Η διαπίστωση ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στην Ελλάδα είναι πλέον βεβαιότητα
Παρατηρούμε τη βία των ανηλίκων, και ειδικότερα την ενδοσχολική βία, να γιγαντώνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς.
Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Δυστυχώς, παρά την ένταση του φαινομένου, κανένας από τους υπεύθυνους φορείς – ούτε το κράτος, ούτε η εκπαιδευτική κοινότητα, ούτε πρωτίστως οι ίδιες οι οικογένειες – δεν δείχνει να ευαισθητοποιείται επαρκώς.
Το πρόσφατο περιστατικό, όπου ένα 14χρονο κορίτσι δέχθηκε δύο μαχαιριές από μια 16χρονη, αναδεικνύει το μέγεθος του κινδύνου. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, η ζωή του θύματος σώθηκε καθαρά από τύχη. Εάν δεν είχε προστατεύσει την κοιλιακή χώρα με το χέρι της, σήμερα ενδεχομένως να θρηνούσαμε ένα νεκρό παιδί.
Εικόνες, αναφορές και δημοσιεύματα φέρνουν συνεχώς στο φως περιστατικά όπου παιδιά, ακόμα και ηλικίας 11 και 12 ετών, εμπλέκονται σε καβγάδες με σπασμένα μέλη και μαχαιρώματα.
Το πλέον θλιβερό είναι η απάθεια των παρευρισκομένων: άλλα παιδιά βιντεοσκοπούν τα επεισόδια και αστειεύονται, αντί να παρέμβουν για να τα σταματήσουν. Η σύγχρονη κοινωνία φαίνεται να έχει οδηγήσει τους νέους σε απρόσωπες συμπεριφορές, αποδυναμώνοντας τις έννοιες της φιλίας και της συντροφικότητας.
Ίσως η επαναφορά της ομοιόμορφης σχολικής ενδυμασίας (στολής) να λειτουργήσει ως τροχοπέδη σε τέτοια φαινόμενα. Ωστόσο, ένα τέτοιο μέτρο πρέπει να συνοδεύεται απαραίτητα από τη σωστή νουθεσία και καθοδήγηση εκ μέρους των οικογενειών και των εκπαιδευτικών.
Δεν υπάρχει πλέον χρόνος για αναμονή
Η πολιτεία οφείλει να αναλάβει δράση άμεσα. Τι περιμένει; Να θρηνήσουμε θύματα για να δικαιολογήσει τη λήψη αποφάσεων, λέγοντας ότι τα παιδιά «θυσιάστηκαν» για να δημιουργηθούν καλύτερα σχολεία; Το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να λάβει οριστικές αποφάσεις ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, χωρίς περαιτέρω αναβολές.