Του Νικόλαου Μουτσόπουλου
Σήμερα θα αφήσω την εξουσία μέσα στον γυάλινο πύργο της να συναλλάσσεται με τις προνομιούχες συντεχνίες που την επηρεάζουν και να καθορίζει μαζί τους «πότε θίγεται η αξιοπρέπειά τους» Όταν ο μόνιμα εξασφαλισμένος μισθός τους μειωθεί από τις 4000 στις 3000 ή λιγότερο; και θα απευθυνθώ σε μας τους πολίτες.
Στην χώρα μας οι άνεργοι είναι επισήμως 1250000 με αυξανόμενη προοπτική. Όταν οι άνεργοι αυτοκτονούν. Όταν οι άνεργοι βρίσκονται στον δρόμο. Όταν δεν έχουν προοπτική εργασίας για τα επόμενα χρόνια ποια είναι η άμεση προτεραιότητα μιας χώρας;
Θα μου πείτε: Αν η εξουσία που με ευθύνη της μας έφτασε μέχρι εδώ εθελοτυφλεί αποκομμένη από την κοινωνία, εμείς οι πολίτες τι μπορούμε να κάνουμε;
Οι πολίτες όμως είναι το ίδιο υπεύθυνοι με την εξουσία διότι σαν ψηφοφόροι «έσπρωξαν» τις εξελίξεις προς την λάθος κατεύθυνση θεωρώντας ότι εξυπηρετούν το συντεχνιακό τους συμφέρον και αδιαφόρησαν για τα θύματα που προέκυψαν από τις δικές τους επιλογές.
Οι πολίτες λοιπόν πρέπει να αποφασίσουν αν το συντεχνιακό συμφέρον τους έχει μέλλον μέσα σε μια κατεστραμμένη από τα αδιέξοδα του κρατισμού χώρα ή αν θα αλλάξουν κατεύθυνση επιλέγοντας την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα για μια σύγχρονη, ανεπτυγμένη και ευνομούμενη χώρα μέσα στην οποία και μόνο μπορούν να ευημερήσουν αυτοί και τα παιδία τους.
