχανισμό, για να προκαλέσει την κατάρρευση του μετώπου και την εγκατάλειψη των απελευθερωθέντων ελληνικών περιοχών της Βορείου Ηπείρου. Μόνο το Κ.Κ.Ε. δεν συμμετείχε στην προσπάθεια , αλλά και στην εθνική συνείδηση των Ελλήνων για τη νικηφόρα έκβαση του αμυντικού πολέμου του 1940. Και αυτό διότι για κανένα λόγο δεν επιθυμούσε να εκτεθούν στον κίνδυνο μιάς ήττας στο πεδίο της μάχης , ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι , αφού η Σοβιετική Ενωση από την οποίαν έπαιρνε τις εντολές , ήταν Σύμμαχος του Χίτλερ και του Μουσολίνι , κατά του «Αγγλικού Ιμπεριαλισμού» όπως αποκαλούσε τότε το Κ.Κ.Ε. τους Δυτικούς Συμμάχους !

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Στις 18 Μαρτίου 1941, το Κ.Κ.Ε. προσκαλούσε τον ελληνικό λαό να πάρει παράδειγμα από τον ηρωικό αδελφό λαό της Βουλγαρίας , η οποία την 1η Μαρτίου 1941, προσδέθηκε συμμαχικώς στο άρμα του Χίτλερ, του οποίου τον κατακτητικό στρατό που προορζόταν για την υποδούλωση της Ελλάδας τον υποδέχτηκε πανηγυρικώς στη Σόφια .Λίγους μήνες αργότερα, όταν ο Χίτλερ πραγματοποίησε την αιφνιδιαστική του επίθεση κατά της συμμάχου του Σοβιετικής Ενωσης, το Κ.Κ.Ε. άλλαξε στάση και έριξε το σύνθημα : «Τσαρούχι – Ε.Α.Μ.» και υποκρινόμενο εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, αφού τάχτηκε υπέρ των εθνικών διεκδικήσεων, της αξιοποίησης του αγώνα της 28ης Οκτωβρίου, και της απελευθέρωσης της Βορείου Ηπείρου. Στη πράξη όμως και αφού το παραπλανητικό προσωπείο του Ε.Α.Μ. είχεν αποδώσει αρκετούς καρπούς στο Κ.Κ.Ε., η Βόρειος Ηπειρος δέχτηκε τα προδοτικά και ανελέητα χτυπήματα των κομμουνιστών.

Ο συνταγματάρχης «Μιχαήλ Μυριδάκης», εκ των ηγετικών στελεχών των Ε.Ο.Ε.Α.{Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών} του στρατηγού «Ναπολέοντα Ζέρβα» και ο οποίος ήταν επικεφαλής της ομάδας που επιτέθηκε πρώτη για την εξουδετέρωση της ιταλικής φρουράς της γέφυρας του Γοργοποτάμου και την εν συνεχεία ανατίναξή της από τους Αγγλους καταστροφείς {Μάγερ και Γουνχάουζ} , στο βιβλίο του με τίτλο :
«ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ – Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ». Αποκαλύπτει την κατά της Βορείου Ηπείρου, αλλά και κατά της Ελλάδας προδοτικής πολιτικής του Κ.Κ.Ε. ! Στο βιβλίο αυτό αναφέρει τα κατωτέρω, ουδέποτε διαψευσθέντα από την κομμουνιστική ηγεσία του Ε.Α.Μ. – Ε.Λ.Α.Σ. :
«Μετά την κατάληψιν της Ελλάδος και οι Βορειοηπειρώται δεν σταματούν τον από αιώνων συνεχιζόμενον εθνικοαπελευθερωτικόν τους αγώνος , αλλ’ όπως πάντα , ούτω και τώρα εντείνουν τας εθνικάς των προσπαθείας . Τον Ιούλιον του 1942 συνέρχονται στα Τίρανα πέντε ηγετικά στελέχη του βορειοηπειρωτικού αγώνος . Οι πέντε αυτοί Ελληνες
Ήσαν οι : 1} Ο εξ Αργυροκάστρου αείμνηστος Σαχίνης Βασίλειος . 2} Ο εκ Τιράνων Κώνστας Ηλίας . 3} Ο εκ Λεσκοβικίου κάτοικος Κορυτσάς Τάσος Γεώργιος .4} Ο εκ Χειμάρας εισαγγελεύς Αναστάσιος Κοκαβέσης και 5}…. Τηρείται μυστικός ακόμη,
ιδρύσαντες το «Μ.Α.Β.Η.» {Μέτωπον Απελευθερώσεως Βορείου Ηπείρου}. Κατά τας αρχάς του Μαρτίου 1943 ο Β. Σαχίνης μεταβαίνει εις Τίρανα ίνα αναφέρη εις την Επιτροπήν τα των ενεργειών και των προσπαθειών του Μ.Α.Β.Η. και ότι δρα εις τα όρη της Ελλάδος μία οργάνωσις «Ε.Α.Μ.- Ε.Λ.Α.Σ.» και ο στρατηγός «Ζέρβας’ , και ότι έχουν επαφήν με το «Σ.Σ.Μ.Α.» {Συμμαχικόν Στρατηγείον Μέσης Ανατολής} και ότι κρίνει σκόπιμον να έλθουν εις συνεννόησιν μαζί των, προς συντονισμόν των ενεργειών των και αίτησιν βοηθείας . Η πρότασις του «Β. Σαχίνη» ενεκρίθη και επεφορτίσθη αμέσως , ο ιατρός «Ιωάννης Γκινάλης» να αναλάβη την ανωτέρω αποστολήν. Επειδή όμως αι πληροφορίαι τας οποίας είχε λάβει ο Σαχίνης δια το Ε.Α.Μ-Ε.Λ.Α.Σ. δεν ησαν καλαι ο Γκιναλης ελαβεν εντολην να ελθη εις επαφην πρωτον με τον στρατηγον «Ναπολεοντα Ζέρβαν . Ούτω βοηθούντος και του Τάσου Γεωργίου , προωθείται από Λεσκοβικίου εις το ελληνικόν
Πωγώνι , όπου δυστυχώς πίπτει εις χείρας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ παρά του οποίου του κατάσχονται τα έγγραφα του ΜΑΒΗ , κρατείται επί δυόμισυ μήνας αιχμάλωτος και κατόπιν υποχρεούται να επιστρέψει εις την Αλβανίαν, απαγορευθείσης του λοιπού της εισόδου του εις την Ελλάδαν.

Τον Μάϊον του 1943 αι Εθνικαί Ομάδες του Ζέρβα είχαν εξαπλωθεί καθ’ όλην την Ηπειρον, μέχρι των αλβανικών συνόρων, οπότε και επέρχεται η μετ’αυτού επαφή του ΜΑΒΗ. Αμέσως τότε ο Ζέρβας , προς οργάνωσιν του αγώνος και εις την Βόρειον Ηπειρον και προς τον συντονισμόν αυτού, δεν αρκείται μόνον εις την επαφήν, αλλ’ αποστέλλει εκεί και δύο Βορειοηπειρώτας αξιωματικούς των Εθνικών Ομάδων, τον {Ιωάννην Βιδάλην και τον Σπυρίδωνα Λήτον}, με μικράς ανταρτικάς ομάδας και άλλας οικονομικάς και υλικάς ενισχύσεις . Οι δύο αυτοί αξιωματικοί εξετέλεσαν με ζέσιν και πατριωτισμόν ο καθήκον των και κατόπιν διαταγής του Ζέρβα εγκαθίστανται προς μεγαλυτέραν ασφάλειαν, εις Κεραμίτσαν Φιλιατών, εγγύς των συνόρων και εκείθεν κατευθύνουν τας ενεργείας των.

Από τα κατασχεθέντα έγγραφα του ΜΑΒΗ τα οποία έφερε μεθ’εαυτού ο ιατρός Γκινάλης , το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ επληροφορήθη όλην την έκτασιν και τους σκοπούς του , καθως και την επαφή του ΜΑΒΗ μετά του στρατηγού Ζέρβα , και η επέκτασίς του εις Βόρειον Ηπειρον ανησυχεί μεγάλως το ΕΑΜ το οποίον λαμβάνει τας κάτωθι αποφάσεις προς εξουδετέρωσιν της νέας αυτής καταστάσεως .

α} Να εκδιωχθούν αι Εθνικαί Ομάδες του Ζέρβα εκ της περιοχής των συνόρων, ίνα
αποκοπεί ο σύνδεσμός του μετά του ΜΑΒΗ.

β} Να υπαχθεί το ΜΑΒΗ εις το «ΦΡΟΝΤΙ ΝΑΤΣΙΟΝΑΛ ΤΣΙΛΙΜΠΤΑΡ» {Τσέτα , Αλβανικό ΕΑΜ} διά παντός μέσου.

γ} Το «Φρόντι Νατσιονάλ Τσιλιμπτάρ» να εξουδετερώση τους ηγέτας του ΜΑΒΗ , ώστε το ελληνικόν στοιχείον της Β. Ηπείρου να υπαχθή εις αυτό Τας αποφάσεις αυτάς έλαβεν το ελληνικό ΕΑΜ και δίδει τας καταλλήλους οδηγίας εις τα αρμόδια όργανα
προς εκτέλεσιν :

1} Ο ΕΛΑΣ Φιλιατών και Πωγωνίου αρχίζει τας επιχειρήσεις του κατά των Εθνικών Ομάδων του Ζέρβα από του Ιουνίου 1943, αι οποίαι με μικράς διακοπάς εσυνεχίσθησαν και μέχρι της απελευθερώσεως . Ούτω από του Νοεμβρίου 1943 και μέχρι της απελευθερώσεως ο ΕΛΑΣ επέτυχε την οριστικήν διακοπήν της απ’ ευθείας επαφής των Εθνικών Ομάδων μετά της Βορείου Ηπείρου. Ματαίως δε κατόπιν επεχειρήθη η αποκατάστασις του συνδέσμου αυτού, διότι διάφορα σύμφωνα {Πλάκας , Καζέρτας} κ.λ.π. δεν επέτρεψαν τούτον.

2} Το ΕΑΜ Ελλάδος προς διάλυσιν του ΜΑΒΗ, δια να εκλείψει τούτον εντελώς και ν’ απαλλαγή αυτού, διατάσσει τους Αλέξην Γιάνναρην {Μιλτιάδην Κυργιάννην}, Πρίνον {Χριστόφορον Βλάχον} και Εξαρχον, όλους σημαίνοντα στελέχη του ΕΑΜ Ηπείρου όπως μεταβώσιν εκεί και εν συνεργασία μετά των Αλβανών κομμουνιστών επιτύχουν την υπαγωγήν του ΜΑΒΗ εις το «Φρόντι Νατσιονάλ Τσιλμπτάρ» ή την διάλυσιν αυτού και των ενόπλων ομάδων του.

3} Το «Φρόντι Νατσιονάλ Τσιλιμπτάρ» ευχαρίστως αναλαμβάνει να βοηθήση την αποστολήν του ΕΑΜ εις το έργον της . Ανέλαβε την εκτέλεση των δυναμικών στελεχών του ΜΑΒΗ και των αντιδρώντων εις την προσπάθειαν αυτήν. Δεν υπήρξαν ολίγοι οι Βορειοηπειρώται Ελληνες ο ι οποίοι εξετελέσθησαν παρ’ αυτού από τα χωρία Δέλβινον,Δίβρην,Λιμπόχοβον, Ανω Λάμποβον, Γλήνα , Μπόροβα , Λεσκοβίκιον. Ποζάνην, Ζέππα, Βλαχοψηλόπετρα , Πρεμετή και άλλα, εις τα οποία είχεν οργανωθεί το Μ.Α.Β.Η.. Μεταξύ αυτών και ο πρόεδρός του Βασίλειος Σαχίνης».

Το Κ.Κ.Ε. και το Ε.Α.Μ. κινήθηκαν δραστήρια και ύπουλα για τη διάλυση και την εξουδετέρωση του «Μ.Α.Β.Η.», ώστε να μην υπάρξη ισχυρό ελληνικό κίνημα εθνικής αντίστασης και απελευθέρωσης της Β. Ηπείρου, καθώς και να παρεμποδιστεί η ανάπτυξη των Εθνικών Ομάδων του «Ζέρβα» στην ελληνική και μαρτυρική αυτή περιοχή. Γι’ αυτό το σκοπό το Κ.Κ.Αλβανίας και το Κ.Κ.Ελλάδας σύναψαν το ακόλουθο σύμφωνο :

« Την 10ην Αυγούστου 1943 συνήλθον εις κοινήν σύσκεψιν ο αντιπρόσωπος του Απελευθερωτικού Μετώπου Τσαμουριάς {Θεσπρωτίας} και ο αντιπρόσωπος του Απελευθερωτικού Μετώπου Ελλάδος , μετά του απεσταλμένου της Περιφερειακής Επιτροπής Κομμουνιστικού Κόμματος Αργυροκάστρου Αλβανίας , διά να μελετήσουν τα προβλήματα της «αλβανικής μειονότητος» εν Ελλάδι και της ελληνικής εν Αλβανία . Η σύσκεψις κατέληξεν εις τας κάτωθι αποφάσεις :

1} Με τας προκαταλήψεις των αιώνων, τα εκατέρωθεν σφάλματα , τα εγκλήματα ωρισμένων κακοποιών και την σωβινιστικήν προπαγάνδαν μερικών επιτηδείων, {σ.σ. εννοείται η διεκδίκησις της Ελλάδος δια την Βόρειον Ηπειρον} εδημιουργήθη δια την αλβανικήν και την ελληνικήν μειονότητα μία τοιαύτη κατάστασις , η οποία διατηρεί αρκετάς δυνάμεις εις ουδετερότητα και αντιθέτους την μίαν προς την άλλην, νεκράς επομένως δια τον αντιφασιστικόν πόλεμον που κάμνουν οι λαοί , Ελληνες και Αλβανοί . Χωρίς να το θέλουν οι λαοί των μειονοτήτων , έχουν κάμει εναντίον των συμφερόντων των εξυπηρέτησιν του εχθρού. Ολα τα σημάδια των τελευταίων ημερών μας δείχνουν, ότι η κταστροφή δεν αργεί να έλθη , εάν οι υπεύθυνοι κλείσουν τα μάτια και δεν αναλάβουν πρωτοβουλίες εκείνοι οι οποίοι είναι πλησίον των γεγονότων.

2} Ο σχηματισμός μιάς αντιφασιστικής οργανώσεως εις κάθε μειονότητα , είναι πλέον μία ανάγκη επείγουσα . Μία διάθεσις τοιαύτη έχει δειχθή καθαρά εκ μέρους της ελληνικής μειονότητος και φαίνεται ζωντανή μεταξύ των ιδίων στοιχείων της Τσαμουριάς {Θεσπρωτίας}. Ο αμοιβαίος σχηματισμός των αντιφασιστικών οργανώσεων κλείνει εκατέρωθεν τα στόματα των σωβινιστών περί εθνικής προδοσίας .

3} Η λύσις αύτη, εντός των γραμμών του σημερινού πολέμου δια την ελευθερίαν και
την αυτοδιάθεσιν των λαών, θα βοηθήση την ένωσιν εις τον πόλεμον, αδελφώνοντας
τους δύο γειτονικούς λαούς . Αυτός είναι ο μόνος κατάλληλος τρόπος δι’ εργασίαν
άμεσον και αποδοτικήν.

4} Αι αντιφασιστικαί οργανώσεις θα διευθύνονται από μίαν επιτροπήν αποτελουμένην
από έναν αντιπρόσωπον Αλβανόν, έναν Ελληνα των συνεργαζομένων ελληνοαλβανικών
οργανώσεων και έναν αντιπρόσωπον της μειονότητος . Τόσον δια την μίαν, όσο και διά την άλλην παράταξιν θα παρευρίσκεται εις την επιτροπήν και ένας αντιπρόσωπος της αγγλικής αποστολής . Ο τελευταίος θέλει λαμβάνει μέρος αν ζητηθεί από την ίδια την
μειονότητα .

5} Η ιδία εργασία θα γίνη και δια την στρατιωτικήν οργάνωσιν.

6} Παρέχεται γενική αμνηστία εις όλους εκείνους οι οποίοι έχουν εργασθεί κακώς, τόσον εις τα πολιτικά ζητήματα, όσον και εις την ιδιωτικήν ζωήν, αποτελέσματα της διαφθοράς , του φασισμού και του ατόπου σωβινισμού.

7} Αι δύο συνεργαζόμεναι οργανώσεις , ελληνική και αλβανκή εγγυώνται, διά το παρόν
και το μέλλον, την ζωήν, την τιμήν και την περιουσίαν των μειονοτικών λαών.

8} Η απόφασις αύτη θα γνωστοποιηθεί εις τους λαούς των δύο μειονοτήτων, εις την ελληνικήν και την αλβανικήν, και τίθεται από σήμερον εις εφαρμογήν. Θα γνωστοποιηθεί επίσης εις τας προϊσταμένας οργανώσεις .

9} Το καταστατικόν των αντιφασιστικών οργανώσεων των μειονοτήτων, θα περιλαμβάνη διατάξεις περί ενεργού συμμετοχής εις τον αντιφασιστικόν αγώνα των λαών των μειονοτήτων, απαγορευομένης πάσης προπαγάνδας εκτός του αντιφασιστικού αγώνος , καθώς και σωβινιστικής τοιαύτης . {σ.σ. απαγορεύεται δηλαδή η αναφορά στη Βόρεια Ηπειρο}.

10} Ο τύπος και των δύο οργανώσεων θα βοηθήση την διαφώτισιν των λαών και των δύο μειονοτήτων εξυψώνοντάς τους πολιτικώς .

Διά το ΕΑΜ Αλβανίας Δια το ΕΑΜ Ελλάδος
Ρετζέπ Πλιάκο Αλέξης Γιάνναρης

Δια το Κ.Κ. Αλβανίας
Τσέλνικα

Σημείωση : Η αναφερόμενη ως Αλβανική Μειονότητα ουδέποτε είχε μειονοτικά δικαιώματα και οι κάτοικοί της περιοχής {15.000} περίπου θεωρήσαντες εαυτούς
Αλβανούς αναχώρησαν οικεία βουλήσει στην Αλβανία το 1944 .

Δηλαδή εκτός από τα άλλα αμνηστεύει και τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Αλβανοί
κακοποιοί , που ελέω Μουσολίνι και Χίτλερ κυβερνούσαν την Θεσπρωτίαν κατά την
κατοχήν και διέπραξαν δολοφονίες , ληστείες , βιασμούς κ.λ.π. εγκλήματα σε βάρος
του λαού της Ηπείρου !… {Αρθρον 6}.

Επειδή από το ανωτέρω προδοτικό σύμφωνο του Κ.Κ.Ε. διαπιστώνεται η προσπάθεια δημιουργίας αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα , αλλά και επειδή πολλά και ανυπόστατα λέγονται περί Τσαμουριάς και Τσάμηδων, θα προασπαθήσω να αποσαφηνίσω αυτό το ανύπαρκτο στην ουσία θέμα .

Το όνομα «Τσαμουριά» δεν είναι αλβανικό αλλά ούτε και τουρκικό οπως πολλοί νομίζουν. Είναι αρχαίο ελληνικό όνομα και προέρχεται από την ονομασία της Θεσπρωτίας που κατά τον μεσαίωνα ήταν «Θυαμουριά». Η ονομασία αυτή προήλθε από τον τοπικό ποταμό «Καλαμά» που στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Θύαμις». Δηλαδή η ονομασία «Τσαμουριά» και Τσάμηδες που αναφέρεται για τους κατοίκους της , είναι παραφθορά της αρχαίας ονομασίας «Θυαμουριά».

Η Τσαμουριά και οι Τσάμηδες έγιναν και πάλιν επίκαιροι έπειτα από τις δηλώσεις των εκπροσώπων του αλβανικού κράτους , οι οποίοι προσπαθούν εκμεταλλευόμενοι ένα
ανύπαρκτο θέμα , δια να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό, στο υπαρκτό ζήτημα των {400.000} Ελλήνων Βορειοηπειρωτών που βρίσκονται στην Αλβανία , κάτω από δραματικές συνθήκες επιβίωσης . Ετσι για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας
θα αναλύσουμε το θέμα των «Αλβανοτσάμηδων».

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία αυτοί είναι βιαίως ή και οικειοθελώς Ελληνες μετά την αποτυχημένη εναντίον των Τούρκων εξέγερσης του έτους {1611}, οι οποίοι εν συνεχεία απέκτησαν οθωμανική εθνική συνείδηση , λόγω των παροχών και της ασυδοσίας που τους παραχώρησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία . Είναι αυτοί που το {1821} απεκαλούνταν «Τουρκαλβανοί» και καταδυνάστευαν τους Ελληνες . Κατόπιν δε παραχωρήσεων μεγάλων εδαφικών εκτάσεων από τους Οθωμανούς ήσαν ιδιοκτήτες όλων των τσιφλικιών στην πεδιάδα . Μετά την απελευθέρωση και την παράδοση της Ηπείρου από τον «Εσάτ Πασά» σην Ελλάδα , αναχώρησαν οι περισσότεροι στην Τουρκία για να μην λογοδοτήσουν για τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει σε βάρος των Ελλήνων.

Το δε ελληνικό κράτος απαλλοτρίωσε πολλά τσιφλίκια και προκάλεσε δυσαρέσκεια στους Τουρκαλβανούς ή Αλβανοτσάμηδες . Το έτος 1926 η δικτατορική κυβέρνηση του Θ. Πάγκαλου, έκανε τεράστιο σφάλμα , κατόπιν αλβανοϊταλικών πιέσεων και εξαίρεσε τους Τουρκαλβανούς από τους προς ανταλλαγήν πληθυσμών που προέβλεπε η τότε ελληνοτουρκική συμφωνία . Κατά την απογραφή δε του {1928} οι Αλβανοτσάμηδες-Τουρκαλβανοί ήσαν {19.605} σε σύνολο {70.000} κατοίκων του νομού. Κατά την κατοχή , μετά από την είσοδο των ιταλικών στρατευμάτων στη Θεσπρωτία , οι Αλβανοτσάμηδες με εντολή των Ιταλών φασιστών σχημάτισαν κυβέρνηση και ομάδες Αλβανοτσάμηδων διενήργησαν σφαγές , λεηλασίες , βιασμούς , εμπρησμούς κ.λ.π., σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού. Το 1944, οι Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών, του στρατηγού «Ναπολεοντα Ζέρβα» , τους επετέθησαν και διάλυσαν τις ένοπλες ομάδες του ονομαζόμενου «Μπαλ Κομπετάρ» των Αλβανοτσάμηδων και τις υποχρέωσαν να καταφύγουν στην Αλβανία . Οι υπόλοιποι {15.000} που αναφέρονται σαν αλβανική μειονότητα και οι οποίοι ποτέ δεν είχαν μειονοτικά δικαιώματα, θεωρήσαντες ότι είναι Αλβανοί , αναχώρησαν με δική τους θέληση στην Αλβανία το ετος {1944}. Το έτος {1945} το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων των Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην {1.930} Αλβανοτσάμηδες . Το δε ελληνικό κράτος απαλλοτρίωσε την ακίνητη περιουσία που προερχόταν από οθωμανικές παραχωρήσεις και λεηλασίες κατά το διάστημα της ιταλικής κατοχής , και τις μοίρασε σε ακτήμονες και άστεγους του νομού ως εγκαταλειμένες με το {Ν.Δ. 2185/1952} «περί αναγκαστικής απαλλοτρίωσης κτημάτων προς αποκατάστασιν ακτημόνων». Επίσης με το {Ν.Δ. 2436/1953} «περί οικισμού των παραμεθορίων περιοχών και ενισχύσεως του πληθυσμού αυτών» και με το Νόμο {2781/1954} οι αγροτικές εκτάσεις διανεμήθησαν στους ακτήμονες και οι αστικές περιουσίες στην Παραμυθιά , τις Φιλιάτες , το Μαργαρίτι , τα Σύβοτα και όπου αλλού υπήρχαν μοιράστηκαν σε αστέγους. Αυτή είναι η παρουσιαζόμενη με το ανωτέρω προδοτικό σύμφωνο ως αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα , που το ΚΚΕ που διοικούσε και καθοδηγούσε το ΕΑΜ , αναγνώρισε με αυτό την Βόρεια Ηπειρο σαν αναπόσπαστο τμήμα της Αλβανίας με την ονομασία «Νότια Αλβανία» . Η αναγνώριση αυτή έρχεται σε αντίθεση με το κοινό εθνικό αίσθημα των Ελλήνων και αποτελεί επαίσχυντη πράξη εθνικής προδοσίας .

Εξ’ άλλου με τις πιέσεις που συστηματικώς άσκησε το Κ.Κ.Ε. εναντίον των ανταρτών του Ζέρβα στην Ηπειρο, οι οποίες ενετάθησαν με το Δεκεμβριανόν Κίνημα του 1944, ανέτρεψαν τα σχέδια του στρατηγού Ζέρβα δια την απελευθέρωσιν της Βορείου Ηπείρου από τον ζυγό των Αλβανών φασιστών . Παρά ταύτα όμως το Κ.Κ.Ε. δεν δίστασε να συνεχίσει τις υποκρισίες του, ότι δήθεν δέχεται το πανεθνικό αίτημα δια την απελευθέρωσιν της Β. Ηπείρου. Στην υποκρισία του αυτή υποχρεώθηκε μετά τα Δεκεμβριανά του εγκλήματα τα οποία συνέτειναν στην εύρυνση της απομόνωσής του από τον λαό και κυρίως από τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Γι’αυτό όταν ο Ν. Ζαχαριάδης πήγε στο Παρίσι το 1945 , από τη Γερμανία που ήταν κρατούμενος στο Νταχάου, χωρίς να πάθει τίποτα , σε αντίθεση με τους απλούς ανώνυμους Ελληνες αγωνιστές των χιτλερικών στρατοπέδων δήλωσε τα εξής :

«Εγερση αξιώσεων για τη Βόρεια Ηπειρο και την Ανατολική Ρωμυλία θ’ απετέλει
παράγοντα κινδύνου για την ειρήνη και τη σύμπραξη των βαλκανικών λαών».

Κατόπιν αυτής της δήλωσης του Ν. Ζαχαριάδη , προκλήθηκε μεταξύ των τοποτηρητών του στην Αθήνα μεγάλη αναταραχή. Αν και ο Ζαχαριάδης έκανε αυτή τη δήλωση επειδή λόγω της μακροχρόνιας απουσίας του από την Ελλάδα, δεν φανταζόταν την έκταση της
εθνοκαπηλείας και πατριδοκαπηλείας του Κ.Κ.Ε., κατά την περίοδο της κατοχής . Αμέσως δε μετά την επιστροφή του στην Αθήνα , κατά την οργανωθείσα συνέτευξη τύπου, ο Γ. Σιάντος {Γ.Γ. τότε του Κ.Κ.Ε.} δήλωσε για να διασκεδάσει τη λαϊκή αγανάκτηση για τα λεχθέντα από τον αρχηγό του τα εξής :

«Είναι γεγονός ότι οι Αλβανοί κατέσφαξαν Ελληνες της Βορείου Ηπείρου. Οι Αλβανοί
σφάζουν και Ελληνες κομμουνιστές Βορειοηπειρώτες . Δεν κάνουν καμίαν διάκρισιν».

Εν συνεχεία ο Γ. Σιάντος , διακήρυξε σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη» της 2ας Ιουνίου 1945, ότι το Κόμμα του εγκρίνει την εθνική διεκδίκηση για τη Βόρεια Ηπειρο. Το Πολιτικό Γραφείο του Κ.Κ.Ε. κατά τη συνεδρίασή του τον Ιούνιο του 1945, επισημοποίησε τα λεχθέντα από τον Γ. Σιάντο, προς τους δημοσιογράφους για τη Βόρεια Ηπειρο και προχώρησε ακομη περισσότερο στη σκόπιμη εθνοκαπηλεία . Στη σχετική απόφασή του ανέφερε τα εξής : «Αν η δημοκρατική πλειοψηφία αποφασίσει εισβολή του ελληνικού στρατού στη «Βόρεια Ηπειρο» , το Κ.Κ.Ε. θα διετύπωνε τις αντιρρήσεις του, αλλά θα πειθαρχούσε».

Η επίσημη επάνοδος του Κ.Κ.Ε. στην απροκάλυπτη προδοσία των εθνικών δικαίων για το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα , έγινε μετά την 7η Ολομέλεια της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. τον
Μάϊο του 1950 και επανέλαβε τα περί : «Ιμπεριαλιστικού Αλυτρωτισμού» και συνέπραξε με την αστυνομία του «Εμβέρ Χότζα», για την εξόντωση των Βορειοηπειρωτών.

Η 7η Ολομέλεια υποστήριζε ότι : «Η Βόρεια Ηπειρος δεν είναι ελληνική, ότι δεν
υπάρχει Βόρεια Ηπειρος , αλλά Νότια Αλβανία» και ότι όσοι προβάλλουν τις αξιώσεις
της Ελλάδας για τη Βόρεια Ηπειρο, είναι σωβινιστές και πράκτορες του ελληνικού
ιμπεριαλισμού. Στην ίδια Ολομέλεια ο «Δ. Βλαντάς» ένας από τους πλέον ισχυρούς
ηγέτες του Κ.Κ.Ε. τόνισε τα κατωτέρω :

«Από παράγοντες της «Δημοκρατικής Παράταξης» {σ.σ. εννοεί το προηγηθέν της Ε.Δ.Α
Κομματικό σχήμα υποκατάστατο του Κ.Κ.Ε.} ακούστηκαν μέσα στη μοναρχοφασιστική
Βουλή , εθνικιστικές κραυγές για τη Βόρεια Ηπειρο, για τη στρατηγική διαρρύθμιση των βορείων συνόρων κ.λ.π. Είναι αλήθεια ότι κάποτε και το Κόμμα μας υιοθέτησε αυτές τις εθνικιστικές εκδηλώσεις . Πρέπει όμως να πούμε τώρα ανοιχτά , ότι «κάναμε λάθος» και ότι δεν θα ανεχθούμε να γίνεται από τους φίλους μας σωβινιστικό λαθρεμπόριο μέσα στο λαό . Με τις διεκδικήσεις της Βορείου Ηπείρου και της στρατηγικής διαρρύθμισης των συνόρων μας προς Βορράν, αντικειμενικά θα είναι σα να βοηθάμε την αμερικανοκρατία και το μοναρχοφασισμό στον πόλεμο που προετοιμάζουν κατά της Σοβιετικής Ενωσης και των λαϊκών δημοκρατιών, στην πρώτη σειρά κατά της Αλβανίας και της Βουλγαρίας».

Αλλά και ο αρχηγός του Κ.Κ.Ε., λαβών τον λόγον ενώπιον της 7ης Ολομέλειας του 1950, αποδοκίμασε τις εθνικές μας διεκδικήσεις, λέγοντας και τα εξής :

«Μέσα στη Βουλή γνωστοί δημοκρατικοί παράγοντες παρασέρνονται από τη μοναρχοφασιστική πίεση και πρωτοστατούν στο εθνικιστικό παραλήρημα , με τη διατύπωση εδαφικών αξιώσεων σε βάρος της Αλβανίας και της Βουλγαρίας . Οι αναβιώσεις αυτές είναι υποτροπή των σοβαρών εκείνων λαθών, που με τη δική μας ανοχή ή πρωτοβουλία, βαρύνουν και αμαυρώνουν την ένδοξη εαμική κληρονομιά και που σήμερα πρέπει να ξεπεραστούν πέρα για πέρα , γιατί το ξεσπέρασμά τους αποτελεί το πρώτο γνώρισμα για ένα συνεπή δημοκράτη αγωνιστή και για την ειρήνη. Πρέπει κι’εμείς και οι φίλοι και οι συναγωνιστές μας , να καταλάβουμε καλά και καθαρά ότι, οποιαδήποτε υποχώρησή μας στο σημείο αυτό είναι άμεση από μέρους μας υποστήριξη στα αμερικανικά πολεμικά σχέδια , στη δημιουργία του άξονα Αθήνα – Βελιγράδι , στο τράβηγμα της Ελλάδος στις τυχοδιωκτικές περιπέτειες ενάντια στη Σοβιετική Ενωση και τις λαϊκές δημοκρατίες .

Ειλικρινή και απεριόριστη προσήλωση στον πιό μεγάλο και πιστό φίλο μας , τη Σοβιετική Ρωσία , στη φιλία και συνεργασία με τις λαϊκές δημοκρατίες , πρώτα απ’ όλα τις λαϊκές δημοκρατίας της Αλβανίας και της Βουλγαρίας , αμείλιχτη και αγωνιστική καταδίκη κάθε σωβινισμού, του άξονα Αθήνα – Βελιγράδι , της Αμερικανοκρατίας που μετατρέπει την Ελλάδα σε συντρίμια , να τι ξεχωρίζει σήμερα τον κάθε πραγματικό δημοκράτη και Ελληνα πατριώτη».

Ακολούθως η 7η Ολομέλεια καθώρισε τις βασικές γραμμές του αντεθνικού προγράμμα-
τος της «δημοκρατικής συνεργασίας» και των «λαϊκών μετώπων». Το σχετικό μέρος
της εισήγησης του αρχηγού του Κ.Κ.Ε. είναι το εξής :

«Στην Ελλάδα έχουμε σήμερα μιά πορεία ανασυγκρότησης και συγκέντρωσης των δημοκρατικών δυνάμεων. Το δικό μας καθήκον είναι να επιταχύνουμε την πορεία αυτή με τη συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων σ’ ένα μέτωπο, σ’ένα συνασπισμό με καθαρό δημοκρατικό πρόγραμμα. Αυτό ανάμεσα στα άλλα σημαίνει ότι από το πρόγραμμα αυτό πρέπει να λείψουν όλα εκείνα τα «εθνικιστικά αγκάθια» ,όπως είναι οι εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος των λαϊκών δημοκρατιών της Αλβανίας και της Βουλγαρίας , που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να χύνουν νερό στο μύλο της αμερικανοκρατίας».

Την ίδια γραμμή καταπρόδοσης των εθνικών μας διεκδικήσεων, υιοθέτησε και η διαδεχθείσα με εντολή της Μόσχας τον εκκαθαρισθέντα Ν. Ζαχαριάδη νέα ηγεσία του Κ.Κ.Ε. Στο τεύχος Απριλίου – Μαΐου 1956 του «Νέου Κόσμου» επισήμου δημοσιογραφικού οργάνου του Κ.Κ.Ε., εκδιδόμενου στο σιδηρούν παραπέτασμα , αναφέρονται και τα έξής :

«Μιλώντας για τις λαθεμένες θέσεις του Ζαχαριάδη , δεν επιτρέπεται ν’αφήσουμε απαρατήρητη τη «σωβινιστική δήλωσή» του για τη λαϊκή δημοκρατία της Αλβανίας . Στην απόφαση του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., που γράφτηκε από τον Ζαχαριάδη τον Ιούνη του 1945 τονίζεται οτι : Αν η δημοκρατική πλειοψηφία αποφάσιζε εισβολή του ελληνικού στρατού στη Βόρεια Ηπειρο, το Κ.Κ.Ε. θα διατύπωνε τις αντιρρήσεις του αλλά θα πειθαρχούσε . Η απόφαση αυτή του Π.Γ. που αποτελεί στίγμα στην ιστορία του Κ.Κ.Ε. καταδικάστηκε ανοιχτά από τον τύπο μας το 1950».

Αλλά και στο τεύχος Οκτωβίου 1950 του «Νέου Κόσμου» στη σελίδα {9} και σε κύριο
άρθρο του, χαρακτηρίζει σαν : «απαράδεκτες και από καιρό αναγνωρισμένες σαν
ανεδαφικές αξιώσεις , όπως π.χ. την αναγνώριση της Αλβανίας» ότι βρίσκεται σε
«εμπόλεμη κατάσταση» με την Ελλάδα και την ανακίνηση του «Βορειοηπειρωτικού».
Το Κ.Κ.Ε. αντιτίθεται απολύτως στην ελληνική διεκδίκηση της απελευθέρωσης της Βορείου Ηπείρου, παρ’ όλον ότι η Ελλάδα επιζητεί ειρηνικώς την επίλυση αυτού του ζητήματος , το οποίον εκκρεμεί από του τερματισμού του πολέμου ενώπιον των υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων μεγάλων δυνάμεων. Το Κ.Κ.Ε. διευκρίνησε από τον Μάϊο του 1950 τα κάτωθι , τα οποία εξακολουθούν να ισχύουν με άκαμπτη αυστηρότητα :

«Το Κόμμα μας έχει ξεκαθαρίσει ότι γι’αυτό είναι απαράδεχτο ένα πρόγραμμα που στρέφεται κατά της εδαφικης εκςραιότητος των λαϊκών δημοκρατιών της Αλβανίας και της Βουλγαρίας και που θα έχει έστω και την ελάχιστη αιχμή κατά των λαϊκών
Δημοκρατιών και της Σοβιετικής Ενωσης , που υιοθετεί το σχέδιο Μάρσαλ και δεν
παίρνει θέση απέναντι στην αγγλοαμερικανική κατοχή».

Τα ελληνικά εθνικά κόμματα και οι ελληνικές εφημερίδες κατ’ επανάλειψη έχουν αναφερθεί στο βορειοηπειρωτικό, πολλάκις δε δραπέτες από την Κορυτσά , ή τους Αγίους Σαράντα , το Αργυρόκαστρο κ.λ.π. κατέφευγαν στην Ελλάδα και διεκτραγωδούσαν τους εξοντωτικούς διωγμούς των Βορειοηπειρωτών, καθώς και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους . Ουδέποτε όμως το Κ.Κ.Ε., η Ε.Δ.Α. και οι εφημερίδες τους «Ριζοσπάστης» και «Αυγή» έλαβαν μέρος στις διάφορες εκδηλώσεις για τη Βόρεια Ηπειρο , και ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκαν για τις αποκαλυπτόμενες σε βάρος των Βορειοηπειρωτών αλβανικές εκδηλώσεις και τρομοκρατικές ενέργειες, που αποβλέπουν σην εθνολογική αλλοίωση του πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου.

Για το Κ.Κ.Ε. η Βόρειος Ηπειρος είναι Νότια Αλβανία και οι Βορειοηπειρώτες δεν δικαιούνται ούτε της στοιχειώδους προστασίας ως μειονότητας . Δηλαδή το Κ.Κ.Ε. και όλα τα υποκατάστατά του, θυσιάζουν τα ιστορικά δικαιώματα του Εθνους στα συμφέροντα των λαϊκών δημοκρατιών.

Σήμερα και κατόπιν της κατάρρευσης του κομμουνιστικού καθεστώτος της Σοβιετικής
Ενωσης , η Αλβανία προσπαθεί να βρεί το δρόμο της . Το πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι εκτός από την άσκηση εσφαλμένης πολιτικής στα Βαλκάνια , στην Αλβανία
υπάρχει μεγάλη τουρκική επιρροή και με πολύ βαθιές ρίζες από την εποχή της πρωτοστάτησε στη δημιουργία του αλβανικού κράτους , όπου με το «Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας» της σχετικής διάσκεψης του 1913, έπαιρνε όλη τη Βόρειο Ηπειρο, αφού οι μεγάλες δυνάμεις δεν επιθυμούσαν μιά ισχυρή Ελλάδα και έτσι συναίνεσαν στην ενσωμάτωση της Βορείου Ηπείρου στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος , έχει μεγάλο ενδιαφέρον για την Αλβανία , το οποίον αποσκοπεί στον έλεγχο της Αδριατικής θάλασσας . Υπάρχει επίσης μεγάλο ενδιαφέρον και από το «Βατικανό» το οποίον επιχειρεί να διεισδύσει στον κατ’εξοχήν Ορθόδοξο βαλκανικό χώρο.

Ολα αυτά σημαίνουν ότι πρέπει να αντιληφθούν κάποτε οι κυβερνώντες το ελληνικό κράτος , ότι η άσκηση ευκαιριακής εξωτερικής πολιτικής εγκυμονεί κινδύνους για την
εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος και ότι η Αλβανία είναι χωρα υψηλού κινδύνου για την ειρήνη στα Βαλκάνια , αφ’ενός λόγω της τουρκικής επιρροής της και αφ’ετέρου
λόγω του Κοσσυφοπεδίου , το οποίον είναι πολύ πιθανό να δώσει το έναυσμα για πολεμική αναμέτρηση στην περιοχή με τη Σερβία αρχικώς , η οποία αν συμβεί θα
εμπλέξει πιθανώς και την Ελλάδα σ’αυτήν. Προς το παρόν το μόνο που ενδιαφέρει την
Αλβανία στις σχέσεις της με την Ελλάδα , είναι η επίσημη αποστολή λαθρομεταναστών
στην Ελλάδα με άμεσο σκοπό , την ανόρθωση της διαλυμένης αλβανικής οικονομίας
και με απώτερο σκοπό τη δημιουργία «αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα».

Αυτός είναι ο λόγος της συστηματικής αποστολής τους στην Ελλάδα . Δεν συνετίσθηκε δηλαδή η ελληνική διοίκηση από το τρανό παράδειγμα της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία του παρελθόντος και της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης του παρόντος . Εν ολίγοις , καλύτερο σύμμαχο από την Ελλάδα για την άσκηση της επεκτατικής πολιτικής σε βάρος της ακεραιότητάς της από τους γείτονές της , ούτε στα πιό τολμηρά τους όνειρα δεν θα μπορούσαν να φαντασθούν οι διπλωματίες της Τουρκίας , της Αλβανίας και των Σκοπίων. Η δε Αλβανία λόγω ειδικών συνθηκών καιροφυλακτεί να χτυπήσει την Ελλάδα εκ των νώτων στην πρώτη ευκαιρία . Γι’αυτό πρέπει η Ελλάδα να έχει έτοιμο σχέδιο αντιμετώπισης αυτής της απειλής από την όμορη , αλλά εχθρική αυτή χώρα . Οι χώρες που έχουν μακροπρόθεσμα αμοιβαία συμφέροντα με την Ελλάδα έναντι του κοινού εχθρού που είναι η Τουρκία , ασχέτως αν τους παριστάνει τώρα τον φίλο λόγω της ιεράρχησης των στόχων της , είναι αναμφισβητήτως η Βουλγαρία , η Σερβία και η Ρουμανία , οι οποίες μαζί με κάποιες αραβικές , αλλά και κάποιων άλλων της τέως Σοβιετικής Ενωσης , βρίσκονται στο στόχαστρο της αδηφάγου τουρκικής επεκτατικής εξωτερικής πολιτικής , που με την αμέριστη βοήθεια των Η.Π.Α. αποσκοπεί στην ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Υψηλής Πύλης της !…

Πρέπει λοιπόν η Ελλάδα , ξέχωρα από τις μέχρι τώρα συμμαχίες της να δημιουργήσει
κοινό αμυντικό μέτωπο με αυτές τις χώρες . Επειδή δε οι διάφοροι φωστήρες θα είπουν ότι η μόνη συμφέρουσα για την Ελλάδα συμμαχία είναι το ΝΑΤΟ, επισημαίνουμε το
γεγονός ότι η Τουρκία που ασκεί την επεκτατική της πολιτική ελέω των Η.Π.Α. και του Ν.Α.Τ.Ο., έχει και άλλες συμμαχίες εκτός ΝΑΤΟ. Ακόμα και με την τέως Σοβιετική
Ενωση , χρονολογούμενες από την εποχή του ψυχρού πολέμου, τότε δηλαδή που κορόϊδευε τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ για να της χορηγούν αφειδώς βοήθεια εναντιον της Ελλαδος , ενώ από την άλλη πλευρά σύναπτε διάφορα σύμφωνα μη επίθεσης με τους Σοβιετικούς , από τους οποίους έπαιρνε επίσης μεγάλη βοήθεια . Το ίδιο είχε κάνει παλαιότερα και με τον Χίτλερ !… Δεν θα επεκταθώ άλλο επ’αυτού αλλά θα επισημάνω τα εξής :

«Ο κανόνας είναι ότι οι συνεχείς υποχωρήσεις οδηγούν σε παραχωρήσεις .
Επίσης η διστακτικότητα και η αναποφασιστικότητα , δημιουργούν παρανοήσεις
ότι υπάρχει αδυναμία και τελικώς καταλήγουν σε συγκρούσεις».

Φ.Π. Ανδρεας Γουλας {Συγγραφεας Ιστορικος}