Γράφει ο Νικόλαος Μουτσόπουλος
Αν ο διχασμός του λαού είναι η κακοδαιμονία μας και η ενότητα είναι η αναγκαία προϋπόθεση διεξόδου από την πολιτική και οικονομική μας χρεοκοπία, το ζητούμενο για την επίτευξη αυτής της ενότητας θα έπρεπε να είναι μια αξία τόσο δυνατή και ενωτική που θα λειτουργήσει σαν σημείο αναφοράς όλων μας, καταλύτης πολιτικών εξελίξεων και εφαλτήριο μιας νέας πορείας.
Αλλιώς θα συνεχίζουμε σαν λαός να συμμετέχουμε σ’ ένα παιγνίδι αποδυνάμωσης μας που το επικυρώνουμε μάλιστα με την ψήφο μας. Σ’ ένα παιγνίδι πολιτικής επιβίωσης των αποτυχημένων κομμάτων που μας έφεραν μέχρι εδώ με την στήριξη κυρίως των προνομιούχων συντεχνιών που με προκάλυμμα θολά ιδεολογήματα συνεχίζουν να απομυζούν την κοινωνία.
Αυτή η σημαντικότατη αξία ενότητας υπάρχει και λέγεται ισονομία. Είναι συνώνυμη της δημοκρατίας, της αξιοκρατίας και της πραγματικής δικαιοσύνης, ενώ παράλληλα εξαλείφει την διαφθορά και έχει θεαματικά αποτελέσματα στην οικονομία.
Αυτή η αξία της ισονομίας αναφέρεται ακροθιγώς και στο παρόν σύνταγμα στο άρθρο 4, άλλα ελλείψει συνταγματικού δικαστηρίου στην χώρα μας καταπατάται βάναυσα και από τις τρεις εξουσίες με παντοειδείς παροχές και προνομιακές εξαιρέσεις σε ειδικές συντεχνίες.
Η εφαρμογή της ισονομίας και μόνο μπορεί να «σήκωση» τα δίχτυα της υποβολιμαίας ιδεολογίας της μεταπολίτευσης που συσκοτίζουν και στρεβλώνουν μια απλή αλήθεια:
Ότι για να ευημερήσει ο Έλληνας, ν’ αναδειχθούν οι αρετές του και να δημιουργήσει ένα πολύ υψηλό βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο, δεν χρειάζεται ο ασφυκτικός σχιζοφρενικός εναγκαλισμός του κράτους που δημιουργεί μόνο αθλιότητα και κατάρρευση. Αλλά ότι μπορεί να ευημερήσει στο πολλαπλάσιο, αρκεί να υπάρχει ένα λογικό και δίκαιο πλαίσιο που θα τον διευκολύνει, θα τον προστατεύει από την αυθαιρεσία του ιδίου του συστήματος και παράλληλα θα προωθεί προς την εξουσία τους πραγματικά άξιους να μας κυβερνήσουν.
