Μνημόνια για πάντα όσο η Ελλάδα ανήκει στην ΕΕ

Από την 1η Ιανουαρίου 2013 ισχύει το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης και άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το οποίο θα ενταθεί σε μεγαλύτερο βαθμό ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της πολιτικής σε βάρος των λαών στις χώρες της ΕΕ.
Ουσιαστικά με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο η ΕΕ μπαίνει σε καθεστώς αιώνιου Μνημονίου. Τα σκληρά μέτρα που καταβύθισαν τον κόσμο της εργασίας παύουν να θεωρούνται έκτακτα και με ειδικό χαρακτήρα και μετατρέπονται σε μόνιμο τρόπο άσκησης οικονομικής πολιτικής.
Το Σύμφωνο υπογράφηκε από 25 κυβερνήσεις της ΕΕ (εκτός Βρετανίας και Τσεχίας), ανάμεσά τους και η κυβέρνηση Παπαδήμου, και μπαίνει σε τώρα σε ισχύ, αφού πρώτα επικυρώθηκε από 12 χώρες της ευρωζώνης, που ήταν η ελάχιστη προϋπόθεση.
Το Σύμφωνο επιβάλλει μόνιμο καθεστώς επιτροπείας όλων των χωρών στο όνομα της εξασφάλισης
ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, με ανώτερο ποσοστό υπέρβασης το 3% του ΑΕΠ και ελέγχου του

δημόσιου χρέους, με ανώτατο ποσοστό το 60% του ΑΕΠ. Η υπέρβαση των ορίων έχει συνέπεια συγκεκριμένα πρόστιμα, μηχανισμούς καθορισμού και εφαρμογής πρόσθετων ή «έκτακτων» δημοσιονομικών μέτρων.
Ειδικά η ρήτρα για το έλλειμμα, σε μια ΕΕ που μετατρέπεται σε φορολογικό …παράδεισο για το κεφάλαιο, στην πράξη καταργεί ότι απέμεινε από την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών σε παιδεία, υγεία, ασφάλιση κλπ. Παράλληλα το ανέφικτο όριο για το χρέος, μαζί με την υποχρέωση για κάλυψη του ενός εικοστού της υπέρβασης κάθε χρόνο, στην περίπτωση της Ελλάδας σημαίνει ένα ετήσιο «Μνημόνιο» ύψους 10 δισ. ευρώ! Ο εφιάλτης της «οικονομικής διακυβέρνησης» ολοκληρώνεται με την υποχρέωση που προβλέπεται για αυτόματη έναρξη των μέτρων σε βάρος των «απείθαρχων» χωρών.
Το ευρώ και η ΕΕ που έταζε κοινωνική και οικονομική σύγκλιση, αλληλεγγύη κ.ά., κατέληξαν ένα ασφυκτικό καθεστώς διαρκούς Μνημονίου. ΕΕ σημαίνει λιτότητα, ανεργία, ιδιωτικοποιήσεις και κατάργηση δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ είναι όρος επιβίωσης του λαού. L1