Πολλά τα περιστατικά που δείχνει η τηλεόραση,
κατά θηλέων θυμάτων έμφυλης βίας, μετά πολλαπλών σχολίων, ως και μέτρων προφύλαξης ή διαφυγής αυτών, μέχρι και την άφιξη της πάντοτε αργοπορημένης, αφού πάντα φτάνει τελευταία, αν φτάσει, αστυνομικής προστασίας.
Δηλαδή την γρήγορη, και την πιο ουσιαστική προστασία της σωματικής τους ακεραιότητας ως και της ζωής τους ακόμα, την έχουν στα χέρια τους, μόνον τα θύματα.
Αυτά είναι και τα μόνα που και μπορούν, και οφείλουν να διαγνώσουν τα πάντα, και πάντα ενωρίς πριν συντροφευτούν ή συντροφέψουν, μόνον ούσες βέβαιες με ποιον θα πάνε να τα «μπλέξουν» και, σπανίως, αντιστρόφως.
Και ποτέ μέσω των πάμπολλων περιστατικών μέσω ηλεκτρονικών συνεντεύξεων με τελευταίο θύμα μία (την) δωδεκάχρονη
Αν πρόσεχαν λίγο περισσότερο, θα είχαν αποσοβηθεί πολλά, αν όχι όλα, αφού παιδιά στα συντροφεμένα ζευγάρια, δεν υπάρχουν. Δεν φταίει πάντα ο…. ή και ο κάθε ο…
Φταίνε και τα ίδια τα θύματα, που ανέχονται το «πταισμα» και δεν κόβουν τη γάγγραινα από τη ρίζα…