Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας
Πριν λίγες μέρες, η Moody’s μείωσε την πιστοληπτική ικανότητα της Γαλλίας κατά μια βαθμίδα. Ακολουθώντας την S & P’s, που επίσης προέβη σε ανάλογη υποβάθμιση στις αρχές του έτους, η Γαλλία είδε τον εαυτό της να «κατρακυλά» από την κατηγορία ΑΑΑ στην κατηγορία ΑΑ1 (μόνο η Fitch διατηρεί την κλίμακα στο ΑΑΑ). Μια από τις επιδράσεις αυτής της υποβάθμισης σχετίζεται ευθέως με την χώρα μας. Όσο και να διαφωνούν Μέρκελ και ΔΝΤ, η εν λόγω υποβάθμιση εξαναγκάζει όλες τις πλευρές να κλείσουν – το «συντομότερο» δυνατό – την συμφωνία για το Ελληνικό χρέος. Με άλλα λόγια, το Eurogroup πρέπει να δράσει ταχέως και να δώσει άμεσα το «πράσινο φως» της δόσης για την Ελλάδα.
Διαφορετικά, η καταστρεπτική διάχυση της κρίσης στην «καρδιά» της Ευρώπης είναι πολύ κοντά. Πέρα από το γεγονός ότι η εν λόγω υποβάθμιση θα επηρεάσει τις αξιολογήσεις των μηχανισμών διάσωσης της Ευρωζώνης (EFSF και ESM), το γεγονός της υποβάθμισης δείχνει ότι η Γερμανία κινείται πλέον απροσχημάτιστα μέσα στο ευρύτερο παιχνίδι της ευρύτερης γεωπολιτικής ισχύος (πανευρωπαϊκά). Αναβαθμίζοντας ως «αντίβαρο στο Νότο» την Πολωνία (πχ., το πρόσφατο δισέλιδο στην Μοντ), όσο ομοίως και το «Γκρουπ των Βορείων», η Γερμανία έμμεσα υποβαθμίζει και τον κάποτε παντοδύναμο «Γαλλογερμανικό άξονα», προς δικό της αυστηρά όφελος.
Μάλιστα δε, το πρόσφατο δημοσίευμα του Economist, που χαρακτηρίζει τη Γαλλία ως την «ωρολογιακή βόμβα» στον πυρήνα της Ευρώπης, ήρθε σαν ένα είδος «πολιορκητικού κριού» για την ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη (και σε πυρηνικά όπλα) της Γηραιάς Ηπείρου. Ο κ. Ολάντ μάλλον «πλήρωσε» την δική του σκληρή πολιτική στάση στην Σύνοδο Κορυφής του περασμένου μήνα. Το Βερολίνο βεβαίως δεν έμεινε έκτοτε με «σταυρωμένα» χέρια, αλλά έκανε και αυτό την δική του πολιτική (αντ-)επίθεση, κάνοντας χρήση του «βολικού» δημοσιονομικού «γηπέδου». Ο κ. Σόιμπλε τόνισε σκόπιμα προς τούτο, ή απόλυτα δεικτικά, λέγοντας ότι «ο πιο σημαντικός μας εταίρος έλαβε μια μικρή προειδοποίηση», από έναν συγκεκριμένο οίκο αξιολόγησης.
Εάν τώρα σκεφτούμε ότι η Γαλλία τρέχει φέτος με δημοσιοοικονομικό έλλειμμα κοντά στο 5% του ΑΕΠ και ότι, επίσης, οι Γαλλικές τράπεζες είναι «υπερ-φορτωμένες» με Ισπανικά και Ιταλικά χρέη (πάνω από 400 δισ. ευρώ), τότε, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο εκρηκτική για την Ζώνη του Ευρώ. Δεν χωρά αμφιβολία ότι αυτή η υποβάθμιση θα πρέπει να εκληφθεί ως «καμπάνα – κίνητρο» για την Γαλλία, που θα πρέπει να κινηθεί τάχιστα στις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές. Δεν ήταν τυχαίο, ομοίως, ότι η Moody’s «είδε» και έγραψε για την Γαλλία: απώλεια της ανταγωνιστικότητάς της, ακαμψία των αγορών της και επιδείνωση της οικονομίας της. Συνεπώς, η υποβάθμιση της Γαλλίας δεν ήταν «έκπληξη» για τις αγορές, αφού οι ίδιες αντέδρασαν οριακά (το σπρεντ στα 10ετή ομόλογα παρουσίασε μικρή ανοδική τάση: από το 2,08% στο 2,12%).
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι, η διαπραγματευτική δύναμη της Γαλλίας εξασθενεί. Πλέον, ο χαρακτήρας της σημερινής κρίσης έχει αποκτήσει φανερά γεωπολιτικά δεδομένα και οφθαλμοφανή δυναμικά γνωρίσματα. Όσο η Γαλλία θα «βυθίζεται» στη δημοσιονομική κρίση, τόσο το Βερολίνο θα «ηγείται». Όσο ο Σαρκοζί παλαιότερα «ευθυγραμμιζόταν» με την Γερμανία, τόσο το Βερολίνο τότε σιωπούσε. Τώρα όμως, η πιστοληπτική υποβάθμιση της Γαλλίας είναι σχεδόν «ισοδύναμη» με την αντίστοιχη πολιτική της υποβάθμιση. Αυτό δεν είναι καλό στοιχείο (και σημάδι) για μια «επιθετική και ανυποχώρητη» κα Μέρκελ. Παραταύτα, ας δούμε τώρα – συγκυριακά – αυτή την εξέλιξη της γαλλικής υποβάθμισης ως έναν ακόμη θετικό «παράγοντα», για μια οριστική διευθέτηση στο Ελληνικό ζήτημα. ‘Η δηλαδή, στη σύντομη συλλογική απόφαση, για την συμφωνία της περιλάλητης Ελληνικής δόσης.
Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας