Η επίθεση που εξαπολύει το αναλυτικό ρεπορτάζ του γερμανικού περιοδικού Stern ενάντια στην επιχειρηματική ελίτ της Ελλάδας, επιβεβαιώνει τον πόλεμο που ήδη έχει αρχίσει.
Έναν πόλεμο ανάμεσα στους Γερμανούς και την επιχειρηματική ελίτ, που για χρόνια κυριαρχούσε στην οικονομική ζωή του τόπου και καθόριζε και τις πολιτικές εξελίξεις.
Οι Έλληνες ολιγάρχες στήριξαν με κάθε τρόπο τα Μνημόνια. Μέσω των ΜΜΕ, που ήλεγχαν, υποστήριζαν την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που είχε επιβάλλει η τρόικα.
Ο κ. Σαμαράς, την εποχή των ηρωικών αντιμνημονιακών αγώνων του και των Ζαππείων, αντιμετώπιζε εχθρικό κλίμα από συγκεκριμένα κανάλια και εφημερίδες.
Μέχρι πρότινος, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την ίδια αντιμετώπιση.
Η εγχώρια διαπλοκή πίστευε ότι με την έλευση της τρόικας και την υποστήριξη που της παρείχε θα συνέχιζε να διαδραματίζει ρόλο πρωταγωνιστή στις εξελίξεις. Θα είχε προνομιακή σχέση στη νέα αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος αλλά και των ”φιλέτων” της δημόσιας περιουσίας, που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Τον τελευταίο μήνα όμως άρχισε ο πόλεμος.
Για τους Γερμανούς δεν είναι πλέον χρήσιμοι οι Έλληνες ολιγάρχες, αν δεν συνιστούν εμπόδιο και βαρίδι.
Για τους Έλληνες ολιγάρχες, οι Γερμανοί και η τρόικα αποτελούν πλέον απειλή για τα συμφέροντά τους. Ο Σταύρος Ψυχάρης, ξιφούλκησε πρώτος, κάνοντας λόγο για αφελληνισμό των ελληνικών επιχειρήσεων ενώ με την καθυστέρηση και τους εκβιασμούς για τη δόση επιτέθηκε με άρθρο, που δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική σελίδα του Βήματος και τίτλο «Μα τόσο ξεφτιλισμένοι είναι οι Ευρωπαίοι;».
Την ίδια στιγμή άρχισε να διαφοροποιείται και το MEGA, ενώ πιο προσεκτική στάση τηρούν τα ΜΜΕ του κ. Μπόμπολα.
Τι πραγματικά όμως συμβαίνει;
Τι κρύβεται πίσω από αυτή τη σύγκρουση;
Γιατί η ελληνική επιχειρηματική ελίτ ανακάλυψε, τόσο όψιμα, τις επικίνδυνες επιδιώξεις των Γερμανών και είναι έτοιμη να βγει στο αντάρτικο;
Γιατί οι Γερμανοί βγάζουν στη σέντρα τους Έλληνες ολιγάρχες, που είχαν «βάλει πλάτη» για να περάσουν τα Μνημόνια;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα φωτίζουν το αθέατο παρασκήνιο αλλά και αυτά που έρχονται…
Οι Γερμανοί επενδύουν στα αρνητικά συναισθήματα που τρέφει ο Ελληνικός λαός για την εγχώρια διαπλοκή, θέλουν να περάσουν την εικόνα ότι είναι οι μοναδικοί που συγκρούονται με τους Έλληνες ολιγάρχες.
Με τον πόλεμο ενάντια στη διαπλοκή, πιστεύουν ότι θα ελαχιστοποιηθούν οι κοινωνικές αντιδράσεις από την πολιτική φτωχοποίησης και την παράδοση της χώρας στους Γερμανούς.
‘Εχουν αντιληφθεί ότι οι Έλληνες ολιγάρχες αποτελούν βαρίδια και εμπόδια για τους σχεδιασμούς τους. Κατά πρώτο λόγο, η παρεμβατικότητα και η χρησιμότητα των συστημικών ΜΜΕ, που ελέγχουν, είναι από ελάχιστη έως μηδενική. Παρά τη λυσσαλέα υποστήριξη των μνημονίων έπεσαν δύο κυβερνήσεις (Παπανδρέου και Παπαδήμου) και ήρθε το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου που σάρωσε το παλιό πολιτικό σκηνικό.
Οι Γερμανοί δεν θέλουν τους Έλληνες ολιγάρχες στα πόδια τους, γνωρίζουν ότι κάποιοι από αυτούς θέλουν να αποκτήσουν τον έλεγχο επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα, όπως ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, τα ΕΛ.ΠΕ και το Ελληνικό.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη και ανεξέλεγκτη δύναμη.
Στην πραγματικότητα όμως όλα αυτά προορίζονται για επιχειρηματικά σχήματα γερμανικών συμφερόντων.
Οι Γερμανοί ξεκίνησαν τον πόλεμο εναντίον της διαπλοκής για να την αποδυναμώσουν, ξέρουν ότι αυτές οι ελίτ είναι ικανές για όλα. Ακόμα και να οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση και πτώση την κυβέρνηση, αν δουν ότι απειλούνται τα συμφέροντά τους. Και αυτό θα ήταν καταστροφικό για το Βερολίνο.
Έτσι στοχοποίησαν συγκεκριμένους επιχειρηματίες.
Ο κ. Ψυχάρης είναι εύκολος στόχος για αυτούς. Τα χρέη του ΔΟΛ ανέρχονται σε 280 εκατομμύρια ευρώ και ο έλεγχος πλέον του τραπεζικού συστήματος με την τοποθέτηση επιτρόπων, καθιστά εύκολο το ”στραγγαλισμό” του.
Ο κ. Μπόμπολας είναι σκληρός παίκτης και για αυτό στοχοποιείται και από το Reuters και από το Stern. Είναι βασικός παίκτης στον κατασκευαστικό τομέα, στα έργα. Μπορεί να διεκδικήσει μερίδιο στο Ελληνικό, στους νέους αυτοκινητοδρόμους.
Επιπλέον εμφανίζει έντονο ενδιαφέρον για τα εργοστάσια διαχείρισης και επεξεργασίας απορριμμάτων για τα οποία υπάρχει έντονο γερμανικό ενδιαφέρον.
Το Stern αναδεικνύει επίσης το υψηλό τίμημα διέλευσης από την Αττική Οδό και τα εθνικά οδικά δίκτυα για να χτυπήσει τον κ. Μπόμπολα.
Ο κ. Βαρδής Βαρδινογιάννης, θεωρείται απειλή στον τομέα της ενέργειας. Το μονοπωλιακό καθεστώς που του καταλογίζουν δεν δημιουργήθηκε τώρα, έχει τις βάσεις του στο παρελθόν. Παράλληλα έχει ιδιαίτερες σχέσεις με Άραβες και Αμερικανούς που θεωρούνται απειλή για τα γερμανικά συμφέροντα.
Προκαλεί εντύπωση η απουσία οποιαδήποτε αναφοράς του Stern στον όμιλο Αλαφούζου, κάτι που συγκεντρώνει την οργή των άλλων που καταλογίζουν συνεργασία του κ. Αλαφούζου με τους δανειστές για να χτυπηθεί η ελληνική επιχειρηματική ελίτ και να αναδιαταχθεί ο χάρτης.
Προειδοποιητικές βολές εξαπολύει το Stern και για τον κ. Κόκκαλη επιχειρώντας να αποτρέψει εμπλοκή του στην ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ. Φροντίζουν μάλιστα να του περάσουν και μηνύματα με τις αναφορές περί Siemens και Στάζι.
Είναι φανερό ότι η επίθεση αυτή δεν εδράζεται στην δημοσιογραφική έρευνα αλλά υπάρχουν και άλλες πηγές πληροφόρησης που επιστρατεύονται στα πλαίσια αυτού του πολέμου.
Σειρά παίρνει η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, που μπαίνει και αυτή στο κάδρο της διαπλοκής η οποία πρέπει να χτυπηθεί. Οι Γερμανοί πιστεύουν ότι υπάρχει ομφάλιος λώρος μεταξύ της οικογένειας Αγγελόπουλου και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η μεγάλη ρευστότητα του Θ. Αγγελόπουλου του επιτρέπει να διεκδικήσει ορισμένα από τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας.
Η κ. Αγγελοπούλου, γίνεται επίσης αποδέκτης προειδοποιητικών βολών, για το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων.
Στο στόχαστρο και ο κ. Σπύρος Λάτσης, παρά το γεγονός ότι το σύνολο των επιχειρήσεων και των συμφερόντων του Ομίλου είναι στο εξωτερικό. Οι Γερμανοί δεν συγχωρούν στον κ. Λάτση το deal για τη συγχώνευση Εurobank και Εθνικής που τους αιφνιδίασε.
Έχουν και ένα ειδικό λόγο, που έγκειται στο γεγονός ότι η Deutche Bank είχε επενδύσει στο 10% των μετοχών της Eurobank.
Γνωρίζουν ότι ο κ. Λάτσης έχει έντονο ενδιαφέρον για τον τομέα του real estate, κάτι που συγκρούεται με τις δικές τους επιδιώξεις.
Στην πραγματικότητα, οι δανειστές θέλουν να ”κάψουν” την ελληνική επιχειρηματική ελίτ.
Φοβούνται ότι η διαπλοκή, αν δει ότι χάνει το παιχνίδι, θα δημιουργήσει σκηνικό πολιτικής αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, κάτι που αποτελεί κίνδυνο-θάνατο για τους σχεδιασμούς του Βερολίνου, τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει καταφέρει ακόμα να οδηγήσει σε πιο ρεαλιστικές θέσεις το ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά η διαπλοκή έχει τις δικές της ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, όπως και οι κυβερνήσεις που την ανέχθηκαν και την εξέθρεψαν. Δεν είναι όμως άμοιροι ευθυνών και οι δανειστές.
Η διαπλοκή θέριεψε επί ημερών του κ. Κώστα Σημίτη, του ιδρυτή του αφανούς γερμανικού κόμματος στην Ελλάδα. Από τότε η χώρα μας άρχισε να απομακρύνεται από τον ατλαντισμό και να περνάει στη γερμανική σφαίρα επιρροής.
Τα διόδια είναι πράγματι ακριβά, η τιμή των διοδίων στο εθνικό οδικό δίκτυο είναι απαράδεκτη και συνιστά αποικιοκρατική πρακτική.
Το ίδιο όμως ισχύει και για το αεροδρόμιο «Ελ.Βενιζέλος» που εκμεταλλεύεται η Χόχτιφ από την έναρξη της λειτουργίας του. Το «Ελ.Βενιζέλος» είναι το ακριβότερο αεροδρόμιο της Ευρώπης, ενώ η Χόχτιφ αρνείται να καταβάλλει και 500 εκατομμύρια ευρώ που θεωρούνται οφειλές της από το Φ.Π.Α.
Η Siemens επίσης είναι γερμανική εταιρεία, που συνεχίζει να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, παρά τα όσα έγιναν. Πέτυχε μάλιστα, με αρχιτέκτονα τον κ. Βενιζέλο, έναν πολύ ευνοϊκό εξωδικαστικό συμβιβασμό με τον οποίο το Ελληνικό Δημόσιο παραιτείται από κάθε άλλη απαίτηση παίρνοντας ψίχουλα…
Το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα: θα μπορούσε μία ελληνική εταιρεία να συνέχιζε να υπάρχει και να παίρνει δουλειές στη Γερμανία αν είχε κάνει εκεί ό,τι έκανε και η Siemens στην Ελλάδα;
Είναι σαφές ότι οδηγούμαστε σε ένα τελικό γύρο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με απρόβλεπτο τέλος.
Οι δανειστές θέλουν να καθαρίσουν το τοπίο και μαζί με αυτούς την ελληνική επιχειρηματική ελίτ, που τη θεωρούν απειλή.
Αυτή που παρακολουθεί αμήχανη είναι η κυβέρνηση, η οποία μπορεί να αποτελέσει και την παράπλευρη απώλεια αυτής της σύγκρουσης.
newsbomb.gr