Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας
Η τελευταία απόφαση του Eurogroup για το Ελληνικό χρέος δεν αποτέλεσε έκπληξη. Η επόμενη μέρα βρήκε την Ευρώπη με μια Γερμανία πανίσχυρη, αφού: πρώτον, έγινε για άλλη μια φορά το δικό της, δεύτερον, δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη, τρίτον, συνεχίζει να κρατά την Ελλάδα «όμηρο» (μέχρι τις δικές της εθνικές εκλογές) και, τέλος, τέταρτον, έδειξε ότι, στην Γηραιά Ήπειρο, η ίδια εξακολουθεί να έχει το «πάνω» χέρι (πχ., μάχη με ΔΝΤ). Η επόμενη μέρα βρήκε την Ελλάδα σε μια πολύ πιο ισορροπημένη διεθνικά θέση, αφού το μέλλον της συνεχίζει να παραμένει μέσα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και το ευρώ.
Εδώ που είχαμε φτάσει ως χώρα δυστυχώς, η απόφαση των Ευρωπαίων είχε εν τέλει θετικό πρόσημο και σημασία για τον τόπο μας. Υπάρχει πλέον κάποιο σοβαρό πλαίσιο-εφαλτήριο για να πορευθούμε προς την ανάκαμψη. Φανταστείτε, διαφορετικά, το πως θα ήταν αυτή τη στιγμή η κατάσταση στον τόπο μας, με μια δήθεν Αριστερή τριτοκοσμική Κυβέρνηση, που θα εφάρμοζε μια ατυχή ακαδημαϊκή προσέγγιση τύπου έκθεσης ιδεών. Τώρα, έστω και σε αυτό το μικρό χρονικό «διάλλειμα» (από το άχθος του Ελληνικού χρέους), το «στοίχημα» της Ελλάδας είναι να αποκτήσει μια βιώσιμη ανάπτυξη. Μόνο μέσα από την ανάπτυξη η χώρα θα μπορέσει να δει μια «διευθέτηση» των συνολικών της χρεών. Η δήθεν Αριστερά του «χαβιαριού», το μόνο που πρότεινε, προτείνει και καλλιεργεί είναι η μονομέρεια και η μονοσήμαντη λογική της επιστροφής στη δραχμή.
Πια, βρισκόμαστε δυνητικά και πραγματικά σε ένα νέο σκηνικό. Η αποδέσμευση της δόσης-μαμούθ μπορεί εύκολα να γίνει ο «πάτος του βαρελιού» της Ελληνικής οικονομίας και πορείας. Με τη χώρα μας μέσα στο ευρώ, μαζί με τη δόση και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, η στροφή προς τον πολίτη και την καθημερινότητά του είναι πλέον εφικτή. Αυτό σημαίνει ότι η «σκοτεινή περίοδος» της χώρας μας μπορεί να «βλέπει» ήδη το τέλος της. Η μέση Ελληνική οικογένεια (σήμερα είδος προς εξαφάνιση), μπορεί πια να έχει κάποια ίχνη ελπίδας, ότι ο δρόμος της κατηφόρας έγραψε ήδη τον δικό του επίλογο. Η αναγέννηση μπορεί να έρθει, αλλά, με πάρα πολύ σοβαρά πολιτικά βήματα.
Η νέα αυτή ευρωπαϊκή συμφωνία είναι σημαντική, επιπροσθέτως, γιατί εξασφαλίζει για ορισμένο χρόνο και την πολυπόθητη πολιτική σταθερότητα. Η αντιπολίτευση δεν μπορεί πια να καταθέτει ουσιώδη πολιτικά επιχειρήματα, πέραν του «οι Έλληνες πεινάνε (είναι αλήθεια!), άρα, πρέπει να πάμε στη δραχμή ή στο μετασοβιετικό άγνωστο». Με τις σωστές πολιτικές αποφάσεις και μεταρρυθμίσεις, μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα ότι η ανάπτυξη μπορεί να επανέλθει στον τόπο μας. Με τα σενάρια του Grexit εκτός φάσης ή «εικόνας» και με το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας ακόμη ζωντανό (έστω και αυτό!), οι προοπτικές για σοβαρά ίχνη ανάκαμψης είναι πλέον πλησίον.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το επιχείρημα της οικονομικής εφημερίδας Les Echos, ότι «από εδώ και στο εξής, η ενέργεια στην Ελλάδα δε θα καταναλώνεται πλέον για το χρέος, αλλά για την οικονομική ανάκαμψη». Όπως αναφέρει η συγγραφέας του εν λόγω άρθρου, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι διεθνείς αναλυτές θεωρούν την εν λόγω συμφωνία «ανεπαρκή» από πλευράς «βάθος χρόνου», παραταύτα, οι ίδιοι την θεωρούν «ικανοποιητική βραχυπρόθεσμα». Γεγονός που δίνει στην Ελλάδα τη δυνατότητα να ελπίζει βασίμως για το καλύτερο. Τώρα, η μπάλα βρίσκεται στο Ελληνικό «γήπεδο». Ή όπως γράφει η ίδια εφημερίδα, «η συνέχεια της παρτίδας παίζεται πλέον στην Ελλάδα, της οποίας η πορεία εδώ και έξη μήνες είναι εντυπωσιακή με την υιοθέτηση 70 δομικών μεταρρυθμίσεων και ενός προγράμματος περικοπών της τάξης του 13,5 δισ. ευρώ».
Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας