Η 15χρονη Μυρτώ κάνει τώρα τα πρώτα βήματα
Μετά τη βάναυση επίθεση και τον βιασμό της από τον Πακιστανό λαθρομετανάστη, στη Χρυσή Ακτή της Πάρου, η μικρή μαθήτρια δεν έχει ακόμη συνέλθει. Μόλις άρχισε να κάνει μερικά βήματα μέσα στην Εντατική
Υστερα από 6 μήνες νοσηλείας, αρχικά στο Νοσοκομείο Αττικόν και στη συνέχεια στο Θεραπευτήριο «Υγεία», η Μυρτώ δείχνει τα πρώτα σημάδια βελτίωσης στην υγεία της. Η 15χρονη κοπέλα που κακοποιήθηκε βάναυσα από Πακιστανό λαθρομετανάστη στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών της στην Πάρο κατάφερε πριν από λίγες ημέρες να κάνει τα πρώτα της βήματα. Βήματα μικρά αλλά καθοριστικά για τη μαραθώνια διαδρομή που διανύει από εκείνη την Κυριακή της 22ας Ιουλίου 2012.
Ο θάλαμος του «Υγεία» όπου νοσηλεύεται η Μυρτώ Παπαδομιχελάκη τους τελευταίους 4 μήνες για πρώτη φορά γέμισε χαμόγελα ελπίδας και αισιοδοξίας. Τα ελάχιστα βήματα που διένυσε πρόσφατα η 15χρονη κοπέλα, έστω υποστηριζόμενη, για να πάει από το κρεβάτι της στην πολυθρόνα, ήταν ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας για την οικογένειά της. Αυτά τα μικρά έστω σημάδια κινητικής βελτίωσης που παρουσιάζει η υγεία της είναι αρκετά για να οπλίσουν με δύναμη τους δικούς της ανθρώπους που τους τελευταίους 6 μήνες βιώνουν τον δικό τους Γολγοθά. Εχοντας ξεφύγει από τα βαθιά σκοτάδια της καταστολής και με σταθερούς συνοδοιπόρους της τους γονείς της και τη μεγαλύτερη αδελφή της, η Μυρτώ προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις της να επιστρέψει και πάλι κοντά στην οικογένειά της.
«Θέλει χρόνο ακόμη»
«Η κατάστασή της βελτιώνεται με αργούς ρυθμούς. Εμείς έχουμε ελπίδες για περαιτέρω βελτίωση στην υγεία της, αλλά θέλει πολύ χρόνο ακόμη. Εχουμε υπομονή και ελπίζουμε το καλύτερο. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να ελπίζουμε και να είμαστε στο πλευρό της», δηλώνει ο πατέρας της 15χρονης Μυρτώς, κ. Γιάννης Παπαδομιχελάκης.
Και η αλήθεια είναι ότι από εκείνο το απόγευμα της Κυριακής 22 Ιουλίου, όπου ένας 20χρονος Πακιστανός λαθρομετανάστης αποφάσισε να ρίξει με βία τη ζωή της Μυρτώς στα βράχια της Χρυσής Ακτής στην Πάρο, η μόνη παρηγοριά της οικογένειας είναι η ελπίδα ότι το κοριτσάκι τους θα επανέλθει.
- Τα βράχια της Χρυσής Ακτής Πάρου, όπου η Μυρτώ Παπαδομιχελάκη δέχθηκε άγρια επίθεση από τον αδίστακτο δράστη (φωτογραφία δεξιά), τον περασμένο Ιούλιο
Την ίδια στιγμή και όσο η 15χρονη δίνει μάχη για τη ζωή, ο Πακιστανός δράστης βρίσκεται προφυλακιστέος στις Φυλακές Γρεβενών, σε υποπτέρυγα μόνο με υπόδικους και κατάδικους για σεξουαλικά εγκλήματα. Γεγονός μικρής σημασίας, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, για την οικογένεια της οποίας πλέον η ζωή κυλάει νυχθημερόν στους διαδρόμους ενός νοσοκομείου παραμονεύοντας για την παραμικρή ένδειξη βελτίωσης της κατάστασής της.
Το «ξύπνημα» του οργανισμού της 15χρονης -και των ζωτικών του λειτουργιών- δεν ήταν εύκολο δεδομένης της βαρύτατης κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης που υπέστη, αλλά και των επιπλοκών που παρουσίασε κατά την πρώτη εβδομάδα της νοσηλείας της στο Νοσοκομείο «Αττικόν». Το καλοκαίρι των 15 χρόνων της η Μυρτώ κατέληξε να το περνάει σε έναν βουβό αποστειρωμένο θάλαμο λίγων τετραγωνικών μέτρων στον 1ο όροφο του Αττικόν, όπου τίποτα δεν είχε σημασία εκτός από την ίδια τη ζωή. Μέχρι που τον Δεκαπενταύγουστο, οι γιατροί αποφάσισαν να τη βγάλουν από την καταστολή και το τεχνητό κώμα στο οποίο την κρατούσαν προκειμένου να γίνει οικονομία δυνάμεων στον νεανικό οργανισμό της.
Από το Αττικόν στο «Υγεία»
Οι εντατικολόγοι της Α’ Πανεπιστημιακής ΜΕΘ του Αττικόν συγκλονισμένοι από τη βαρύτητα της κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης της νεαρής ασθενούς διερευνούσαν ενδελεχώς με τα απεικονιστικά μέσα που διέθεταν την έκταση και το μέγεθος των βλαβών. Παράλληλα, προσπαθούσαν να την προστατέψουν από τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Η αποσωλήνωσή της στις αρχές Σεπτεμβρίου ήταν ένα σημαντικό βήμα στη νοσηλεία της Μυρτώς. Πλέον ήταν εφικτή η ένταξή της και σε πρόγραμμα αποκατάστασης.
Σε συνεργασία με τους γιατρούς του Αττικόν οι γονείς της 15χρονης αναζητούσαν την καλύτερη λύση για εκείνη, εξετάζοντας ακόμη και τη λύση να καταφύγουν σε νοσηλευτικό ίδρυμα του εξωτερικού.
- Η μητέρα της 15χρονης Μαίρη Κοτρώτσου είδε μια αχτίδα ελπίδας στον εξάμηνο Γολγοθά που βιώνoυν εκείνη και η οικογένειά της όταν πριν από λίγες ημέρες η Μυρτώ κατάφερε να σταθεί όρθια, υποβασταζόμενη, και να περπατήσει μέσα στο δωμάτιο όπου νοσηλεύεται τους τελευταίους 4 μήνες
Ζητούμενο ήταν ένα νοσηλευτικό ίδρυμα που να διαθέτει συγχρόνως Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και Τμήμα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης, με εξειδικευμένο προσωπικό. Οι επιστημονικές εισηγήσεις τούς οδήγησαν τελικά στο «Υγεία».
Η Μυρτώ έχει συμπληρώσει τέσσερις μήνες νοσηλείας στον 5ο όροφο του «Υγεία». Η μικρή κινητική πρόοδος που παρουσιάζει μόνο χαμόγελα συγκίνησης και αισιοδοξίας χαρίζει στους οικείους της, αλλά και σε όλους τους ειδικούς που την πλαισιώνουν για να της προσφέρουν και πάλι το δικαίωμα να περπατήσει, να μιλήσει, να επικοινωνήσει. Το δικαίωμα να αγωνιστεί και να ζήσει. Η έκβαση της νοσηλείας είναι ακόμα αβέβαιη. Τόσο ως προς τη διάρκειά της όσο και ως προς το αποτέλεσμά της.
Το μόνο που ήταν βέβαιο εξαρχής ήταν η μεγάλη δαπάνη της νοσηλείας. Ωστόσο, από τη διοίκηση του νοσοκομείου αυτός ο τεράστιος αγώνας πρωτίστως της ίδιας της Μυρτώς αλλά και της οικογένειάς της κοστολογήθηκε ως ανεκτίμητος…
Αυτό που διαμηνύθηκε διακριτικά στους οικείους της 15χρονης από την πρώτη στιγμή της νοσηλείας της ήταν να αφιερωθούν αποκλειστικά και μόνο στο παιδί τους, αφήνοντας στη διοίκηση του «Υγεία» τα οικονομικά βάρη.
Οπως και έπραξαν. Οι γονείς, η αδελφή της, οι συγγενείς και οι φίλοι της οικογένειας δεν την έχουν αφήσει λεπτό μόνη της. Της μιλούν, της διαβάζουν τα αγαπημένα της βιβλία, της δείχνουν φωτογραφίες, της βάζουν να ακούει την αγαπημένη της μουσική. Της προσφέρουν απλόχερα εικόνες, ήχους, ερεθίσματα από το κοινό τους παρελθόν που τόσο απότομα διερράγη.
Γνωρίζουν ότι βρίσκονται στην αρχή μιας μαραθώνιας διαδρομής και ότι απέχουν πολύ από την ολοκλήρωσή της.
Η συνδρομή των ειδικών του Τμήματος Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης όπως και όλων των εξειδικευμένων γιατρών του «Υγεία» είναι πολύτιμη. Ευχή όλων, ιδίως τούτες τις εορταστικές (για άλλους) ημέρες, είναι τα μικρά βήματα που έκανε η Μυρτώ να αποτελέσουν την απαρχή μιας μεγάλης διαδρομής, που θα είναι μονόδρομος προς τη ζωή.
Η μοιραία Κυριακή
Στις 22 Ιουλίου, μια ηλιόλουστη Κυριακή στο νησί της Πάρου που σφύζει από κόσμο, η Μυρτώ απομακρύνεται από τη μητέρα της για να καθίσει στα βράχια της παραλίας της Χρυσής Ακτής. Η φιγούρα του 15χρονου κοριτσιού με τα ακουστικά του κινητού της τηλεφώνου στο αφτί προσελκύει το ενδιαφέρον ενός Πακιστανού λαθρομετανάστη, που, όπως προκύπτει από την ομολογία του, την πλησιάζει με αρχικό σκοπό να της κλέψει το κινητό της τηλέφωνο. Η Μυρτώ αντιστέκεται προκαλώντας τη λυσσαλέα αντίδρασή του. Αρπάζει μια πέτρα πέντε κιλών που είναι χωμένη στα βράχια και τη χτυπάει με απίστευτο μίσος στο κεφάλι.
Ξανά και ξανά και ξανά. Το πρόσωπό της παραμορφώνεται και τα βράχια κοκκινίζουν από το αίμα. Οσο η Μυρτώ είναι σχεδόν ασάλευτη, ο Πακιστανός συνεχίζει τα βασανιστήρια. Τη γδύνει, πετάει μακριά τα ρούχα της -ώστε σε περίπτωση που συνέλθει να μην μπορεί να τραπεί άμεσα σε φυγή ζητώντας βοήθεια- και ασελγεί στο εφηβικό της κορμί. Σύντομα η Αστυνομία θα βρεθεί στα ίχνη του και μετά τη σύλληψή του, θα οδηγηθεί στις Φυλακές Ανηλίκων της Αυλώνας, καθώς είχε δηλώσει ότι είναι 19 χρονών. Στις αρχές Οκτωβρίου, όμως, θα οδηγηθεί στο δικαστήριο της Σύρου με αυτόφωρη διαδικασία και την κατηγορία της εξαπάτησης της Δικαιοσύνης: όπως προκύπτει από τα επίσημα έγγραφα της πρεσβείας του Πακιστάν, είναι 21 ετών. Την ίδια στιγμή, στον θάλαμο της Εντατικής, η ζωή της Μυρτώς κυλάει αργά και βασανιστικά. Αρχικά στο σκοτάδι, στη σιωπή, στην καταστολή. Σήμερα αχνοφέγγει ένα φως στην άκρη του τούνελ. Για να το φτάσει, όμως, έχει ακόμα δρόμο να διανύσει…
Πηγή: protothema.gr
