O ανταγωνισμός μεταξύ δύο κρατών ως γνωστόν εκφράζεται ποικιλοτρόπως. Μετά την ενεργειακή κρίση μεταξύ Ρωσίας –Ουκρανίας τον Ιανουάριο, και ενώ μαίνονται ήδη αφανείς και σκοτεινές δολοπλοκίες, σειρά έχει ο ακύρηκτος πολιτιστικός πόλεμος μεταξύ τους.
Το Ρωσικό υπουργείο πολιτισμού χρηματοδότησε με 20 εκ. δολλάρια την υπερπαραγωγή της ιστορικής ταινίας ‘ Taras Bulba’, σε μια προσπάθεια να καλλιεργήσει και να συσφίξει κοινούς ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με την γειτονική χώρα, προκαλώντας σοβαρές αντιδράσεις στους επιθυμούντες μια Ουκρανία ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη από την Ρωσική επιρροή, αλλά και την επιφυλακτική στάση των Πολωνών λόγω της βιαιότητας την οποία επιδυκνείουν σε διάφορα σημεία της ταινίας.
Η ταινία βασίζεται σε μια νουβέλα που γράφτηκε το 1835 από τον θεωρούμενο ως πατέρα του Ρωσικού ρεαλισμού, τον Νικολάι Γκόγκολ,ο οποίος αν και Ουκρανός έγραψε στην Ρωσική γλώσσα. Ο φανταστικός Κοζάκος ‘Τάρας Μπούλμπα’, ο ήρωας του διηγήματος, περιγράφεται σαν την ηγετική μορφή που αντιμάχεται τους ‘Δυτικούς εχθρούς’, πεθαίνοντας δοξασμένα για την ‘Ορθόδοξη Ρωσία’ .
Την ταινία σκηνοθέτησε ο Ουκρανικής καταγωγής Βλαντιμίρ Μπόρντκο, βαθυά πολιτικοποιημένος και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, γεγονός που αυξάνει το ειδικό βάρος και τα πολιτικά μηνύματα της ταινίας. Σε δηλώσεις του μάλιστα έδωσε έμφαση λέγοντας ευθέως ότι ‘‘οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι ο ίδιος λαός, η Ουκρανία είναι απλά το Νοτιότερο μέρος της Ρωσίας. Δεν μπορούν να υπάρξουν δίχως εμάς ούτε εμείς χωρίς αυτούς’’.
Οι πανσλαβικές θέσεις που εκφράζονται μέσα από την ταινία συνάντησαν αμέσως την αναμενόμενη πολιτική αποδοχή και υποστήριξη, καθώς οι καλλιτεχνικοί έπαινοι του πολιτικού κόσμου δεν ήταν λίγοι΄ για παράδειγμα ο Ρώσος εθνικιστής Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι εγκωμίασε την παραγωγή, ενώ στο αποκορύφωμα όλων των δηλώσεων ο πρόεδρος Πούτιν εξύμνησε τον Γκόγκολ ως ‘έναν διαπρεπή Ρώσο συγγραφέα’, απαντώντας ταυτόχρονα στον Ουκρανό πρόεδρο Γιουσένκο ο οποίος την ίδια ημέρα δήλωσε πως ο Γκόγκολ έγραψε Ρωσικά, ήταν Ουκρανός ,και η σκέψη και τα αισθήματα του ήταν Ουκρανικά,και είναι πραγματικά καταγέλαστο να πιστεύεται το αντίθετο’’.
Ευρισκόμενοι μόλις έξι μήνες πρίν τις εκλογές στην Ουκρανία όπου θα διακυβευτεί το νέο γεωπολιτικό μέλλον της χώρας,σε μία κρίσιμη χρονικά ιστορική καμπή όπου νέες συμμαχίες γεννούνται και παλαιές συνθήκες τείνουν να ανατραπούν,και ενώ η ένταση και η διαμάχες αναμένεται να ενταθούν ακόμη περισσότερο σε όλα τα επίπεδα, όσο πλησιάζει η εκλογική διαδικασία, οι Ρώσοι χρησιμοποιούν κάθε υπαρκτό μη πολεμικό μέσο για να επηρεάσουν την Ουκρανική κοινή γνώμη, αξιοποιώντας με τρόπο ‘κινηματογραφικο’ την πολιτιστική διπλωματία ως βασικό όργανο επιβολής κοινής πολιτιστικής συνείδησης.