Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Είναι πολλοί στην χώρα μας που θεωρούν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ στην αρχή και στη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα στην Ευρωζώνη, ότι ήταν το μεγαλύτερο μεταπολεμικό επίτευγμα στην ελληνική ιστορία.
Σήμερα, εν έτη 2014, που η Ελλάδα έφτασε στο πιο έσχατο σημείο με ένα λαό να αυτοκτονεί, με χιλιάδες παιδιά της να ξενιτεύονται απελπισμένα στο εξωτερικό, με μια οικονομία να έχει διαλυθεί και με μια κοινωνία να έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό, οι απόψεις αυτές μάλλον θα πρέπει να ιδωθούν κάτω από ένα διαφορετικό και ρεαλιστικό πρίσμα. Ο σκοπός δεν
είναι να κάνουμε στείρα αντίευρωπαϊκή πολιτική, αλλά η Ευρώπη αυτή όπως εξελίχτηκε, αποδείχτηκε πως είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας, σε σημείο να απειλεί ακόμα και την ίδια την ταυτότητας μας, την ύπαρξη του έθνους και της πατρίδας μας.
Και για να αναφερθούμε με πιο αναλυτικά στοιχεία. Από τότε που μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση καταστράφηκε ολοσχερώς η ελληνική βιομηχανία καθώς οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν ήθελαν με τίποτα ελληνικά βιομηχανικά προϊόντα να ανταγωνίζονται τα δικά τους. Να θυμηθούμε κάποιες γνωστές φίρμες όπως, Πίτσος, Ιζόλα, Πειραϊκή-Πατραϊκή, μόνο πολύ λίγα από τα αμέτρητα παραδείγματα που θα μπορούσε να αναφέρει κάνεις σε αυτό το μεγάλο κυριολεκτικά οικονομικό ολοκαύτωμα. Όλα στον βωμό της ένταξης μας! Καταστράφηκε ολοσχερώς η μεταποιητική βιοτεχνία που ήταν ένας από τους μεγαλύτερους οικονομικούς κολοσσούς μας και τροφοδοτούσε πολλές χώρες με τα ελληνικά προϊόντα. Την δεκαετία του ογδόντα ακόμα στην Θεσσαλονίκη, όπου έχω προσωπική εμπειρία, υπήρχαν εκατοντάδες βιοτεχνίες και απασχολούσαν χιλιάδες εργαζόμενους. Σήμερα το μόνο που τις θυμίζει είναι τεράστιες άδειες και αραχνιασμένες αίθουσες στον «βωμό» της ευρωπαϊκής μας πορείας. Καταστράφηκε η αγροτική παράγωγη μας. Ενώ στην αρχή παραπλάνησαν τους αγρότες με τις επιδοτήσεις, στη συνέχεια τους έστειλαν στον καιάδα και πολλά προϊόντα απαγορεύτηκαν να παράγονται στην Ελλάδα που θα έπρεπε να είναι ο παράδεισος της διατροφικής αγροτικής παραγωγής. Έτσι σήμερα τρώμε πατάτες Αιγύπτου, ντομάτες και λεμόνια Τουρκίας, φιστίκια Ινδίας και δεν… συμμαζεύεται. Τέλος καταστράφηκε το μικρό εμπόριο που ήταν ένας από τους πιο μαζικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Τα μεγάλα ευρωπαϊκά πολυκαταστήματα, τελείως ανεξέλεγκτα και ασύδοτα λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης, σάρωσαν την ελληνική αγορά και έκλεισαν χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις, το βασικό κύτταρο της ελληνικής οικονομίας, στέλνοντας χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία και στην απόγνωση.
Εκτός όμως από την οικονομία υπάρχει και η εθνική διάσταση. Στην μεγαλύτερη εθνική κρίση που πέρασε η χώρα μετά την ένταξη μας στην Ενωμένη Ευρώπη, στην κρίση των Ιμίων, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ξεπούλησαν κυριολεκτικά. Αδιαφόρησαν τελείως για την εθνική εξ ανατολών διαχρονική απειλή, ενώ «τρίβουν» τα χέρια τους όταν μας ξεπουλούν όλα τα άχρηστα οπλικά τους συστήματα. Αλλά να ήταν μόνο αυτό! Εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια μας έχουν υποχρεώσει να είμαστε η «αποθήκη» όλου αυτού του «χειμάρρου» των απελπισμένων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που έρχονται μαζικά εξ ανατολών και με την προδοτική συνθήκη του Δουβλίνου 2, που μας υποχρέωσαν να υπογράψουμε, όλοι αυτοί έχουν μπλοκαριστεί στο έδαφος μας σαν μια εκρηκτική πυριτιδαποθήκη που απειλεί να τινάξει στον αέρα την ίδια την εθνική μας ύπαρξη. Τέλος να μην αναφερθούμε στα μνημόνια της προδοσίας και της ολοκληρωτικής καταστροφής της χώρας. Οι προδότες έχουν όνομα και κάποτε θα πρέπει να δώσουν λόγο για την «ευρωπαϊκή καταστροφή» και λεηλασία που επέφεραν σε αυτόν τον τόπο.
Μετά από όλα αυτά τα λίγα και όχι αναλυτικά που αναφέραμε, αναρωτιέται κάνεις σε τι μας ωφέλησε η ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που κάποιοι την θεωρούν πανάκεια για όλες τις «ασθένειες» τους; Αλήθεια σε τι μας ωφέλησε μια άθεη και αντιχριστιανική Ευρώπη ; Μια Ευρώπη που στην κυριολεξία μισεί κάθε τι το ελληνικό και το ελληνορθόδοξο ; Μια Ευρώπη που θεωρεί την επέκταση ενός βάρβαρου Ισλάμ σαν μεγάλη «πρόοδο» ; Μια Ευρώπη που «καίγεται» για την προώθηση της ομοφυλοφιλίας την ιδία ώρα που χιλιάδες άνεργοι αυτοκτονούν και σέρνονται χωρίς στέγη στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων ; Μια Ευρώπη που «λιβανίζει» τους τραπεζίτες και τα χρηματιστηριακά ληστρικά fund, αδιαφορώντας αν καταστρέφονται εθνικές οικονομίες και αν πτωχεύουν ολόκληρα κράτη ; Μια Ευρώπη που ο φασισμός όταν την εξυπηρετεί είναι καλός και «άγιος» και όταν δεν την εξυπηρετεί τότε τον καταδιώκει αμείλικτα ;
Αυτή η Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη που γεννήθηκε από ελληνικά ιδανικά. Αυτή η Ευρώπη είναι ο εχθρός μας και θα πρέπει να την καταδιώξουμε με όλα μας τα μέσα αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σαν έθνος κα σαν λαός! Αλλιώς ;
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος