Όλα τα σημάδια οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Κυρίως, οι μαζικές μετάνοιες που παρατηρούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα, από σεσημασμένους άσωτους της δημοσιογραφίας.
Το πρώτο σοκ ήλθε από τον Πρετεντέρη που άρχισε μετά από 15 χρόνια τρολαρίσματος, να υμνεί τον Κώστα Καραμανλή και το πόσο δίκιο είχε. Ποιός; Ο Πρετεντέρης που ειχε κρεμασμένο το πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού στην πόρτα του γραφείου του ώστε να κάνει προπόνηση στην ρίψη βελακίων.
Αυτό όμως που πράγματι προκαλεί τρόμο, είναι ο …διθύραμβος του κυρ Μπάμπη. Ναι, ο κυρ Μπάμπης στο χθεσινό του άρθρο φτάνει στο σημείο να ανακαλύψει τον Καραμανλή του 2009! Στο μεσοδιάστημα φαίνεται, ο κ. Παπαδημητρίου ως σύγχρονος Κολόμβος ήταν σίγουρος ότι πέρα από το Γιβραλτάρ βρισκόταν η Ινδία και όχι τα άγια χώματα του κυρίου Παπαχελά.
Επειδή όμως ο κυρ Μπάμπης δεν θα μπορούσε να δει την αλήθεια ερήμην του κυρίου Αλαφούζου, αυτή η μαζική μετάνοια παραπέμπει μόνον στις μεσσιανιστικές δοξασίες περί Αποκαλύψεως. Όπου όμως οι έσχατοι, έσσονται πρώτοι.