Του Αλέξη Μητρόπουλου
Όπως έχουμε ξαναγράψει, το άρθρο 44 του Συντάγματος ορίζει: «Σε έκτακτες περιπτώσεις, εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου».
Είναι ως εκ τούτου προφανές ότι η τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση, εκδίδοντας διαρκώς ΠΝΠ, έχει καταργήσει ουσιαστικά τη νομοθετική λειτουργία.
Το «έκτακτο» και το «απρόβλεπτο» των θεμάτων που ρυθμίζουν οι συνεχείς ΠΝΠ δεν υφίσταται. Με αυτόν τον τρόπο η έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας διά του αντιπροσωπευτικού πολιτεύματος έχει ατονήσει.
Η προχθεσινή διαδικασία όμως είχε και άλλα συνταγματικά «ελαττώματα». Οι ΠΝΠ δεν εισήχθησαν κατά τον τύπο που προβλέπει το Σύνταγμα, δηλαδή αυτούσιες όπως εκδόθηκαν, αλλά περιείχαν τουλάχιστον 146 προσθήκες – καταργήσεις – αντικαταστάσεις διατάξεων.
Φυσικά, παραμερίστηκαν οι αιτιάσεις περί αντισυνταγματικότητας αρκετών ρυθμίσεων από το Ελεγκτικό Συνέδριο και την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής. Ο νομικός μας πολιτισμός καταργείται.
Κυρίαρχη ήταν η συζήτηση για την παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας. Ο βασικός όρος, που περιγράφεται με ταυτόσημες περίπου εκφράσεις σε διάφορα σημεία των ΠΝΠ, ορίζει:
«Το δικαιούχο κράτος – μέλος, η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που έχουν ήδη ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα σύμβαση τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων, στο μέτρο που τα ανωτέρω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο».
Από αυτόν προκύπτει ότι η παραίτηση από την ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας δεν αφορά μόνο τη διαδικασία της εκτέλεσης, αλλά και όλη τη διαδικασία μιας ενδεχόμενης αμφισβήτησης, δηλαδή και την προκαταρκτική διαδικασία, αλλά και τη δικαστική ενώπιον των οριζομένων ως αποκλειστικώς αρμοδίων Δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα δεν μπορεί, κατά την προκαταρκτική, αλλά και κατά την κυρία διαδικασία να επικαλεστεί τις ρήτρες που την προστατεύουν από το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο, το Σύνταγμα κ.λπ.
Προσχήματα
Όσον αφορά την έννοια του «αναγκαστικού νόμου», πρέπει να λεχθεί ότι, αν η παραίτηση δεν αφορά τη δημόσια, αλλά μόνο την ιδιωτική περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου (π.χ. μια αδέσποτη κληρονομιά – αστική περιουσία που περιέρχεται στο Δημόσιο), τότε αυτή ούτως ή άλλως μπορεί να καταστεί αντικείμενο αναγκαστικής εκτέλεσης σύμφωνα με το άρθρο 94 παρ. 4 του Συντάγματος. Επομένως, η επίκληση του «αναγκαστικού νόμου» είναι προσχηματική και άνευ νομικού περιεχομένου σε σχέση και με τα υποδείγματα νομικής γνωμοδότησης που περιλαμβάνονται στα Παραρτήματα της Σύμβασης και ψηφίστηκαν ως νομοθετήματα από τους Έλληνες βουλευτές. Συγκεκριμένα:
Στα Παραρτήματα που περιγράφονται τα υποδείγματα νομικής γνωμοδότησης (που πρέπει να «εκδίδονται σε επίσημο επιστολόχαρτο του Νομικού Συμβούλου του Κράτους στο Υπουργείο Οικονομικών», όπως επί λέξει ορίζεται), μεταξύ των άλλων εξευτελιστικών πράγματι λεπτομερειών που ψήφισαν οι Έλληνες βουλευτές της τρικομματικής κυβέρνησης, περιλαμβάνεται και η διάταξη 4, η οποία ορίζει:
«Η Σύμβαση τροποποίησης είναι στην κατάλληλη νομική μορφή, σύμφωνα με την Ελληνική Νομοθεσία, προκειμένου να εφαρμοστεί κατά του δικαιούχου κράτους – μέλους και της Τράπεζας της Ελλάδος. Η εφαρμογή της σύμβασης τροποποίησης δεν είναι αντίθετη με τους κανόνες δημόσιας τάξης του Ελληνικού Δικαίου, με τη δημόσια τάξη στην Ελληνική Δημοκρατία, με τις διεθνείς συνθήκες ή τις γενικώς παραδεδεγμένες αρχές του Διεθνούς Δικαίου που δεσμεύουν το δικαιούχο κράτος – μέλος»!!!
Δηλαδή, οι δανειστές απαίτησαν – και οι Έλληνες βουλευτές ψήφισαν – διάταξη νόμου που περιγράφει το υπόδειγμα της νομικής γνωμοδότησης, σύμφωνα με την οποία κανένας όρος της Δανειακής Σύμβασης δεν προσκρούει σε αναγκαστικό δίκαιο, σε κανόνες δημόσιας τάξης, στις διεθνείς συνθήκες κ.λπ.
Αυτό είναι πρωτοφανές! Απαίτησαν από τη Βουλή να ψηφίσει ότι οι ακυρότητες της Σύμβασης που αποδεικνύονται αυτομάτως, ούτε αποτελούν ακυρότητες, αλλά ούτε μπορεί να τις επικαλεστεί το Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο προκαταβολικά δηλώνει ακριβώς το αντίθετο!
Μεταξύ των ρυθμίσεων της νέας Δανειακής Σύμβασης (ΦΕΚ Α’ 240/12-12-2012) είναι και οι γνώριμές μας από την πρώτη:
◆ «Ο ορισμός του Αγγλικού Δικαίου ως εφαρμοστέου δικαίου για την Σύμβαση Τροποποίησης αποτελεί έγκυρη επιλογή εφαρμοστέου δικαίου, που δεσμεύει τον Δικαιούχο Κράτος – Μέλος, την Τράπεζα της Ελλάδος και το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας σύμφωνα με το Ελληνικό Δίκαιο» (παρ. 5 σελ. 5804).
◆ «Ούτε το Δικαιούχο Κράτος – Μέλος ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται, λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης – συντηρητικής ή αναγκαστικής – ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με την Σύμβαση Τροποποίησης» (παρ. 11 σελ. 5830).
Το νέο στοιχείο είναι η λέξη «κανένα», που εισήγαγε η παραπάνω ρήτρα για να μην εξαιρέσει από την κυριαρχία των δανειστών ούτε ένα στοιχείο της εθνικής μας περιουσίας! Αυτό δείχνει τον φόβο τους για την ενδεχόμενη καταγγελία της Σύμβασης και υποβολή μηνύσεων εις βάρος των υπευθύνων από πολίτες ή από μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση.
Έπειτα από αυτό το κομβικό γεγονός, ο αγώνας του λαού και των πολιτικών δυνάμεων αποκτά εθνικοαπελευθερωτικά στοιχεία αποτίναξης των όρων του Μνημονίου που υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας. Η μνημονιακή και παραμνημονιακή συμμαχία διέπραξαν το έσχατο ολίσθημα! Γι’ αυτό και το προέχον καθήκον της Αριστεράς σήμερα είναι η άμεση, ενωτική, δημοκρατική, πατριωτική δράση, που θα αποτρέψει τον αφανισμό του Έθνους και των νέων γενεών. Από το pontiki.gr
(*) Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ, www.enypekk.gr).
L1