ΑΠΟ ΤΟ ΚΩΝΙΟ ΣΤΟ ΜΠΟΖΟΝΙΟ

Γράφει ο Άναξ

Αγαπητή μου Ολυμπιάδα,

τουλάχιστον τώρα που ανακαλύψαμε το σωματίδιο του Θεού, μπορούμε να κοιμόμαστε ήρεμοι. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ κοιμάμαι ήσυχος τώρα. Έπεισα τον εαυτό μου πως όλα τα προβλήματά μου έχουν τελειώσει. Αφού ανακαλύψαμε το σωματίδιο του Θεού, τότε  μπορούμε να γίνουμε Θεοί κι από μόνοι μας.

Βέβαια, αν το δούμε πολύ αφαιρετικά, θα διαπιστώσουμε πως κάτι άλλο κρύβουν τα σημεία των καιρών.

Με το κώνιο, σκοτώσαμε τον Σωκράτη.

Σκοτώσαμε το πνεύμα και την ελεύθερη σκέψη. Σκοτώσαμε την ευκαιρία που είχαμε να συνειδητοποιήσουμε το Άπειρο.

Άρχισε να μιλάει ο κόσμος για λογική. Αν δεν βλέπεις κάτι, δεν ισχύει, κλπ.

Φυσικό κι επόμενο λοιπόν να φτάσουμε και στην επιστήμη. Την ύλη και τις απτές αποδείξεις. Τίποτα λοιπόν δεν ισχύει, αν δεν αποδυκνείεται κι επιστημονικά. Μα τότε, πώς θα μιλάμε για την ενέργεια;

Να σου λοιπόν και το μποζόνιοοοο!!!

Όμως τί έγινε στο μεταξύ;

Στο μεταξύ, είχε έρθει η θρησκεία να εξηγήσει το πώς και γιατί υπάρχει η ζωή. Έγιναν πολλές οι θρησκείες. Άρχισαν να πέφτουν νεκροί στο όνομα του διαφορετικού Θεού.

Με την ολοένα και μεγαλύτερη όμως άνθιση της επιστήμης, ήρθε κι η ρίξη. Από την μια η θρησκεία, από την άλλη η επιστήμη, μια αέναος διαμάχη για την διαχείρηση του θανάτου μας.

Τώρα όμως η επιστήμη θέλησε το κάτι παραπάνω και με συνεχείς μελέτες κι εργαστηριακά πειράματα, έφτασε λέει στο Σωματίδιο του Θεού. Τώρα μπορεί να εξηγήσει τα πάντα.

Θρησκεία – Επιστήμη : 0-1

Το Σωματίδιο του Θεού λοιπόν, θα μας αποκαλύψει τα πάντα, άρα την θρησκεία δεν την χρειαζόμαστε. Ας κάνουμε πολέμους λοιπόν στο όνομα του Θεού, μέχρι να καταλάβουν τα «μικροσωματίδια», δηλαδή εμείς, πως είναι ανώφελο να πιστεύουμε σε διαφορετικούς Θεούς κι ας πιστέψουμε στην επιστήμη που μας τα εξηγεί όλα και δεν μας βάζει να σκοτωνόμαστε με αλλοθρήσκους.

Μα ενώ τα εξηγεί όλα η επιστήμη, τα εξηγεί μέχρι να πάει παρακάτω και να αναιρέσει (όπως πολλές φορές συμβαίνει), αυτά που η ίδια έλεγε λίγο πριν. Κι όταν πια δεν θα υπάρχει βάση, τότε όλα τα «μικροσωματίδια» θα είναι έρμαια των διαφορετικών επιταγών της επιστήμης κι έρμαια αυτών που την χρηματοδοτούν, άρα αυτών που ιδιοτικωποίησαν την έρευνα. Κι όλοι ξέρουμε ποιοί είναι αυτοί.

Αυτό που δεν εξηγεί όμως και δεν μπορεί να εξηγήσει νομοτελειακά η επιστήμη, είναι αυτό που άπτεται της άπειρης υπόστασής μας. Αυτό συμβαίνει κι αποδυκνείεται και μαθηματικά.

Στα μαθηματικά, θυμάμαι, μας έλεγε ο καθηγητής, πως υπάρχει το άπειρο και το πεπερασμένο. Μπορούμε να κάνουμε μαθηματικές πράξεις, χρησιμοποιώντας το σύμβολο που αντιστοιχεί στο άπειρο, αλλά δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε, διότι ο εγκέφαλός μας είναι πεπερασμένος. Μπορεί λοιπόν ο ανθρώπινος εγκέφαλος, έτσι απλά επειδή σκέφτεται χρησιμοποιώντας την λογική του, να αποκτήσει πρόσβαση στο άπειρο;

Σαφώς κι όχι. Αυτό δεν γίνεται και σαν παράδειγμα, μπορούμε να το παρομοιάσουμε σαν να προσπαθεί κάποιος να μάθει σ’ ένα χρυσόψαρο την προπαίδεια. Άτοπον. Το πεπερασμένο είναι μέρος του απείρου και πηγάζει εξ αυτού κι εμπεριέχεται σε αυτό. Δεν δύναται επομένως το μερικό υποσύνολο να εξηγεί πλήρως το όλον, παρά μόνον πτυχές του.

Αυτό, μπορεί να μας το εξηγήσει μόνον το Άπειρο κι άπειρο είναι μόνο το Άκτιστο. Το Θείον.

Μην τσιμπάτε.

Αγρυπνείτε.