Με αφορμή το μέγα θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ, νιώθω την ανάγκη να καταθέσω σκέψεις και προτάσεις, που με ιδιότητα βουλευτού και υφυπουργού υπερασπίσθηκα ως ζωτικά για την ελληνική γεωργία.
Από έφηβος είχα τοποθέτηση ελληνοκεντρική και ανάπτυξης ισχυρών δεσμών με τις ΗΠΑ θεωρώντας τον προσανατολισμό της ΕΕ ευλογία και κατάρα. Όπως και κάθε συμμαχία που θα προκύπτει στο μέλλον( Αραβικός κόσμος, Ρωσία, Ισραήλ κ·ά.). Το πρόταγμά μου για την ισχυροποίηση της χώρας ήταν σταθερά η άσκηση Υπαιθροκεντρικής Πολιτικής. Εδραιωμένη στη γεωστρατηγική θέση της χώρας και στην εδαφοκλιματική συνθήκη που την καθιστά προτεραιότητα για πανίσχυρο Γεωργοδιατροφικό τομέα. Η αυτονόητη ικανότητα του πολιτικού συστήματος σε μέσο επίπεδο θα δικαίωνε την θέση μου.
Αφού όμως βρεθήκαμε στην ΕΕ με γρήγορη σχετικώς ένταξη, είναι απαράδεκτο το ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν κατανόησε τις αυτονόητες υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ό,τι καλό συνέβαινε γινόταν προσπάθεια να φανεί ότι οι εγχώριοι πολιτικοί το έκαναν και ότι κακό το χρέωναν στην ΕΕ. Η έκπτωση του ελληνότροπου αξιακού συστήματος ζωής οδήγησε σε αναίτιες συγκρούσεις, σε διαχείριση, σε απραξία και διαφθορά. Η ΕΕ με τις ΚΓΠ (Κοινή Γεωργική Πολιτική) προνόησε για τον μετασχηματισμό του γεωργικού χώρου με το ιστορικό πρότυπο. Δηλαδή δικαιώματα επιδοτήσεων που θεσπίστηκαν να συνιστούν ιδιοκτησία κληρονομούμενη. Όταν όμως φθάσαμε αισίως στο 2000, η πρόκληση για αλλαγή σε περιφερειακό πρότυπο σταδιακώς «φώναζε» για όσους γνώριζαν. Η ΚΓΠ του 2007-20013 (συν 2) έπρεπε να προβλέπει τουλάχιστον 50% περιφερειακό πρότυπο, δηλαδή οι επιδοτήσεις σε όσους είναι γεωργοί και καλλιεργούν. Το 2004 ως βουλευτής αντέδρασα σθεναρά , αλλά δυστυχώς ακολουθήθηκε η διαπραγμάτευση που είχε δρομολογήσει το ΠΑΣΟΚ.
Οι παθογένειες και η βήμα-βήμα απαξίωση της πολιτικής δεν άφηνε περιθώριο για αναδιατάξεις και ανάταξη του γεωργικού χώρου.
Προφανώς και μετά τη 2013 ΚΓΠ, επιβαλλόταν οι επιδοτήσεις να αφορούν μόνο τους κατά κύριο επάγγελμα γεωργούς και τις καλλιεργούμενες εκτάσεις. Όπως και ικανή και αναγκαία συνθήκη το πρόταγμα για έργα γεωργικών υποδομών και σύγχρονων εφαρμογών. Η εφαρμοσθείσα από την ΕΕ πολιτική ήθελε να δώσει στήριξη στους μικρούς και ανήμπορους της υπαίθρου, λαμβάνοντας σοβαρώς υπ’ όψιν τον μικρό κλήρο και την αναγκαιότητα μετασχηματισμού (γι’ αυτό και είναι ευνοημένη η χώρα μας εις ό,τι αφορά τις επιδοτήσεις).
Ως υφυπουργός, το 2008 στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας, μεσούσης της οικονομικής – επισιτιστικής κρίσεως κατήγγειλα την πολιτική της ΕΕ. Προέβλεπε αγρανάπαυση του 10% των καλλιεργουμένων εκτάσεων. Τότε ο Υπουργός Γεωργίας της Γαλλίας, ο κ. Μπαρνιέ, ακριβώς απέναντί μου σηκώθηκε όρθιος χειροκρότησε και είπε: «Επιτέλους μιλάμε και για πολιτική εδώ». Βεβαίως μου έμεινε χαραγμένη στην μνήμη μου η φράση του όταν τιμωρούνταν η Γαλλία για εθνικές πολιτικές: «Δεν πειράζει, οι Γάλλοι γεωργοί να είναι καλά». Το ΥΠΑΑΤ ως υπουργείο έχει απομειωθεί σε τραγικό επίπεδο. Έφυγαν οι δασικές υπηρεσίες ως θεμέλιο άσκησης υδρονομίας και εκτατικής κτηνοτροφίας και τόσων άλλων παραγωγικών δράσεων. Τώρα εν ονόματι της πάταξης της αναποτελεσματικότητας και της διαφθοράς, το ΥΠΑΑΤ δεν θα έχει οργανισμό πληρωμών.
Αντί θεραπείας, κατάργηση και αποκοπή. Η ΑΑΔΕ δεν ανήκει στο δημόσιο ως αρχή. Χάνουμε μόνοι μας πυλώνες άσκησης εθνικής πολιτικής και δεν προχωράμε στην αναγκαία θέσπιση Πετφερειακών Κυβερνήσεων προς τούτο.
Η ύπαιθρος χώρα θεωρείται καταραμένος τόπος, παρά τις διακηρύξεις και την υποκριτική υποσχεσιολογία. Ο σχεδιασμός και η αποφασιστικότητα για υλοποίηση πολιτικών θα δώσει τις λύσεις στο ζήτημα και όχι η διαχείριση. Η ισχυρότερη παράμετρος στην γεωργία είναι το κόστος παραγωγής και εμείς κατασκευάζουμε φωτοβολταϊκά σε αγρούς, χωρίς να προηγείται ο αγρότης ή κτηνοτρόφος. Η εξυγίανση στις δημόσιες υπηρεσίες (όπως ο ΟΠΕΚΕΠΕ) είναι πλέον διαχρονικό ζητούμενο. Τις λύσεις στο ζήτημα θα δώσουν οι πολιτικές. Εξαγοράζονται αστυνομικοί, εφοριακοί, τελωνειακοί, γιατροί, δικαστικοί, κ.ά, αλλά δεν διανοείται κάποιος να τους καταργήσει. Η ιστορία πληγωμένη και γονατισμένη σέρνεται. Δύσμοιρη, έρμη, παντέρμη ύπαιθρος… Η Πατρίδα λυπημένη δακρύζει. Ως πότε..