γράφει ο Begar
Σήμερα, μέσα στην παραζάλη μου, λόγω του λυπηρού γεγονότος, που ανέφερα σε προηγούμενη δημοσίευση, μου ήρθε στο μυαλό μια σκέψη: Ο θάνατος, μακριά από μας, είναι κάτι από το οποίο κανένας δεν θα γλιτώσει, αλλά δεν έρχεται πάντοτε εκεί που εμείς τον περιμένουμε. Ενίοτε μπορεί να μας αιφνιδιάσει.
Και πάω αμέσως στο ψητό.
Ας υποθέσουμε ότι το πρόσωπο Α είναι χρεωμένο σε τράπεζες και τυχαίνει να έχει κάποιο ακίνητο. Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι ο (Α) πεθαίνει αιφνιδιαστικά, χωρίς να έχει κάνει διαθήκη.
Μετά τις κηδείες και τα κλάματα, η οικογένειά του θα έρθει αντιμέτωπη με τη σκληρή
πραγματικότητα. Δηλαδή, κάποια στιγμή θα κληθεί να κάνει αποδοχή ή άρνηση κληρονομιάς, για την περιουσία του θανόντος.
Τις περισσότερες φορές, τα παιδιά, που κληρονομούν, έχουν άγνοια για τα χρέη των γονέων, οπότε αβίαστα προχωρούν σε αποδοχή της κληρονομιάς, δίχως να γνωρίζουν ότι μπορεί να υπάρχουν χρέη, τα οποία θα βαρύνουν τα ίδια.
Παρά το γεγονός ότι υπάρχει απόφαση του Αρείου Πάγου (1579/2010), καλό θα είναι, εμείς ως γονείς, να έχουμε φροντίσει εκ των προτέρων, να έχουμε λάβει τα μέτρα μας.
Μια καλή λύση είναι να έχουμε κάνει διαθήκη. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, όταν ο θανών έχει συντάξει διαθήκη, πριν από κάθε διαδικασία, ο συμβολαιογράφος καλεί τα πρόσωπα, που αναφέρονται ως δικαιούχοι ή έχουν έννομο συμφέρον και τους ενημερώνει για το περιεχόμενό της.
Αν λοιπόν κάποιος χρωστάει ποσά πολλαπλάσια από την αξία της περιουσίας του, καλό θα είναι να το γράψει στη διαθήκη του, προειδοποιώντας γι” αυτό τους πιθανούς κληρονόμους και προτρέποντάς τους να αρνηθούν την κληρονομιά. Αυτό θα τους γλιτώσει από άσκοπη ταλαιπωρία, χαρτούρα και πιθανά δικαστικά έξοδα.
Με λίγα λόγια, επειδή όλοι οι γονείς προσπαθούμε να κρύψουμε την κακή οικονομική κατάστασή μας από τα παιδιά μας, καλό θα είναι, με τη μέθοδο της διαθήκης, να τα προφυλάξουμε από τις αμαρτίες μας.
http://www.daneiakartes.info/7pp