Η «Ρεπούσικη» προσπάθεια Μ. Δρουσιώτη απο-ενοχοποίησης Λονδίνου μέσω Ουάσιγκτον και Μόσχας
Για τον ένοχο ρόλο του το 1974…
«… Η Βρετανία έχει συνεχείς ιστορικούς δεσμούς με την Κύπρο και ομολογουμένως δίχως να μας τιμούν οι περισσότεροι. Ακόμα περισσότερο, η λύση διχοτόμησης – η γνωστή βρετανική προσέγγιση του «διαίρει και βασίλευε» για λύση στα προβλήματα των ιθαγενών στις πρώην αποικίες – έχει το μειονέκτημα να οχυρώνει και να θεσμοθετεί εθνικούς διαχωρισμούς και να τους προικίζει με κακόβουλες εδαφικές διαστάσεις…»
(Βρετανική εφημερίδα « Evening Standard» Λονδίνο, 15 Αυγούστου 1996)
Οι Τούρκοι ένα και πλέον αιώνα από την βάρβαρη Γενοκτονία των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων στη Μικρά Ασία αρνούνται το έγκλημά τους. Βρίσκονται και δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί που διαστρεβλώνουν ιστορικά γεγονότα με σκοπό την απο-ενοχοποίηση της Τουρκίας. Περιπτώσεις σαν την κα Ρεπούση η οποία αποφάνθηκε ότι όλα τα έφταιγε ο … συνωστισμός στην παραλία της Σμύρνης.
Στο νέο του βιβλίο ο κ. Μακάριος Δρουσιώτης «Κύπρος 1974 – 1977 – Η εισβολή και οι μεγάλες δυνάμεις – η realpolitic και το διπλό παιχνίδι της ΕΣΣΔ» ισχυρίζεται ότι εμβαθύνει στο ρόλο και των τριών δυνάμεων, ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Βρετανίας, όμως μια λεπτομερής ανάγνωσή του φανερώνει ότι ο κύριος στόχος είναι η απο-ενοχοποίηση του ρόλου του Λονδίνου! Αφενός αλλά πρωτίστως για το ρόλο του και την συνεργασία του με τη Τουρκία στη σφαγή της Κύπρου με τις δύο εισβολές το 1974 και αφετέρου για την υιοθέτηση και προώθηση με πεισματική εμμονή της ρατσιστικής τουρκικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας από τον Αύγουστο του 1974. Στα πλαίσια αυτά, αφού αυτο-αναιρεί και τα όσα έγγραψε σε προηγούμενα βιβλία του, αποπροσανατολίζει προσπαθώντας να ρίξει τα βάρη πάνω στην πρώην Σοβιετική Ένωση παράλληλα αφαιρώντας και ευθύνες από τους Αμερικανούς (Δρ. Χ. Κίσσιγκερ).
Ο Ετσεβίτ, όμως, στο Λονδίνο έτρεξε για να πάρει έγκριση για την εισβολή και όχι στην Ουάσιγκτον ή την Μόσχα γιατί α) το Κυπριακό ήταν και παραμένει θέμα Λονδίνου και β) γιατί η Βρετανία είναι η εγγυήτρια μαζί με την Ελλάδα και την Τουρκία στην Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960 και όχι οι ΗΠΑ ή Ρωσία. Η Συνθήκη Εγγυήσεως είχε ειδικά σχεδιαστεί από τους ίδιους τους ΒΡΕΤΑΝΟΥΣ για να έδιδε, όταν ερχόταν η κατάλληλη στιγμή, το δικαίωμα της Τουρκίας να επέμβει… (Βλέπε «Από την ΄Ενωση στην Κατοχή» Λευκωσία 1995, ξεκινώντας από το εξώφυλλο).
Προτού ξεκινήσω την κριτική μου για το βιβλίο να σημειώσω εδώ ότι από την ανάληψη της προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, ξεκίνησε μια προσπάθεια καλυτέρευσης (πέραν των σχέσεων με τις ΗΠΑ) των σχέσεων Κύπρου-Βρετανίας με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να γίνει εις βάρος της ιστορίας με διαγραφή ευθυνών και γεγονότων και παραγνώριση όσων οι ίδιοι οι Βρετανοί παραδέχονται ότι έκαναν ή δεν έκαναν με τα ιστορικά αποδεσμευμένα έγγραφά τους….
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πλαισιωμένη από φωτογραφίες, συνδέσμους και χάρτες, στο σύνδεσμο εδώ:
http://tanea-london.net/SCOOPS/Apocalypsis14-54.html
Φανούλα Αργυρού
Λονδίνο
4.8.2014
