Η αδιάφορη στάση της κοινωνίας είναι ελπιδοφόρα.

Κάθε μέρα συγκυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες να προκαλέσουν επιδερμικό κοινωνικό διχασμό και να περιχαρακώσουν στα κομματικά τους «μαντριά» τα εκλογικά τους «ποίμνια». Κάθε μέρα προσπαθούν να βρουν το ο,τιδήποτε μικρό και άσχετο με τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα, για να παίξουν το θεατρικό δικομματικό παιχνίδι, με πολυάριθμες εκατέρωθεν «σκληρές» ανακοινώσεις. Προσπαθούν με προπέτασμα καπνού να απασχολούν την επικαιρότητα και ταυτόχρονα να φανατίσουν τους εκλογικούς τους πελάτες. Μερικοί ίσως θυμηθούν την κόντρα μεταξύ του αντιμνημονιακού Σαμαρά και του μνημονιακού Παπανδρέου και να την συσχετίσουν με την τωρινή “σύγκρουση” μεταξύ του μνημονιακού πλέον Σαμαρά και του “αντιμνημονιακού” Τσίπρα.
Σε αντίθεση όμως με ότι συνέβαινε σε παλιότερες εποχές, μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με εκείνες τις αξέχαστες διχαστικές τακτικές που παρέσυραν τον κόσμο, σήμερα η κοινωνία παραμένει παγερά αδιάφορη. Τουλάχιστον σε ότι αφορά τους έξυπνους και ψαγμένους πολίτες.
Ας προσέξουμε όμως κάτι. Σαμαράς και Τσίπρας δεν βάζουν στο τραπέζι της αντιπαράθεσης ζωτικά κοινωνικά προβλήματα ούτε ζωτικά θεσμικά ελλείμματα του πολιτικού συστήματος και κυρίως του Συντάγματος. Δεν το κάνουν αυτό γιατί δεν θέλουν στην πραγματικότητα να «ξυπνήσουν» την κοινωνία και να την ενεργοποιήσουν σε μια πραγματική αντιπαράθεση. Κάνουν μόνο προσεκτικά επιλεγμένη θεατρική αντιπαράθεση απλά για να αποπροσανατολίζουν και να διατηρούν ζεστά τα κομματικά τους ακροατήρια. Ο προσεκτικός παρατηρητής διαπιστώνει πως η αντιπαράθεση αυτή είναι επιλεγμένη και με προφανή παρασκηνιακή προσυνεννόηση, ακόμα και σιωπηρή,  δεν ξεπερνά τα εσκαμμένα του σάπιου πολιτικού συστήματος..  
Η αδιάφορη στο μεγάλο της μέρος στάση της κοινωνίας σ’ αυτή τη θεατρική διαμάχη είναι πάντως το μόνο ελπιδοφόρο κοινωνικό μήνυμα.
Πέτρος Χασάπης