Του Δημ. Κ. Κουτσουλέλου*
“Λόγοι εθνικοί επιβάλουν να γίνει ο Μακεδονικός Αγώνας το Ευαγγέλιο της Ελληνικής Φυλής.” Ελευθέριος Βενιζέλος.
“Μεσ΄την καρδιά μου πάλλει μια προσφιλής ελπίς :
οι Μακεδόνες πάλι, Αντίοχε Επιφανή,
οι Μακεδόνες είναι μέσ΄την μεγάλη πάλη.”
Κ.Π.Καβάφης
Ο Μακεδονικός Αγώνας (1904-1908) υπήρξε η κορυφαία φάση των θυσιών των Ελλήνων για τη
Μακεδονία, γραμμένη με αίματα και ολοκαυτώματα, συλλογικό δημιούργημα των Πανελλήλων.Προβάλλουν, κατά τρόπο συγκινινητικό, η ασίγαστη προσδοκία της απολυτρώσεως, η ηρωική επιδίωξη της νίκης και το υπερήφανο δοξαστικό της ελευθερίας.
“Έγινε -γράφει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος – η αφετηρία και η αναγκαία προυπόθεση όλων των άλλων βημάτων του Ελληνισμού.
Ο Αγώνας αυτός ήταν ταυτόχρονα, πολεμικός και πολιτιστικός…
Τη Μακεδονία έσωσαν τα όπλα και η παιδεία”
Ο Παύλος Μελάς (1870-1904), ο Αρχάγγελος της Μακεδονίας, ο αμνός του Έθνους, το ιερό σφαγίο της ελευθερίας, ο θρυλικός Μίκης-Ζέζας, ο καρπός του δοξασμένου δέντρου του Μακεδονικού Αγώνα, υπήρξε ένα λαμπρό μετέωρο στα χαράματα της ένοπλης δράσεώς του.
Θα κλαίνε και θα υμνούν, θα θρηνούν και θα τραγουδούν τον αγνό ιδεολόγο και θρυλικό ήρωα οι γενιές που έρχονται και παρέρχονται. Απ΄το χώμα που ποτίστηκε, με το αγνό αίμα του, θα ξεφυτρώνουν πάντοτε ηρωικοί βλαστοί, που διατηρούν αιώνια τη μνήμη του, άσβεστη τη φλόγα της ελευθερίας και αμόλυντη την ελληνική σάρκα της ουσίας του.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο Μακεδονικός Αγώνας στη διαδρομή του χρόνου δεν αξιοποιήθηκε δυστυχώς όσο έπρεπε στον τομέα της μελέτης και της διδασκαλίας και παραμελήθηκε στο πεδίο του εθνικού φρονηματισμού των νέων.
Η συρροή δραματικών γεγονότων στην πορεία του Ελληνισμού κατά τον 20ό αιώνα, συνετέλεσε, κυρίως, στην αποσιώπηση και στην υποτίμηση της ύψιστης ιστορικής σημασίας της εθνικής αυτής Εποοιίας, ώστε ν΄αγνοείται το βαθύτερο νόημά της και να εκτοπίζεται απ΄τη μνήμη των νεώτερων γενιών.
“Όσα έτυχε ν΄ακούσουμε για τον Μακεδονικό Αγώνα- έλεγε σε σχετική ομιλία του ο Καθηγητής Δημήτριος Ευρυγένης στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, στις 10 Μαρτίου 1960 -δεν ήταν παρά φευγαλέες και ασύνδετες λέξεις που ελάχιστα βέβαια συμπλήρωνε στο νού μας η θέα των Μακεδονομάχων στις παρελάσεις των εθνικών επετείων.
Κάποτε, φθάνοντας με το σχολείο στο χωριό Άγρα, έξω απο την Έδεσσα, βρεθήκαμε μπροστά στο απέριττο, σχεδόν ξεχασμένο, μνημείο του Καπετάν Άγρα, του οπλαρχηγού Τέλου Αγαπητού.
“Απλωμένος ο Αγώνας σε μια οκταετία περίπου, χωρίς εντυπωσιακή έναρξη η λήξη, δεν συνδέθηκε με μια ημερομηνία, δεν απέκτησε ποτέ μια επέτειο, ώστε να βρει και τυπικά τη θέση στο εθνικό μας εορτολόγιο και ξανάρχεται κάθε χρόνο τουλάχιστον, στη συνηθισμένη, με ημερολογιακές διακρίσεις, μνήμη μας.
Η διαπίστωση αυτή ας θεωρηθεί, παράλληλα, και στην ομολογία ευθύνης.
Της ευθύνης, ότι οι νεώτεροι παραλείψαμε να σταθούμε όσο έπρεπε εμπρός στη μεγάλη αυτή πράξη που λέγεται Μακεδονικός Αγώνας”
Ένας και παραπάνω αιώνας πέρασε απο τότε. Κρατούμε με σεβασμό και θαυμασμό, με ευγνωμοσύνη και βαθύτερη αυτογνωσία, το μεγάλο ορόσημο της Ιστορίας μας, με τις σταγόνες απ΄το αθάνατο κρασί των ελληνικών θαυμάτων.
Μια αποθέωση και μια αθάνατη μνήμη. Μια αυτόνομη παρουσία και ένα άριστο δίδαγμα για τις νέες γενιές. Ντυνόμαστε την πορφυρή δόξα του Μακεδονομάχου που ανοίγει στις όρθιες συνειδήσεις μας τη σκέψη για έργα αθάνατα. Φως και χαρά και καύχηση εθνική, δάφνη υπέρτατης θυσίας και αδελφοσύνης.
Η μοίρα της Φυλής μας εξακολουθεί να μας υποβάλει σε ίδιες δοκιμασίες, ίδιους πόνους και νέα αθλοθετήματα. Αναιδείς, αναίσχυντοι, πλαστογράφοι και άπληστοι γείτονες μας, όλοι κουρσάροι της Ιστορίας, επιχειρούν στη διαδρομή του χρόνου να διαστρεβλώσουν τη φωνή της Ιερής Μακεδονικής Γής και να διαστρέψουν την αλήθεια της φωτεινής πορείας του Ελληνισμού μέσα στον παγκόσμιο χώρο, ερεθίζοντας έτσι την ιστορική φιλοτιμία των Ελλήνων.
Ειδικότερα, οι Σκοπιανοί, προκλητικοί και ανιστόρητοι, σφετερίζονται το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας, διεκδικούν προγονικές ρίζες, που δεν τους ανήκουν και δημιουργούν νέες εστίες εντάσεως στην εύφλεκτη περιοχή μας. Πίσω απ΄αυτούς, χωρίς αμφιβολία διαγράφονται καταχθόνια σχέδια και ανέντιμοι στόχοι εναντίον του Βυζαντίου, της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.
Ο δρόμος μας είναι γνώριμος : μεγάλος, ίσιος και λευκός.
Εκεί επάνω πάλλει η καρδιά του Έθνους και συγκεντρώνονται οι πόθοι και εκφράζονται οι προσδοκίες της Φυλής.
Ο Μακεδονικός Αγώνας συνεχίζεται. Απ΄τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως και του Παρθενώνα, του ευγενικού αυτού αντιπροσώπου της σοφίας, της συνέσεως και της δυνάμεως, υψώνουμε τις ψυχές μας στο ιερό και εθνικό προσκλητήριο. Οι καρδιές μας στις βίγλες και τα μάτια μας καρφωμένα στα δίστρατα και στα μονοπάτια. Είμαστε όλοι Μακεδόνες. Είμαστε όλοι Έλληνες. Μακεδονία και Ελλάδα είναι δύο άμμωμες και αιώνιες Ιδέες.
Ο ουρανός και η θάλασσα, η θρησκεία και η γλώσσα, το φρόνημα και η σκέψη, οι πόθοι και τα ιδανικά οι λαχτάρες και οι προσδοκίες, ο ελληνικός στοχασμός και η αθάνατη ψυχή της Μακεδονίας ορθώνονται πάντοτε μπροστά μας ως ακατάλυτα μνημεία της δημιουργικής πνοής του ελληνικού πνεύματος και ενώνουν την πίστη μας στη μυριόστομη ιαχή: Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι μία:
Η Ελληνική Μακεδονία!
*Επίτιμος Επόπτης Δημοτικής Εκπαιδεύσεως.
Πηγή εφημερίδα Εστία 7-10-2014.
