Η αποστομωτική απάντηση ενός Τούρκου διανοούμενου στους σοσιαλιστές που υπερασπίζονται το Ισλάμ!
«Η κριτική της θρησκείας είναι η προϋπόθεση για κάθε κριτική» – Καρλ Μαρξ
Με το να υπερασπίζεστε τους Ισλαμιστές στο όνομα της Δημοκρατίας και με το να υποστηρίζετε την ύπαρξη της Σαρία, τους βοηθάτε να οργανώνονται, να ενισχύονται και να αποκτούν εξουσία, η οποία σε περίπτωση που έρθει στα χέρια τους, λόγω της εγγενούς δομής και της θεολογίας του Ισλάμ, θα σας αφαιρέσει όλες τις ελευθερίες, θα σας κρεμάσει, θα σας φυλακίσει και θα σας εξορίσει. Όπως ακριβώς συνέβη μετά την «Ισλαμική Επανάσταση».
Το Ισλάμ από μόνο του είναι εχθρός της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Μπορείτε να βρείτε απτά παραδείγματα στα αμέτρητα περιστατικά που συμβαίνουν καθημερινά στο Ιράκ, τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, τη Σομαλία και τη Νιγηρία.
Μην εξαπατηθείτε από τους αδαείς που λένε ότι «δεν είναι αυτό το πραγματικό Ισλάμ», γιατί το Ισλάμ είναι ακριβώς αυτό.
Ο ισλαμικός νόμος προβλέπει το λιθοβολισμό μέχρι θανάτου, την ομοφοβία, τον ακρωτηριασμό του χεριού ως τιμωρία, την παιδοφιλία, την μετατροπή των γυναικών που αιχμαλωτίστηκαν στον πόλεμο σε σκλάβες του σεξ, την αντιμετώπιση της γυναίκας ως ανθρώπου δεύτερης κατηγορίας που υπάρχει μόνο για να υπηρετεί το σύζυγό της, τη νομιμοποίηση της νεκροφιλίας, αφού ο Μωάμεθ συνουσιάστηκε με τη νεκρή σύζυγό του, τη δολοφονία εκείνων που κατά το Ισλάμ θεωρούνται «αιρετικοί», το βιασμό των γυναικών και την αρπαγή της περιουσίας και της γης των «άπιστων». Με λίγα λόγια το Ισλάμ είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και το έγκλημα δεν έχει καμία σχέση με την ελευθερία.
Το Ισλάμ, το οποίο εμπεριέχει στον πυρήνα του τη σφαγή, το βιασμό και την υποκίνηση στο διχασμό, πρέπει να απαγορευθεί και οι προπαγανδιστές του πρέπει να δικαστούν γιατί καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και διαπράττουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Παρόλα αυτά. υπάρχουν σοσιαλιστές, οι οποίοι δυστυχώς παίρνουν το μέρος των Ισλαμιστών, στο όνομα της Δημοκρατίας. Αν και η Αριστερά είναι μια πολιτική δομή, με την οποία συνήθως συμφωνώ, καθώς σε συνδυασμό με την ταξική πάλη, υπερασπίζεται τον αγώνα των σεξουαλικών και εθνοτικών μειονοτήτων, πλέον τείνω να απομακρύνομαι για να αποφύγω την αμέλεια εκείνων που υποστηρίζουν τους ισλαμιστές στο όνομα της δημοκρατίας.
Ωστόσο, η ανάλυση τόσο του Λένιν όσο και του Μαρξ είναι εσφαλμένη, εξαιτίας της έλλειψης κατάλληλης εκτίμησης. Η ενασχόλησή τους μόνο με τον Χριστιανισμό συνιστά μια τεράστια ατέλεια στην ανάλυσή τους για τη θρησκεία.
Στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο υιοθετούν μια συγκεκριμένη στάση απέναντι στη θρησκεία, η οποία προκύπτει από την ανάλυσή τους που βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στην «Εκκλησία».
Παρά το γεγονός ότι η φράση του Μαρξ -«η θρησκεία είναι το όπιο του λαού»- είναι δημοφιλής, το κομμάτι που βρίσκεται στην αρχή της ίδιας πρότασης συνήθως παραλείπεται.
Όταν ο Μαρξ έλεγε ότι «η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου και το πνεύμα μιας κατάστασης πραγμάτων που στερείται πνεύματος», ερμήνευε τη θρησκεία μόνο μέσω της χριστιανικής θεολογίας, η οποία επιτάσσει ότι «αν κάποιος σε χτυπήσει στο ένα μάγουλο, τότε πρέπει να του προσφέρεις και το άλλο».
Έβλεπε τη θρησκεία σαν ένα φάρμακο που μετριάζει τον πόνο των αμόρφωτων μαζών. Όμως αυτό δεν μπορεί να ισχύσει για την ισλαμική θρησκεία, η οποία περιλαμβάνει απάνθρωπους κανόνες, καταδικάζει γυναίκες σε λιθοβολισμό μέχρι θανάτου, υπερασπίζεται την παιδοφιλία και τη νεκροφιλία, θεωρεί δικαίωμα και καθήκον τη δολοφονία όσων δεν είναι μουσουλμάνοι.
Ο Μαρξ δεν γνώριζε τίποτα για την θεολογική ουσία του Ισλάμ, ποτέ δεν θεώρησε ότι έπρεπε να προβεί σε έρευνα για το θέμα, παρότι έλεγε ότι το προλεταριάτο κάθε χώρας πρέπει να οργανωθεί.
Δυστυχώς, ο Μαρξ, ο οποίος είπε ότι «η κριτική της θρησκείας είναι η προϋπόθεση για κάθε κριτική» δεν έκρινε όλες τις θρησκείες και έτσι υιοθέτησε μια ελλιπή και λανθασμένη στάση απέναντι στη θρησκεία. Χωρίς καμία αμφιβολία, εκείνοι που ακολουθούν τον Μαρξ τυφλά, συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη που έκανε εκείνος.
«Η θρησκεία πρέπει να ανακηρυχθεί ατομική υπόθεση. Με τα λόγια αυτά καθιερώθηκε να εκφράζεται συνήθως η στάση των σοσιαλιστών απέναντι στη θρησκεία. Μα η σημασία αυτών των λέξεων πρέπει να καθοριστεί με ακρίβεια για να αποφευχθούν οποιεσδήποτε παρανοήσεις. Απαιτούμε η θρησκεία να είναι ατομική υπόθεση για το κράτος, σε καμμιά περίπτωση όμως δεν μπορούμε να θεωρούμε τη θρησκεία ατομική υπόθεση για το Κόμμα μας», έλεγε ο Λένιν.
Εάν συμφωνείτε με τον Λένιν και παρατηρείτε τη θρησκεία υπό το πρίσμα του Χριστιανισμού, του οποίου η ύπαρξη δεν αποτελεί απειλή για τις μάζες, και χωρίς να έχετε ερευνήσει ενδελεχώς τη θεολογία του Ισλάμ, τότε σίγουρα έχετε υποπέσει σε σφάλμα.
Ισχυρίζεστε ότι «η θρησκεία πρέπει να ιδιωτική υπόθεση όσον αφορά το κράτος», όπως δηλαδή έλεγε ο Λένιν. Όμως δεν είναι όλες οι θρησκείες του κόσμου όπως ο Χριστιανισμός. Κανένα σοσιαλιστικό κράτος και κανένας σοσιαλιστής δεν μπορεί να λέει ότι «η θρησκεία είναι ιδιωτική υπόθεση» εφόσον το Ισλάμ σκοτώνει, βιάζει και αρπάζει τις περιουσίες όσων δεν είναι μουσουλμάνοι στο Αφγανιστάν, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, τις χώρες δηλαδή που βρίσκονται ακόμα στη «λίθινη εποχή»…
Για να επιστρέψω στην Αριστερά…Το να υποστηρίζει κανείς το Ισλάμ στο όνομα της Δημοκρατίας, δεν διαφέρει σε τίποτα από το να είναι «το χαζό βόδι που γλείφει το μαχαίρι του χασάπη».
Καθώς θα γλείφει, αργά η γρήγορα το μαχαίρι θα του κόψει το λαιμό…
Ξυπνήστε από τον ύπνο της αμέλειας πριν να είναι αργά…
του SERKAN ENGIN – Τούρκος συγγραφέας και ποιητής
