«Στην Ελλάδα -και στην Κύπρο- είναι επικίνδυνο να είσαι Έλληνας και να υπερασπίζεσαι τις ελληνικές αξίες
Όταν το κάνεις, διώκεσαι ανηλεώς, βάλλεσαι. Ωστόσο έχουμε χρέος να το κάνουμε. Αλλιώς, πώς το σκοτάδι θα γίνει φως;»
Σάββας Ιακωβιδης απο το simerini.sigmalive.com
Ο Γιάννης Σμαραγδής είναι ένας διεθνώς καταξιωμένος και δημοφιλής Έλληνας σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και σπούδασε σκηνοθεσία στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Στο κινηματογραφικό στερέωμα εμφανίστηκε το 1972 με μια μικρού μήκους ταινία, με τίτλο: «Δυο τρία πράγματα». Η ταινία του, «Ελ Γκρέκο» (2007), τιμήθηκε με οκτώ βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και σημείωσε πρωτοφανή εμπορική επιτυχία. Έχει διδάξει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στις 21 Οκτωβρίου 2024 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών.
Στις 25 Δεκεμβρίου θα προβληθεί στους κινηματογράφους στην Ελλάδα, η πολυαναμενόμενη ταινία του, «Καποδίστριας», για τον πρώτο Κυβερνήτη της, Ιωάννη Καποδίστρια. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ιστορικό, Γεώργιο Σύρο, για την ιστοσελίδα «Thenewspaper» (14/11/2025), ο Σμαραγδής είπε πολλά σημαντικά και πικρά πράγματα για τα φοβερά εμπόδια που συνάντησε για την υλοποίηση της ταινίας του, για τους Έλληνες και τον Ελληνισμό.
Κατήγγειλε ότι με σχέδιο εμποδίζεται η δημιουργία ταινιών για την ελληνική Ιστορία και τον Πολιτισμό, ενώ περίεργες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις χρηματοδοτούνται από τον Σόρος για να προάγουν τηλεοπτικά και κινηματογραφικά σκουπίδια και την woke ατζέντα. Προσθέτει:
«Οι σοβαροί Ευρωπαίοι θεωρούν τον ελληνικό ως μήτρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Δίχως τις ελληνικές αξίες, δεν υπάρχει Ευρώπη
Αυτές τις αξίες υπερασπίζομαι και αυτά τα κέντρα προσπαθούν ν’ αποδομήσουν έργα όπως τα δικά μου. Τα απαξιώνουν. Χτυπώντας, όμως, μια ταινία, όπως τον ‘‘Καποδίστρια’’ είναι σαν να προειδοποιούν τους νεότερους κινηματογραφιστές: ‘‘Μην επιχειρήσετε να κάνετε ταινίες με αυτό το περιεχόμενο, διότι θα βρείτε τις δυσκολίες που βρήκε ο Σμαραγδής. Κάντε τις ταινίες που θέλουμε εμείς’’. Δηλαδή woke ατζέντα, ‘‘προσφυγικά δράματα’’, μιζέρια και κυρίως ταινίες που προάγουν αντί της ομορφιάς, την ασχήμια και το σκοτάδι. Αντιθέτως, η Ελλάδα είναι η χώρα του φωτός».
Ο Σμαραγδής προέβη και σε μια σοβαρή καταγγελία. Απείλησαν να τον σκοτώσουν αν έκανε την ταινία για τον Καποδίστρια. Πρόκειται για μια ομάδα, είπε, «που χρηματοδοτείται από αμφιλεγόμενα κέντρα. Αυτή η ομάδα με απείλησε ότι θα με σκοτώσει. Παραιτήθηκα (από καθηγητής στο Πάντειο), αφού κατέθεσα την απειλή κατά της ζωής μου σε πέντε πρόσωπα, ένα εκ των οποίων είναι ο Καθηγητής και πρώην Πρύτανης, Γιώργης Κοντογιώργης. Αν με σκοτώσουν, ποιοι θα ήταν οι ηθικοί αυτουργοί; Εκεί κατάλαβα ότι τα ελληνικά Πανεπιστήμια δεν είναι ελληνικά.
»Σ’ αυτήν την Ελλάδα ζούμε. Σε μια Ελλάδα όπου είναι επικίνδυνο να είσαι Έλληνας. Όμως κατάγομαι απ’ τον Ψηλορείτη. Εκεί δεν πάτησε Τούρκος, θα πατήσουν τα δήθεν αυτά προοδευτικά ανθρωπάκια των ξένων ισοπεδωτικών κύκλων; Η Ελλάδα επέζησε λόγω μιας σειράς διαδοχικών θαυμάτων, ακριβώς γιατί έχει μεγάλο ιστορικό και πολιτιστικό βάθος».
Ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε πει πως «Ελληνικόν Έθνος υπήρχε, υπάρχει και δεν κατέπεσεν ποτέ». Σ’ ερώτηση του Γ. Σύρου αν υφίσταται η ελληνική ιστορική διαχρονία, ο Σμαραγδής απάντησε: «Ο Ελληνισμός συνιστά μια διαιώνια αλυσίδα 5000 ετών. Στο αίμα μας κυλάει ο Όμηρος. Ο Ελληνισμός έχει μια μοναδική διαχρονικότητα». Μετά την προβολή αποσπάσματος της ταινίας για τον Καποδίστρια, υπήρξαν αντιδράσεις από διάφορους κύκλους. Ο Σμαραγδής επισήμανε:
«Κάνω μια ταινία για να δείξω το χρώμα της ψυχής του Καποδίστρια, που το έχει ανάγκη η ψυχή των ανθρώπων. Οι άνθρωποι της Τέχνης δεν αντιγράφουμε την πραγματικότητα. Την αναπλάθουμε και την εξυψώνουμε σε άλλες σφαίρες (…). Η Τέχνη εξυπηρετεί άλλο σκοπό. Συνομιλεί με την ψυχή, αρκεί η Τέχνη να είναι αγαθή. Οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι οι εκφραστές της εθνικής ψυχής. Ο Πολιτισμός μας είναι το πυρηνικό όπλο των Ελλήνων».
Στην Ελλάδα, όπως και στην Κύπρο, δεν έχει πλήρως συνειδητοποιηθεί η σημασία και η τεράστια δύναμη της πολιτιστικής διπλωματίας
Ο Σμαραγδής υπογραμμίζει: «Ο Ελληνισμός πέτυχε ως έθνος και απέτυχε ως κράτος. Είμαστε λαός-οδηγός και στους καιρούς μας έχουμε καταλήξει να είμαστε λαός μιμητών». Τι ήταν, λοιπόν, ο Καποδίστριας;
«Αν μπορούσα να κάνω τον Καποδίστρια ό,τι εγώ θέλω, τότε τα πάντα θα προχωρούσαν σύντομα και ευνοϊκά… Όμως, για να ειπώ την αλήθεια, αυτός είναι ένας έντιμος και πολύ χρήσιμος άνθρωπος, ενώ εγώ; ‘‘…Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος, και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας!’’ – ΜΕΤΕΡΝΙΧ».
«Μοναδικό και άσβεστο πάθος του Καποδίστρια ήταν η απελευθέρωση της Ελλάδος, χωρίς να υπολογίζει καθόλου τις συνέπειες για τον εαυτό του». – Χ. ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ
«Ο ενάρετος ανήρ… όστις εθυσίασε το παν διά την πατρίδα του, απέθανε θύμα ιδιαιτέρας εκδικήσεως (…). Ο θάνατος του Κυβερνήτου είναι συμφορά διά την Ελλάδα. Είναι δυστύχημα ευρωπαϊκόν, δεν φοβούμαι να το είπω… Το λέγω με διπλήν θλίψιν, ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του». – ΕΫΝΑΡΔΟΣ
«Ο Καποδίστριας ένιωθε άνετα και ελεύθερα στον διπλωματικό κόσμο των αρχών του 19ου αιώνα. Βρισκόταν στην πιο υψηλή εκτίμηση όλων εκείνων των πολιτικών, των οποίων η γνώμη βάρυνε ως η μόνη έγκυρη στην Ευρώπη. Και, ακόμη, πολλοί τον θεωρούσαν υπόδειγμα, πρότυπο της τελειότητος της διπλωματίας» (Duc de Broglie).
Γιάννης Σμαραγδής: «Ο Καποδίστριας εκπροσωπούσε το Φως
Ήταν μια ανώτερη οντότητα και ένα πρόσωπο – οδηγός. Έρχεται από το παρελθόν και βαδίζει προς το μέλλον. Αφού βρέθηκε ένα πρόσωπο σαν τον Καποδίστρια στο πρόσφατο παρελθόν, θα ξαναβρεθεί στο μέλλον. Δεν ξεκινάμε απ’ το μηδέν». Οκτώ χρόνια ο Σμαραγδής προσπαθούσε να κάνει την ταινία για τον Καποδίστρια. Ποιοι τον πολέμησαν; Λέγει:
«Οι κλίκες, οι φατρίες. Μία εξ αυτών είναι αυτή του Ελληνικού Κινηματογράφου που ελέγχεται μέσω χρηματοδότησης από ΜΚΟ και τον Σόρος. Μιλάμε για ανθρώπους του Κολωνακίου και των βορείων προαστίων. Σε τέτοιες περιπτώσεις αναφερόταν ο Καποδίστριας όταν μιλούσε για ‘‘φιλήκοους των ξένων’’. Δηλαδή προδότες. Έχουν ρόλο διαβρωτικό και εμποδίζουν ό,τι ενισχύει την εθνική συνείδηση». Καταλήγει στη συνέντευξή του:
«Στην Ελλάδα είναι επικίνδυνο να είσαι Έλληνας και να υπερασπίζεσαι τις ελληνικές αξίες. Όταν το κάνεις, διώκεσαι ανηλεώς, βάλλεσαι. Ωστόσο έχουμε χρέος να το κάνουμε. Αλλιώς, πώς το σκοτάδι θα γίνει φως;». Στην κατεχόμενη Κύπρο, η κατάσταση είναι απείρως χειρότερη. Να είσαι Έλληνας, να είσαι υπερήφανος γι’ αυτήν τη μοναδική καταγωγή, σε στιγματίζουν ως εθνικιστή, σοβινιστή, ρατσιστή, ακραίο και περιθωριακό. Όμως, «εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους»!