Σύμφωνα με την ανθρωπική αρχή “το σύμπαν έχει ακριβώς τις κατάλληλες συνθήκες για τη ζωή κάτι που σημαίνει ότι σχεδιάστηκε ειδικά για εμάς” (βλ. περισσότερα για την ανθρωπική αρχή).
Σε συνέχεια λοιπόν της προηγούμενης ανάρτησης (ανθρωπική πολιτική) σκεφτόμουν-σήμερα, ποια είναι τα bug του συστήματος που αναιρούν την κατεύθυνση αυτή.
Το μεγαλύτερο bug λοιπόν που φαίνεται να υπάρχει είναι η μορφή της παγκοσμιοποίησης, όπως σήμερα την ξέρουμε.
Δεν είμαι κατ’ ανάγκη αντίθετος με την παγκοσμιοποίηση. Θα μπορούσε να ήταν καλή αν απλούστευε κάτι σ’ αυτόν τον Κόσμο μιας και η απλότητα (στη φιλοσοφία αλλά και τα μαθηματικά) είναι πράγματι ζητούμενο αφού: «κανείς δεν θα πρέπει να προβαίνει σε περισσότερες εικασίες από όσες είναι απαραίτητες» (βλ. σχετικά για την λεπίδα του Όκαμ).
Σύμφωνα λοιπόν με την Μαθηματική λογική αλλά και την Φιλοσοφία στα πλαίσια της αντίληψης μιας ευρύτερης Τάξης, μπορούμε να πούμε ότι εν τέλει η παγκοσμιοποίηση είναι μια επιθυμητή κατάσταση.
Αλλά ο τρόπος που αντιλαμβάνονταν ο κάθε Άνθρωπος τον Κόσμο, διαμορφώνονταν από τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά και τις ανάγκες του κάθε Τόπου. Έτσι δεν ήταν μονοσήματα ο ίδιος.
Άλλο ήτανε λοιπόν το “ευ ζην” για μένα κι άλλο για έναν Ρώσο, άλλο για έναν Γάλλο κι άλλο για έναν Κινέζο, άλλο για έναν Καναδό κι άλλο για έναν Αβορίγινο.
Στα πλαίσια όμως αυτής της σούπας-παγκοσμιοποίησης, φαίνεται πως το “ευ ζην” για όλους διαμορφώθηκε στο: να ‘χουμε πολλά γκα-φρα να την περνάμε φίνα! Έτσι, μια “γιάππικη” μορφή της-όποιας ύπαρξης και η μονοσήμαντη υποστήριξη της Αυτοκρατορίας της Αγοράς-και-μόνον (του-όποιου-χρήματος), είναι πια το μόνο ζητούμενο.
Αλλά η διαφορετικότητα είναι χαρακτηριστικό της ύπαρξης των φυσικών οργανισμών και συνάδει με την εξέλιξη των ειδών. Γι αυτό και (θεωρητικά) η βιοποικιλότητα είναι μια επιθυμητή κατάσταση.
Την πολυτέλεια αυτή, ο Άνθρωπος δεν την έχει. Οφείλει, στα πλαίσια της σούπας-παγκοσμιοποίησης, όπως αυτή-σήμερα έχει διαμορφωθεί, να ισοπεδώσει τις αντιλήψεις του, τα πολιτισμικά του χαρακτηριστικά, τις-όποιες διαθέσεις μπορεί και να έχει, έτσι ώστε να υπάρξει στα πλαίσια της Αυτοκρατορίας της Αγοράς.
Το μόνο του ενδιαφέρον (μας λεν ότι: οφείλει-να) είναι η υποστήριξη της Αυτοκρατορίας της Αγοράς, η συνέχειά της, η προστασία της και η διατήρησή της.
- Μα οι επιλογές της Αυτοκρατορίας της Αγοράς δεν συνάδουν με την ύπαρξη των Ανθρώπων (!!!) (αν π.χ. ήμουν η “Αγορά” πολύ θα ‘θελα έναν πόλεμο για να πάρω-πάλι μπρος και να ξεσκαρτάρω με τα bug που έχω μαζέψει).
- Μα οι επιλογές της Αυτοκρατορίας της Αγοράς δεν συνάδουν με την διαφορετικότητα των Ανθρώπων (δύσκολα θα επιβιώσει το-όποιο κοινωνικό κράτος σε ένα μέρος, όταν έχει έχει γίνει αποδεκτή η κατάργησή του αλλού).
- Μα οι επιλογές της Αυτοκρατορίας της Αγοράς δεν συνάδουν με την κλίμακα των Ανθρώπων (ο άνθρωπος είναι αναλώσιμο μέσο παραγωγής και κατανάλωσης, χρήσιμος ως στατιστικό στοιχείο, αλλά όχι ως οντότητα).
 |
| Κανόνας σε κλίμακα 1:20 |
Οργανικές-νέες-μικρότερες δομές, θα’ ταν η απάντηση.
- Ο προσδιορισμός των οργανικών κοινοτήτων στην Κλίμακα του Ανθρώπου (τα όρια τους στα πλαίσια μιας αειφόρου κοινοτικής δημοκρατίας) θα ήταν το αίτημα.
- Η Ύπαρξη οργανικών κοινοτήτων (ακόμα και στα πλαίσια μιας άλλου-τύπου παγκοσμιοποίησης) που θα ‘χαν την αυτάρκεια ως ζητούμενο και την αυτορύθμιση-αυτοδιάθεσή τους ως κεκτημένο, θα ‘ταν ο στόχος.
- Η Συνύπαρξη και η Αλληλεγγύη των Ανθρώπων, καθώς και η κάλυψη των πραγματικών τους αναγκών, σύμφωνα με την γνώση και την επιστήμη της εποχής, θα ήταν το επιθυμητό αποτέλεσμα.