Το Γερμανικό κεφάλαιο που έμεινε (βεβαίως) αλώβητο διαχρονικά ακόμα και μετά τον β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, δεν ξεχνά τα παραδοσιακά του εργαλεία. Έτσι, στα πλαίσια της “θρησκευτικής ελευθερίας”, εκατοντάδες τζαμιά έχουν τεθεί σε πλήρη, αυτόνομη και ανεξέλεγκτη λειτουργία, δίκην “ασύλου” (σας θυμίζει κάτι);
Ανεξάρτητοι Γερμανοί ερευνητές όμως όπως και ενεργοί πολίτες μετά από ενδελεχή έρευνα σε αυτούς τους τουρκικούς τόπους “λατρείας”, αποκάλυψαν την δημιουργία και λειτουργία ενός δικτύου μίσους όπου ο ρατσιστικός “τουρκισμός” συναντά το ακραίο Ισλάμ. Οι “πιστοί” γαλουχούνται ως μέλη παραστρατιωτικών οργανώσεων και “αυτό δεν είναι ένα σημερινό φαινόμενο” τονίζει ο Ράινχαρντ Βέρνερ, φτάνοντας στο σημείο να συγκρίνει την σχέση της Γερμανικής εξουσίας και Τούρκων ισλαμοφασιστών με τις σχέσεις πατέρα Bush και Bin Laden.
Ιστορικά βέβαια, όπως έχουμε δει επανειλημμένα, ο Γερμανικός ιμπεριαλισμός ήταν αλληλένδετος και σε πλήρη αλληλεπίδραση με τον τουρκικό – κεμαλικό φασισμό, από την ιερά συμμαχία, τους Νεότουρκους, τον Κεμάλ, τους Ναζί, την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Κοσσυφοπέδιο, μέχρι και την διάβρωση της Ελληνικής μεταπολίτευσης με κινητήριο μοχλό τη Siemens.
Αυτό δεν σημαίνει ότι “όλοι οι Γερμανοί είναι κακοί”. Αντίθετα, αυτή η εγκληματική συνεργασία εγείρει πλέον αντιδράσεις αφού όλο και περισσότεροι Γερμανοί βλέπουν με απέχθεια τους ηγέτες του να ενεργοποιούν όλο και περισσότερο μία ναζιστική πολιτικοί με τους ίδιους συμμάχους, χωρίς αυτή τη φορά το ινδοευρωπαϊκό παραμύθι της “φυλετικής ανωτερότητας”. Η “γελοιογραφία” με την Τούρκικη σημαία στον Παρθενώνα άλλωστε εξυπηρετούσε μόνο την Γερμανική ελίτ, που θέλει την Γερμανική κοινωνία σε μόνιμη καταστολή τρόμου και ελεγχόμενες σοβινιστικές εκρήξεις ναζιστικού τύπου για να “δουλεύει η βιομηχανία” γεμίζοντας τα ταμεία του κυρίου Άκερμανν.
