Σκοπιανό, ευφυής λύση η αντιστροφή του αλυτρωτισμού…
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η διπλωματική διελκυστίνδα της τελευταίας εικοσαετίας, μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων, γύρω απο το όνομα του νεοπαγούς κρατιδίου, αποτυπώνει με ενάργεια την εφεκτικότητα και τον ενδοτισμό του δικού μας διπλωματικού δυναμικού, αλλά και την σθεναρή και επικερδή θέση των Σκοπίων, γύρω απο τις αξιώσεις τους. Τα Σκόπια τιτοϊκο και σταλινικό επινόημα, με πανσλαβιστικά χαρακτηριστικά, κατέστησαν μετά το 1991 το χαϊδεμένο παιδί των Αμερικανών στην περιοχή και έκτοτε αποτελούν έναν σημαντικό διπλωματικό βραχίονα πίεσης της Ουάσινγκτον πρός την Ελλάδα. Ατυχώς η πάσχουσα απο χρόνια παθογενή
σύνδρομα ελληνική διπλωματία και η τραγικά κοντόφθαλμη στο δύσβατο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, πολιτική μας τάξη, δεν μπόρεσαν έγκαιρα να κατανοήσουν ότι η εδραίωση ενός προτεκτοράτου στα βόρεια σύνορά μας, που θα ιδιοποιείτο το όνομά μας, θα είχε οδυνηρές συνέπειες εναντίον μας, απο την χειραγώγηση του εκάστοτε κηδεμόνα του. Για όσους στην πολιτική μας σκηνή δεν το κατανοούν, το όνομα «Μακεδονία» έχει μείζον ιστορικό βάρος. Συνιστά αυτοδυνάμως τίτλο κυριότητας εδαφών και αποτελεί μοναδικό διεκδικητικό εργαλείο, για όποιον το έχει στα χέρια του.
Η με τραγικές ανεπάρκειες πολιτική μας τάξη αδυνατεί να κατανοήσει ότι η οικοιοποίηση ενός οργανικού στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας, μπορεί να σημάνει τον απεχθή ακρωτηριασμό της. Εξάλλου αυτό είναι το κεντρικό κλειδί του αλυτρωτρισμού. Και για τούτο εξάλλου οι τότε πολιτικοί μας αρχηγοί το 1992, έχοντας σαφή αίσθηση του κινδύνου, χάραξαν μια ενιαία εθνική γραμμή για το ζήτημα των Σκοπίων : Όνομα χωρίς το Μακεδονία και οποιοδήποτε παράγωγό του. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η κυρίαρχη πολιτική μας τάξη και η αριστερή προοδευτική διανόηση, έχουν εγκαταλείψει το θέμα διπλωματικά στην μοίρα του. Δηλαδή ότι προκύψει …Απο την στιγμή μάλιστα που το 2005, η κυβέρνηση και η πλειονότητα των πολιτικών μας ανδρών ομαθυμαδόν αναγνώρισαν το όνομα «Μακεδονία» στα Σκόπια, με αντάλλαγμα τον γελοίο δήθεν γεωγραφικό προσδιορισμό, το θέμα ευτελί-στηκε εθνικά και προσέλαβε διπλωματικά χαρακτήρα ρουτίνας. Και φτάσαμε στις μέρες μας, όπου και ισχύουν τα εξής :
(1) Το κρατίδιο των Σκοπίων, έχει την πολιτική και στρατιωτική αρωγή των Αμερικανών.Και φέρουμε εδώ τεραστία ευθύνη που παραχωρήσαμε ζωτικό χώρο στους Αμερικανούς για να μας υπονομεύουν διπλωματικά. Γιατί βεβαίως αν ετίθετο στην υπερδύναμη το μεγάλο δίλημμα, να επιλέξει στρατηγικό εταίρο στην περιοχή, προφανώς και θα επέλεγε την Ελλάδα, έναντι του αδύναμου μορφώματος των Σκοπίων. Φροντίσαμε όμως με ττην διπλω-ματική μας αβελτηρία και τις ανεπάρκειές μας διπλωματικά, να μην τεθεί στους αμερικα-νούς, ένα τέτοιο μεγάλο δίλημμα.
(2) Δοθέντος ότι τους προτείναμε το «Μακεδονία», εμμανώς αγκιστρωθήκαμε στον γεωγραφικό προσιδιορισμό. Ωστόσο το βασικό όχημα του αλυτρωτισμού των Σκοπίων είναι ο εθνικός και όχι ο γεωγραφικός προσδιορισμός. Με αυτό το ιδεολόγημα, ο εθνικιστής Γκρούεφσκι διεκδικεί την μισή Ελλάδα, παριστάνοντας μάλιστα στους εμποτισμένους με γερές δόσεις εθνικισμού υπηκόους του, την μετενσάρκωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου !!! Και είναι γελοίο εδώ το γεγονός της διάρρευσης απο την πολιτική μας τάξη, ότι λαμβάνει χώρα μυστική διαπραγμάτευση με τα Σκόπια. Διαπραγμάτευση ως πρός τι; Αφού τους παραχω-ρήσαμε αυτό που ήθελαν το «Μακεοδονία», χωρίς κάν να λάβουμε κανένα αντισταθμιστικό διπλωματικό όφελος… Τι απομένει έτσι στην παρούσα φάση του Σκοπιανού, άλλο απο τον γεωγραφικό προσδιορισμό; Όμως και γύρω απο αυτόν, που τάχα κάτι προσδοκά η ελληνική διπλωματία, το μέλλον είναι ζοφερό. Ας δούμε τα πιθανά διπλωματικά ενδεχόμενα απο πλευράς των Σκοπίων.
Ενδεχόμενο πρώτο : Τα Σκόπια αρνούνται και τους τρείς προτεινόμενους γεωγραφικούς προσδιορισμούς ήτοι Άνω, Βόρεια, Βαρδάρη (ενοείται Μακεδονία). Κάτι που εμπράκτως έκανε πρόσφατα στη Γενεύη ο πρόεδρός τους Ιβάνοφ. Ενδεχόμενο δεύτερο : Τάχατες υπαναχωρούν αν και αφού μέχρι σήμερα η ανελαστικότητά τους αποδίδει καρπούς γιατί να το κάνουν; Και λέμε τάχατες δοθέντος ότι και τον γεωγραφικό προσδιορισμό να αποδεχτούν, πάλι καθολικά κερδισμένοι είναι. Αφού το «Ανω» Μακεδονία, τεκμηριώνει διεκδίκηση για την «απελευθέρωση» της Κάτω Μακεδονίας, το «Βόρεια» για την Νότια και του Βαρδάρη τους εξωθεί σε αλυτρωτικές προθέσεις, για την «Μακεδονία του Αιγαίου», όπως την ονοματίζουν. Χωρίς ακόμα να απολησμονήσουμε ότι οι γελοίας επινοήσεως απο ελληνικής πλευράς γεωγραφικοί προσδιορισμοί, θα αφορούν μόνο την ώρα της υπογρα-φής, μετά θα ξεχαστούν απαρεγκλίτως !!! Διότι ποιός Σκοπιανός θα πάει να βγάλει εισιτή-ριο στον σιδηροδρομικό σταθμό και θα πεί «για Βόρεια Μακεδονία»; Προφανώς και θα πεί το εύχρηστο και εθνικά συμφέρον του «Μακεδονία». Μήπως ξεχνάμε ότι προσφάτως σε μεγάλα διεθνούς κύρους αθλητικά events τα Σκόπια απεκλήθησαν ωμά «Μακεδονία» ; Αυτά για τους αφελείς που αναμασούν τα φληναφήματα για γωγραφικό προσδιορισμό !!!
Τι μέλει γενέσθαι λοιπόν στο δια ταύτα, όπως τα κάναμε για άλλη μια φορά διπλωματικά χάλια. Άμεσα πρέπει. (1) Σύσσωμη η πολιτική μας τάξη, κυβέρνση, κόμματα και πολιτικοί κύρους με εμβέλεια στο εξωτερικό, να ανακαλέσουν χωρίς δεύτερη κουβέντα την πρόταση για σύνθετη ονομασία.Και να επανέλθει το ζήτημα διπλωματικά στην αληθινή του αφετηρία. Εκεί που την οριοθέτησαν οι αοίδιμοι μεγάλοι μας πολιτικοί Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου. Δηλαδή όνομα χωρίς το Μακεδονία και οιαδήποτε παραγωγά του.
(2) Άμεση καταγγελία της ενδιάμεσης συμφωνίας, η οποία ούτως ή άλλως είναι διάστικτη απο τις διαρκείς παραβιάσεις της απο πλευράς των Σκοπίων. Τούτο θα έπρεπε να τό είχαμε κάνει πρό καιρού για να αποφύγουμε τον κόλαφο του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, όπου οι σφετεριστές του ονόματός μας τα Σκόπια, μας ενεκάλεσαν και ως κατηγορούμενους !!! Δηλαδή φωνάζει ο κλέφτης για να φοβάται ο νοικοκύρης, κατά πως λέι και ο σοφός λαός μας. Έστω και τώρα η καταγγελία πρέπει να γίνει εσπευσμένα, για να αφαιρέσουμε στα Σκόπια το δικαίωμα προσφυγής τους στο Δ.Δ της Χάγης και πάλι.
(3) Ριζοτομική ανασύνθεση της στρατηγικής μας τοποθέτησης γύρω απο το εθνικά μείζον και επικίνδυνο θέμα των Σκοπίων. Τα Σκόπια έχουν εδώ και καιρό αποδυθεί σε μια επικοινωνιακή καταιγίδα και βομβαρδίζουν το λαό τους, με εγφαλτήριο το εκπαιδευτικό τους σύστημα, με το αναίσχυντο ιδεολόγημα του Μακεδονισμού. Και κατορθώνουν έτσι με την διαρκή πλύση εγκεγάλου που επιχειρούν στους πολίτες τους, να δημιουργήσουν μια επίκτητη και δραστικά φανατισμένη εθνική συνείδηση, δήθεν Μακεδονικής ταυτότητας. Αντιγράφοντας τις τεχνικές πειθούς και προπαγάνδας, που αποτελεσματικά χρησιμοποιού-σαν οι Τούροι στα χρόνια της οθωμανικής τους κυριαρχίας για να «κατασκευάσουν» γενίτσαρους. Την ίδια ώρα εμείς απέναντι σ΄αυτήν την επικοινωνιακή πανστρατιά διαστρο-φής της ιστορικής πραγματικότητας αιδημόνως σιωπούμε. Ούτε ένα βόλι δεν έχει πέσει απο ελληνικής πλευράς, για να ανακοπεί η χυδαία προπαγάνδα των Σκοπίων, διαστροφής της ιστορικής πραγματικότητας.
Και εδώ μπορούμε κάλιστα με ευφυή διπλωματικό τρόπο, να αναστρέψουμε εις βάρος τους τον δηλητηριώδη τους αλυτρωτισμό. Διότι αν οι Σκοπιανοί, αισθάνονται Μακεδόνες, τότε αποτελούν Έλληνες, όπως Έλληνες αποτελούν όλοι οι αληθινοί Μακεδόνες. Μα αν τότε τα Σκόπια διεκδικούν την μισή Ελλάδαμ γιατί η Ελλάδα να μην διεκδικεί ολόκληρα τα Σκόπια; Μπορούμε πάρα πολλά άμεσα και αποτελεσματικά να πράξουμε, για να δώσουμε τέλος στην αναίδεια και το θράσος των Σκοπίων, που στηριζόμενα απο τους ποικυλώνυμους πάτρωνές τους, απειλούν διαρκώς την εδαφική μας ακεραιότητα και το μέλλον ευρύτερα του ελληνισμού. Σίγουρα όμως η ακινησία και οι ολέθριες αναπηρίες της πολιτικής μας τάξης και της διπλωματίας μας, δεν είναι η καλύτερη απάντηση στους διεκδικητές της πατρίδος. Επι τέλους «εκ του ύπνου εγερθήναι» !!!
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.politikanet.gr
