Ήταν 25 προς 26 Δεκέμβρη 1991 όταν η κόκκινη σημαία έπαψε να κυματίζει στο Κρεμλίνο μετά από 74 χρόνια.
Απο το eleftherostypos.gr
Η συνάντησή του με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αποτέλεσε ένα κομβικό σημείο για την ελληνική εξωτερική πολιτική, αλλά και ένα ορόσημο για την ευρωπαϊκή οικογένεια.
Ενα χρόνο πριν, ο ηγέτης της ΕΣΣΔ είχε τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρήνης για τις προσπάθειες προσέγγισής του με τη Δύση και λίγες εβδομάδες αργότερα θα βρισκόταν αντιμέτωπος με πραξικόπημα για την ανατροπή του. Την ταραχώδη εκείνη περίοδο, ο Γκορμπατσόφ αναζητούσε τη στήριξη του διεθνούς περιβάλλοντος ώστε να κάνει όσο το δυνατόν πιο ομαλά τη μετάβαση στη νέα εποχή, καθώς έβλεπε να καταρρέουν οι χώρες-δορυφόροι της ΕΣΣΔ και να δημιουργείται εκρηκτικό κλίμα στα Βαλκάνια, με τη Γιουγκοσλαβία υπό διάλυση.
Ο Μητσοτάκης, με τη διορατικότητα που τον χαρακτήριζε, φρόντισε να κάνει διακριτή τη θέση της Ελλάδας σε ένα ρευστό διεθνές τοπίο και να ενισχύσει το ρόλο της χώρας ως παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή.
Ανάμεσα σε αυτά που κατάφερε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν να συσφίξει τους θεσμούς της Ορθοδοξίας με το Πατριαρχείο Μόσχας και να αναπτύξει τις εμπορικές σχέσεις, κάτι που διατηρήθηκε και από τον διάδοχο του Γκορμπατσόφ, τον Γιέλτσιν. Τον Αύγουστο του 1991 εκδηλώθηκε το πραξικόπημα που απέτυχε, αλλά λειτούργησε ως επιταχυντής για τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ανακοίνωσε την παραίτησή του από το αξίωμα του προέδρου της ΕΣΣΔ.
Οι σχέσεις, όμως, του Γκορμπατσόφ με την Ελλάδα δεν διακόπηκαν. Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1993, ο τελευταίος πρόεδρος της ΕΣΣΔ αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου. Ο έπαινος εκφωνήθηκε από τον καθηγητή του τμήματος, Θ. Χριστοδουλίδη, και τον επίτιμο διδάκτορα του τμήματος, Χανς Ντίτριχ Γκένσερ, πρώην υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας.