Δύο κράτη, Βενιζέλος, Λυγερός, ICG και τώρα Συρίγος…

Τελικά το ψευδοκράτος, όπως έγραψε ο συνάδελφος Κ. Αντωνίου στην Σημερινή 14.3.2014 «Το συνιστών τουρκοκυπριακό κράτος» στον Λευκό Οίκο», απέκτησε για πρώτη φορά προσβάσεις στον Λευκό Οίκο…Την ίδια μέρα και όχι συμπτωματικά (14.3.2014) κυκλοφόρησε νέα έκθεση της περιβόητης Ομάδας Διεθνών Κρίσεων (ICG) την οποία ως γνωστό εποπτεύει
το Λονδίνο, με τίτλο «Divided Cyprus: Coming to Terms on an Imperfect Reality» να μας συστήσει αναγνώριση της πραγματικότητας με δύο κράτη! Εφόσον μέχρι τώρα δεν έγινε τίποτα μας είπε, πρέπει να αναγνωρίσουμε ένα ανεξάρτητο τουρκοκυπριακό κράτος εντός της ΕΕ! Και τι προηγήθηκε της έκθεσης και της επίσκεψης Ναμί στην Ουάσιγκτον;
1) Η Ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε τον τουρκοκύπριο συνομιλητή στην Αθήνα και ο ελληνοκύπριος διαπραγματευτής πήγε στην ΄Αγκυρα.
2) Ο Ε. Βενιζέλος ενώπιον του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου μίλησε για ξεχωριστή αυτοδιάθεση των Τουρκοκυπρίων!: “ Έχω συμφωνήσει με τον Τούρκο ομόλογό μου Αχμέτ Νταβούτογλου να δεχθούμε εγώ τον εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας και εκείνος της ελληνοκυπριακής…. Η λύση θα δοθεί με δημοψηφίσματα στη βάση της αρχής της αυτοδιάθεσης.» (Σημερινή 21.1.2014).
Aκόμα πιο ανησυχητικό, το γεγονός ότι τη δήλωση Βενιζέλου, ακολούθησαν δύο άρθρα του ελλαδίτη δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού. Το ένα με τίτλο «Ξανασερβίρουν το σχέδιο Ανάν» 17.2.2014 και το άλλο στις 14.2.2014 με τίτλο « Ένας άλλος δρόμος». Το αξιοπρόσεκτο στην περίπτωση του «άλλου δρόμου», είναι ότι ο συγγραφέας πράγματι πιάνει … άλλο δρόμο και σερβίρει κλείσιμο του Κυπριακού στη βάση διχοτομικής διευθέτησης «δύο κρατών» μέσω «βελούδινου ημιδιαζυγίου».
Οι «προτάσεις» του κ. Λυγερού με έκαναν να θυμηθώ αβίαστα και τις «προτάσεις» του Αμερικανού Philip Gordon στην International Herald Tribune στις 24 Ιουλίου 1997 με τον χαρακτηριστικό τίτλο « Cyprus: Divorce Could Precede Reconciliation». Στις 2 Δεκεμβρίου 2002 (ενώ προωθείτο το Σχέδιο Ανάν) επανήλθε με άρθρο που συνέγραψε με τον Henry J. Barkey με τίτλο «Two Countries and One Continent’s Future” που δημοσιεύθηκε στους New York Times. O Philip Gordon στις 15 Μαίου 2009 αντικατέστησε τον Daniel Fried στη θέση του Βοηθού υπουργού εξωτερικών για Ευρωπαικές και ευρωασιατικές υποθέσεις μέχρι τις 10 Μαρτίου 2013 όταν αντικαταστάθηκε από την σημερινή Victoria Nuland που επισκέφθηκε την Κύπρο πρόσφατα, λίγες μέρες πριν το «κοινό ανακοινωθέν» Αναστασιάδη/Έρογλου).
Οπως α) και τις κατά καιρούς μόνιμες δηλώσεις του βρετανού πρώην ΥΠΕΞ Τζάκ Στρό για «Τ/κ ανεξάρτητο κράτος» και β) τη μόνιμη ρατσιστική πολιτική του Λονδίνου από τις 16 Αυγούστου 1974 για επιβολή της τουρκικής απαίτησης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που οδηγεί στα δύο κράτη, στα οποία επιμένουν οι Τούρκοι και που και η δική μας επίσημη πλευρά μειοδοτικά και μαζοχιστικά επιμένει να υποστηρίζει (ΔΔΟ) γιατί έτσι θέλουν οι κηδεμόνες Βρετανοί…
Στις 30 Μαρτίου 2014 προστέθηκε ακόμα ένας δικός μας υποστηρικτής των δύο κρατών στην Κύπρο εντός της ΕΕ (όπως και η ICG). Σε συνέντευξή του στην δημοσιογράφο Αντιγόνη Δρουσιώτη, που δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο, ο επίκουρος καθηγητής του διεθνούς δικαίου και εξωτερικής πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. ΄Αγγελος Συρίγος, υποστηρίζει να δημιουργηθούν στο έδαφος της Κύπρου δύο κράτη εντός της ΕΕ!
Εκ προοιμίου τέτοιες θέσεις βοηθούν την Τουρκία. Καταδικάζουν τα ανθρώπινα μας δικαιώματα και παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο. Το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και συνεχιζόμενης βάρβαρης κατοχής και καταπάτησης θεμελιωδών αρχών και ας μην το ξεχνούν οι διάφοροι δικοί μας και ξένοι. Τέτοια θέλουν να ακούν η Τουρκία και οι πάτρωνές της. Συνταγές δουλοπρεπούς υποταγής προσφέροντάς της γή, ύδωρ και αέριο. Το αίμα το θυσιάσαμε το 1974…
Μέχρι σήμερα τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα δεν σχολιάστηκαν οι δηλώσεις Ε. Βενιζέλου για «αυτοδιάθεση των Τ/κ» μιας μειονότητας του 18%, για τις οποίες ενημέρωσε ο Γ. Χαραλαμπίδης με ανταπόκρισή του στην Σημερινή (21.1.2014) όπως κανένας δεν σχολίασε και το άρθρο του Σταύρου Λυγερού « Ο άλλος δρόμος» με τα δύο κράτη, που σε τίποτα δεν διαφέρει από την νέα πρόκληση της περιβόητης Ομάδας Διεθνών Κρίσεων και που αμφότερες -δήλωση Βενιζέλου και άρθρο Λυγερού – προηγήθηκαν της επίσκεψης Ναμί στην Ουάσιγκτον. Είναι πάγια τακτική των ξένων συμμάχων της Τουρκίας να προηγούνται δικές μας τοποθετήσεις προτού αναληφθούν εκ μέρους των ευθύνες.
Σε λίγες εβδομάδες θα πενθούμε για 40η φορά τα θύματα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής και τις κλεμμένες μας περιουσίες έχοντας απέναντί μας το ρατσιστικό έκτρωμα στον κατεχόμενο Πενταδάκτυλο. Και αντί να προωθείται η απελευθέρωση και μια πραγματική αλλαγή πορείας, αφενός ακούμε δικούς μας ανανιστές (π.χ. Καίτη Κληρίδη στην Νέα Υόρκη) να ρετσινάρουν όσους δεν υποστηρίζουν την ΔΔΟ και σχέδια τύπου Ανάν ότι δεν θέλουν λύση (άρα προτιμούν την διχοτόμηση) και αφετέρου να εισάγονται εξ Αθηνών (και μέσω ICG) η μία φωνή μετά την άλλη καλώντας μας να νομιμοποιήσουμε τη σφαγή μας με αναγνώριση δύο κρατών, για να μπορέσει η Τουρκία να εκμεταλλευθεί 50% – 50% το θαλάσσιο πλούτο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια-συγγραφέας – Λονδίνο 31.3.2014