Η ΕΕ περιπαίζει την κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ψυχρολουσία σε επίπεδο εντυπώσεων για τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη αποτέλεσε η προσωρινή αδυναμία του Eurogroup τη νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη να αποφασίσει για την εκταμίευση της διαβόητης δόσης του δανείου προς την Ελλάδα. Οι ηγέτες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ έπεσαν θύματα της υπερβολικής αισιοδοξίας που οι ίδιοι καλλιέργησαν. Κακώς όμως εμφανίζουν σημάδια πανικού.
Την ερχόμενη Δευτέρα πιθανότατα θα αποφασίσουν να δώσουν τα 31,5 δισεκατομμύρια ευρώ και μάλιστα μέσα στον Δεκέμβριο. Θα τα έχουν ήδη καθυστερήσει άλλωστε περίπου έξι μήνες. Αρκετό χρονικό διάστημα δηλαδή για να διαμορφώσουν έτσι το πλαίσιο ώστε και να μην πάει ούτε ένα ευρώ στην πραγματική ελληνική οικονομία και να προωθηθεί μέσω των όρων της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών ο σταδιακός αφελληνισμός του τραπεζικού συστήματος της χώρας μας. Δεν έχουν επομένως κανέναν λόγο να μη δώσουν τα λεφτά. Απλώς περιπαίζουν την ελληνική κυβέρνηση.

Αλλο είναι το πρόβλημα που προκάλεσε την εμπλοκή: η στρατηγικού χαρακτήρα σύγκρουση ΗΠΑ – Γερμανίας για το μέλλον του ευρώ. Οι Αμερικανοί, καλυπτόμενοι πίσω από το ΔΝΤ και αξιοποιώντας το εξόφθαλμα μη βιώσιμο ελληνικό δημόσιο χρέος, επιδιώκουν να εξαναγκάσουν τους Γερμανούς να δεχτούν τη διαγραφή μέρους των χρημάτων που οφείλει η Ελλάδα στην ΕΚΤ και στα κράτη της Ευρωζώνης. Αν πετύχουν κάτι τέτοιο, το Βερολίνο θα υποστεί ισχυρότατο οικονομικό πλήγμα, αφού θα είναι εκόν – άκον υποχρεωμένο να προχωρεί στη διαγραφή μέρους του χρέους οποιασδήποτε χώρας της Ευρωζώνης θα συσσωρεύσει χρέος μη βιώσιμο.

Αν λογαριάσει κανείς ότι η Ιταλία ήδη το 2011 είχε βάσει των στοιχείων της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας δημόσιο χρέος που ανερχόταν στο 120% του ΑΕΠ, ενώ Ιρλανδία και Πορτογαλία 108% του ΑΕΠ τους, συνειδητοποιεί καλύτερα πόσο επικίνδυνο μπορεί να καταστεί ταχύτατα για τα οικονομικά της Γερμανίας το εν λόγω πρόβλημα.

Μελέτες που έχουν γίνει από γερμανικά ινστιτούτα -τα οποία όμως αντιτίθενται στη διαγραφή μέρους του χρέους κρατών που παραμένουν στην Ευρωζώνη, άρα ενδεχομένως τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουν να είναι προκατειλημμένα- ανεβάζουν το πιθανό κόστος για τη Γερμανία από μερικές διαγραφές του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Ιταλίας έως και στα… 700 δισεκατομμύρια ευρώ! Το ποσό είναι προφανώς κολοσσιαίο, άρα μια τέτοια πολιτική πολύ δύσκολα μπορεί να επιλεγεί από τη γερμανική πολιτική ηγεσία.

Η γερμανική γραμμή βρίσκεται σε ριζική διάσταση με την αμερικανική, η οποία θέλει ουσιαστικά να γονατίσει οικονομικά τους Γερμανούς βάζοντάς τους να πληρώσουν τρελά ποσά για τη διάσωση του ευρώ.

Το Βερολίνο επιδιώκει δύο πράγματα: Πρώτον, να ελαφρύνει προσωρινά το χρέος με ημίμετρα περιορισμένης εμβέλειας. Δεύτερον και σημαντικότερο να επιβάλει μια σειρά θεσμικών μέτρων ελέγχου από ξένους των διαδικασιών αποπληρωμής του δημόσιου χρέους, αυτοματοποιημένης επιβάρυνσης του ελληνικού λαού για κάθε απόκλιση από τους στόχους των εξόδων της κυβέρνησης ή ακόμη και των… δήμων (!) φορολογικής λεηλασίας όλου του ελληνικού πληθυσμού κ.λπ. Εν γένει η φιλοσοφία της γερμανικής πολιτικής αποσκοπεί στο να περιέλθει σταδιακά ο έλεγχος της οικονομικής πολιτικής όλων των κρατών της Ευρωζώνης στους Γερμανούς υπό το φύλλο συκής της ΕΕ και των μηχανισμών της, ώστε να είναι αδύνατον πλέον οι υποτελείς χώρες να δημιουργούν χρέη ή να έχουν ελλείμματα. Αυτή η πολιτική θα προκαλεί ατελείωτη δυστυχία και μιζέρια στους λαούς, αλλά φυσικά αυτό αφήνει αδιάφορους τους Γερμανούς.
ethnos.gr